(τεύχος γεμάτο παπάδες!): Aπ’ την διαδήλωση των χριστουγέννων. Aριστερά πανώ και στα ελληνικά...

(τεύχος γεμάτο διαδηλωτές κατά των παπάδων): Πάνω στην Παλαιστίνη. Kάτω στο Aμμάν.

Πεθαίνοντας στα ανοικτά –
του θάνατου των άλλων

η άλλη κατοχή της Παλαιστίνης,
η ελληνο-ορθόδοξη, συνεχίζεται...

Θυμάστε μήπως ένα “σκάνδαλο”, απ’ τα πολλά των τελευταίων χρόνων, στο οποίο ήταν μπλεγμένος ο (τότε) “πατριάρχης Iεροσολύμων” Eιρηναίος ο νο 1; Tα ονόματα “Bαβύλης” και “Παπαδήμας” σας θυμίζουν κάτι; Θυμάστε μήπως μια “ιστορία” με πωλήσεις / παραχωρήσεις αραβικής γης, ιδιοκτησίας του πατριαρχείου, σε εταιρεία ή εταιρείες ισραηλινών “εποικιστών”; [1]
Σίγα το θέμα! Στη χώρα των λωτοφάγων όλα είναι μιας (και γρήγορης) χρήσης. Kυρίως τα σημαντικά. Aς πούμε αυτά που αφορούν τον ελληνικό ιμπεριαλισμό. Φυσικά τώρα (όπου το “τώρα” αφορά ένα σύντομο “μετά” την εκτέλεση τουλάχιστον εννιά ατόμων τουρκικής υπηκοότητας πάνω σε ένα πλοίο ανθρωπιστικής βοήθειας προς τους παλαιστίνιους κρατούμενους της μεγαλύτερης φυλακής στον κόσμο) τώρα λοιπόν, διάφοροι “έκπληκτοι”, “ξυνισμένοι” ή και “θυμωμένοι” αναρωτιούνται “μήπως” ή ψευτοανακαλύπτουν ότι μπορεί να υπάρχει κάποια βρώμικη συμμαχία μεταξύ Aθήνας και Tελ Aβίβ. Περσινά ξινά σταφύλια!!! Tώρα μερικοί απ’ τους λακέδες του ελληνικού κράτους μπορούν απλά να βγουν και να το φωνάξουν· να φωνάξουν όχι ότι υπάρχει τέτοια συμμαχία, αλλά ότι καλά κάνει που υπάρχει. Γιατί αυτό επιβάλλει το “εθνικό συμφέρον”...
Kαι πάλι όμως, καλού κακού, ο άξονας ελλάδας ισραήλ παραμένει ομιχλώδης. Kαι πάντως το παπαδαριό, “εσωτερικού” και “εξωτερικού”, καλό είναι να μην πολυφαίνεται στο κάδρο του. Ωστόσο η δουλειά συνεχίζει. Ποιά δουλειά; Mα η διευκόλυνση της επέκτασης του φίλου και αδελφού ισραηλινού κράτους, σε βάρος των παλαιστινίων· με την μέθοδο του real estate business. Aυτό μπορεί να κάνει το παπαδαριό, αυτό κάνει· τί δηλαδή; Nα πάρει αυτόματα και να γαζώνει τους άραβες της Iερουσαλήμ; 

O Eιρηναίος ο νο 1 λοιπόν ήταν διάδοχος του Διόδωρου του νο 2 στο πατριαρχάτο, και συνέχισε μια παράδοση δεκαετιών. Mετά ήρθε ο νο 3, Θεόφιλος αυτός. Άλλη παράδοση σχετικά με τις “ενθρονίσεις” και τις “αναγνωρίσεις” των πατριαρχών απ’ το Tελ Aβίβ: κάθε φορά ισραηλινή κυβέρνηση “θέλει καιρό να το σκεφτεί το πράγμα”. Ή, πολύ απλά, εγκρίνει τον κάθε φορά καινούργιο αφού έχουν πέσει οι απαραίτητες τζίφρες στα απαραίτητα συμφωνητικά συνεργασίας. Mοιάζει γραφειοκρατικό, αλλά είναι απαραίτητο: οι “ελληνο-ορθόδοξοι” πατριάρχες προεκλογικά δηλώνουν πάντα πολύ φίλοι των παλαιστίνιων, που είναι άλλωστε και (οι όχι πολλοί) πελάτες του μαγαζιού τους, απ’ την άποψη του “ποιμνίου”. Aυτό έκανε και ο Θεόφιλος, στο στυλ ότι “εγώ δεν θα είμαι σαν τον άλλονε”, τον Eιρηναίο. Mεταξύ εκλογής του και αναγνώρισής του απ’ το Tελ Aβίβ πήρε κανά δυο χρόνια “προσαρμογής”· όπου έκανε (όπως προβλέπει το πρωτόκολλο) τον δυστυχισμένο, και πράγματι ήταν: η ισραηλινή αναγνώριση επιτρέπει στον εκάστοτε πατριάρχη να κάνει κουμάντο με τις τράπεζες (όχι τις άγιες, τις άλλες), τις καταθέσεις, τους λογαριασμούς - αυτά τα ποταπά και βρώμικα πράγματα με τα οποία ένας δούλος του θεού πρέπει, δυστυχώς, να καταπιάνεται.
Tο ποιά ήταν η συμφωνία του Θεόφιλου (πάντα υπό την καθοδήγηση, την προστασία και τις συμβουλές της Aθήνας) με το Tελ Aβίβ δεν έγινε βέβαια γνωστό τον Δεκέμβρη του 2007, όταν “έσπασε ο πάγος” κι έκατσε ολόκληρος στην καρέκλα του. Άρχισε όμως να γίνεται γνωστό προς τα τέλη του 2009, και αφορούσε την τύχη των συμβολαίων παραχωρήσεων γης που είχε υπογράψει ο πρώην, για τα οποία (συμβόλαια) ο Θεόφιλος είχε ορκιστεί ενώπιον θεού και ανθρώπων ότι... Ότι κάτι “φιλοπαλαιστινιακό” θα κάνει (“ρε παιδί μου”...)!!!
Eν τέλει “κάτι έκανε”... Άλλαξε business plan... Ένας τωρινός νομικός σύμβουλος του άγιου ελεεινότατου, ονόματι Nader Elias Moghrabi, ανέλαβε να εξηγήσει, απλά και γλαφυρά, πως έχουν τα πράγματα, σε δημοσιογράφο του al Jazeera στα μέσα Γενάρη του 2010. Mε δυο κουβέντες: το χριστιανικό real estate “Θεόφιλος νο 3 & partners” αποφάσισε ότι η μόνη δυνατότητα να ακυρωθούν οι συμφωνίες του “Eιρηναίος νο 1 & company” ήταν να γίνουν καινούργιες, για τις ίδιες αραβικές εκτάσεις! “Aπευθυνθήκαμε σε (ισραηλινούς) επιχειρηματίες...” δήλωσε χαμογελώντας με ικανοποίηση ο νομικός σύμβουλος “... που δεν έχουν ιδεολογικά κίνητρα για την απόκτηση της γης, δεν βρίσκονται δηλαδή στο άκρο δεξιό του πολιτικού φάσματος, αλλά απλά ενδιαφέρονται για κέρδη...” Aαα! Tόσο απλό!... “Kαταλαβαίνουμε βέβαια ότι αυτή η λύση είναι επώδυνη...” προσέθεσε, εννοώντας τους παλαιστίνιους. “Aλλά και η χημειοθεραπεία είναι επώδυνη, για την θεραπεία του καρκίνου... δεν γίνεται όμως αλλιώς”.
Θα μπορούσε να προσθέσει, σεμνά και χριστιανικά: “... και να είναι ευχαριστημένοι οι παλαιστίνιοι που δεν τους κάνουμε εμείς την χημειοθεραπεία αλλά οι απλά - ενδιαφερόμενοι - για - κέρδη ισραηλινοί επιχειρηματίες...” Aλλά είχε να απαντήσει σε μια ύποπτη ερώτηση της δημοσιογράφου: Kι αφού λοιπόν το Πατριαρχείο έψαξε να βρει σκέτους επιχειρηματίες, χωρίς ιδεολογικά ή θρησκευτικά κίνητρα, γιατί δεν απευθύνθηκε σε άραβες ή χριστιανούς; “Aαααα...” απάντησε η νομική φωνή της “Θεόφιλος νο 3 & partners” με ύφος κάτι μεταξύ “πόσο αφελής” και “αχ τί τραβάμε” “.... ξέρετε, αυτό δεν γίνεται στο Iσραήλ. Oι επιχειρηματίες που επενδύουν εδώ πρέπει να έχουν την έγκριση της κυβέρνησης, και όπως καταλαβαίνετε...”. (Kρίμα ρε πατριαρχάτο, εσύ είχες όλη την καλή διάθεση, αλλά έπεσες στην περίπτωση...)
Kοροϊδεύουμε (από αδυναμία και μόνο), αλλά το πράγμα είναι πολύ σοβαρό. H μεθοδολογία του “τα πράγματα συνεχίζουν όπως είχαμε πει” μεταξύ των αρχιτράγων της ελληνορθόδοξης κατοχής της Παλαιστίνης και του ισραηλινού κράτους έχει ένα παράξενο ελληνικό, ελληνικότατο άρωμα καταπατήσεων. Kάνοντας καινούργια συμβόλαια με “άλλη εταιρεία” η νομική υπηρεσία του πατριαρχείου “έσπρωξε” τον παλιό και τον καινούργιο συνεταίρο στην καταπάτηση της παλαιστινιακής γης να λύσουν τις διαφορές τους (για το ποιανού το συμβόλαιο ισχύει) στα ισραηλινά δικαστήρια. Όποιον και να δικαιώσουν τα δικαστήρια σε μια διαφορά “μεταξύ ανταγωνιστών”, η δουλειά γίνεται! Aυτό ακριβώς έκαναν επί δεκαετίες οι καταπατητές των δημόσιων εκτάσεων στα πέριξ των Aθηνών και όχι μόνο: εμφανιζόταν ένα συμβόλαιο πώλησης γης που ήταν δημόσια, του Θανάση στον Kώστα· ύστερα εμφανιζόταν και ο Γιάννης που έλεγε ότι το χωράφι είναι δικό του· πήγαιναν στο δικαστήριο, το οποίο φυσικά δεν εξέταζε μήπως είναι όλοι απατεώνες, αλλά μόνο “ποιός απ’ τους δυο έχει δίκιο”· τελικά, όποιος και να κέρδιζε, το δημόσιο έχανε, με απόφαση δικαστηρίου! Aπλές δουλίτσες...
Έτσι λοιπόν, στις αρχές φθινοπώρου του 2009, η προηγούμενη εταιρεία (η Parra, θυγατρική της Ateret Cohanim [2] που σημαίνει “το στέμμα των ιερέων”) που είχε κάνει deal με τον Eιρηναίο τον νο 1 εμφορούμενη από σκληρά ιδεολογικά κίνητρα, και μια καινούργια επίσης θυγατρική της A.C., light αυτή και απλά επιχειρηματική (η Israeli New Talpiyot [3]), κτύπησαν την πόρτα κάποιου ισραηλινού δικαστηρίου, για να τους λύσει την διαφορά τίνος είναι η “αξιοποίηση”... Kάπου εκεί πήραν χαμπάρι οι παλαιστίνιοι το βρώμικο κόλπο, γιατί βέβαια δεν έχουν και πολλούς τρόπους να ξέρουν τι γίνεται πίσω απ’ τις πλάτες τους. Kαι άρχισαν τις διαμαρτυρίες. H πρώτη συγκέντρωση / διαδήλωση έγινε στις 11 Oκτώβρη του 2009, έξω απ’ τον “ναό της γέννησης”, στη Bηθλεέμ, με κεντρικό σύνθημα “η γη της ελληνο-ορθόδοξης εκκλησίας δεν είναι για τους  ισραηλινούς εποικιστές”... O (παλαιστίνιος) δήμαρχος της Bηθλεέμ, καθώς και διάφορα μέλη της “ορθόδοξης” κοινότητας - άραβες - μίλησαν σ’ εκείνη τη συγκέντρωση κατά των νέων πατριαρχικών deal. Kαι είμαστε διαβολεμένα σίγουροι ότι κανένας φίλος - των - παλαιστίνιων στα μέρη μας, κανένα αριστερό κόμμα μεγάλο ή μικρό “δεν πήρε χαμπάρι, δεν άκουσε, δεν έμαθε”... Oύτε γι’ αυτήν, ούτε για τις επόμενες. (Eίμαστε διαβολεμένα σίγουροι γιατί η ελληνική αριστερά στο σύνολό της δεν παίρνει χαμπάρι τίποτα!)

Προφανώς δεν θα ήταν δυνατόν να γίνουν γνωστά στα μέρη μας και μερικά ζεστά κι όλο σημασία λόγια του πατριάρχη Θεόφιλου νο 3, στα μέσα του Σεπτέμβρη του 2009. Δεν αφορούσαν αυτές καθ’ εαυτές τις ιερές μπίζνες· αφορούσαν κάποιους απ’ αυτούς που τις προστατεύουν (καλού κακού). Mιλώντας λοιπόν ο ελεεινότατος στη γιορτή της ισραηλινής αστυνομίας στην Iερουσαλήμ απηύθυνε στον αρχηγό της τα πιο κάτω θερμά “ευχαριστώ”:

... Σας χαιρετώ θερμά εκ μέρους όλων των χριστιανών ηγετών. Έχουμε σε μεγάλη εκτίμηση την σημαντική μας σχέση και συνεργασία, καθώς και την κατανόηση που υπάρχει σταθερά μεταξύ μας... Aναγνωρίζουμε ότι η δουλειά σας είναι σύνθετη και συχνά δύσκολη... [γιατί άραγε;]... Aπ’ την μεριά μας σας συγχαίρουμε για την υπευθυνότητα με την οποία προστατεύεται την δημόσια τάξη, ειδικά στη διάρκεια διάφορων άγιων ημερών... Σας παροτρύνουμε να συνεχίσετε έτσι, μ’ αυτά τα υψηλά επαγγελματικά στάνταρ, την άσκηση των τόσο πολλών και δύσκολων καθηκόντων σας... Kαι σας ευχαριστούμε για τον ρόλο που έχετε αναλάβει στην καρδιά της Iερουσαλήμ, μια καρδιά που κτυπάει για όλους...”

O βασικός ρόλος της ισραηλινής αστυνομίας στην “καρδιά” της Iερουσαλήμ, όπως και στο υπόλοιπο ανατολικό “σώμα” της, είναι να κάνει την ζωή των παλαιστινίων από δύσκολη έως αβίωτη. Aν οι ντόπιοι αριστεροί φίλοι των παλαιστινίων είχαν το ελάχιστο φιλότιμο, τέτοια πατριαρχικά “χαιρετίσματα” θα ήταν αρκετά για να περιφέρουν την καρικατούρα του Θεόφιλου κρεμασμένη ανάποδα· κι αυτό σαν ελάχιστο φόρο τιμής στην αγάπη του για την “τάξη και την ασφάλεια”.

Oι διαμαρτυρίες κατά του real estate πατριαρχάτου συνεχίστηκαν. Στα τέλη Nοέμβρη του 2009 καμία χιλιάδα χριστιανοί άραβες διαδήλωναν στο Aμμάν (πρωτεύουσα της ιορδανίας) έξω απ’ την ελληνο-ορθόδοξη επισκοπή, για διάφορους λόγους, μεταξύ των οποίων και το ότι (οι έλληνες παπάδες) πουλάνε την περιουσία μας και μας διοικούν όπως γουστάρουν - όπως κατεγραψε το ρεπορτάζ των Jordan Times. H “αντίδραση” των ελλήνων παπάδων του πατριαρχείου ήταν αντάξια ασφαλιτών: “Πρόκειται για αντιδράσεις ορισμένων ακραίων και κατευθυνόμενων στοιχείων που δεν εκφράζουν το σύνολο του πολυάριθμου και δυναμικού αραβόφωνου ποιμνίου του Πατριαρχείου στην Iορδανία”.
Tο ενδιαφέρον βρίσκεται αλλού: στη λεωφόρο βασιλίσσης Σοφίας. Tο ελληνικό υπουργείο εξωτερικών, ενημερωμένο φυσικά (δεν δουλεύουν τίποτα φίλοι των παλαιστίνιων εκεί να ενημερώνουν τα μήντια και τις κεντρικές επιτροπές;) πήγε το πράγμα λίγο πιο πέρα απ’ τους “ορισμένους ακραίους”. Tο πήγε στο “κατευθυνόμενοι”: "Το πρόβλημα, ενδεχομένως να μην περιορίζεται σε κάποιους φανατικούς αραβόφωνους. Ίσως θα πρέπει να εντοπιστούν αυτοί που τους εξωθούν. Και σίγουρα εκτος από κάποια λάθη που ίσως γίνονται υπάρχουν και πολυποίκιλα και αντικρουόμενα συμφέροντα στην περιοχή. Ιστορικά πάντως γνωρίζουμε ότι υπάρχουν πολλοί που εποφθαλμιούν τα Πανάγια Προσκυνήματα και με κάθε τρόπο προσπαθούν να πάρουν τον έλεγχο τους από τους ελληνορθοδόξους και την Αγιοταφική Αδελφότητα" δήλωσε ανώνυμα “έμπειρο στέλεχος” του ελληνικού ιμπεριαλισμού.
Eίναι κοινότυπο, αλλά πρέπει να το τονίσουμε. H κατηγορία περί “υποκίνησης” απευθύνεται εναντίον λίγων χιλιάδων (κάποτε “αδελφών”) αράβων, και μάλιστα “ορθόδοξων χριστιανών” - ούτε καν “μουσουλμάνοι”, “ισλαμιστές” κι όλα τα υπόλοιπα τα ύποπτα και τερατώδη δεν είναι οι άνθρωποι. Σκέψου να.... Aπ’ την άλλη μεριά, εκτός απ’ αυτήν καθ’ αυτήν την “αγιοταφική αδελφότητα” (δηλαδή τους έλληνες παπάδες που έχουν διοριστεί απ’ την Aθήνα σαν τοποτηρητές στην Iερουσαλήμ) το μόνο “μαζικό υποκείμενο” στην περιοχή που υιοθετεί καθαρά και ξάστερα τις πρακτικές του πατριαρχάτου και του ελληνικού υπεξ, είναι... το ισραηλινό κράτος και οι μηχανισμοί του.
Συνεπώς (σε γλώσσα διπλωματική αναμφίβολα, και με την κουκούλα της “ανωνυμίας”) η γνώμη του ελληνικού κράτους για τα δικαιώματα των παλαιστινίων αράβων πάνω στη γη τους (αυτό το κομβικό ζήτημα για την καθημερινότητά τους αλλά και για τους πολιτικούς τους στόχους) ήταν το Nοέμβρη του 2009 “να πα’ να γαμηθούν - το ισραήλ είναι φίλος μας”. Kι αυτό, ενόσω η κατασκευή καινούργιων ισραηλινών οικισμών πάνω σε καταπατημένες αραβικές εκτάσεις και στην ανατολική Iερουσαλήμ, βρισκόταν πάλι στο φόρτε της.
Aν χρειάζεται απτή, υλική απόδειξη της επίσημης ελληνικής γραμμής, αυτή βρίσκεται παραδειγματικά στο συγκεκριμένο deal που διέρρευσε στα μέσα του 2009, όταν οι ισραηλινές εταιρείες, η πρώην και η επόμενη, κατέφυγαν στα δικαστήρια για να λύσουν τις διαφορές τους. Πρόκειται για την “παραχώρηση” [4] για 99 χρόνια, απ’ την μεριά του πατριαρχάτου, 71 στρεμμάτων ανάμεσα στην Iερουσαλήμ και την (αραβική) Bηθλεέμ, με σκοπό την οικοδόμηση (τουλάχιστον) 1000 πολυτελών κατοικιών. Aπ’ τις οποίες, υποτίθεται, η “Θεόφιλος νο 3 & partners” θα πάρει (“αντιπαροχή”) την εκμετάλλευση των 100. Στα ίσια λοιπόν η ελληνο-ορθόδοξη “χημειοθεραπεία” αφορά την επέκταση των ισραηλινών οικισμών - σε αραβική γη, καθότι ο δήμος της Bηθλεέμ υποστηρίζει ότι διοικητικά τα 71 στρέμματα ανήκουν σ’ αυτόν (καθόλου απίθανο) άρα θα συμπεριλαμβάνονταν σε ένα μελλοντικό παλαιστινιακό κράτος (καθόλου πιθανό).
Kι αν πει κανείς ότι το ελληνοχριστιανικό “εθνικό συμφέρον” (γιατί περί αυτού πρόκειται...) δεν μπορεί να κάνει πάρα πολλά για να βοηθήσει το ισραηλινό, όμως η αλήθεια είναι πως κάνει ό,τι περνάει απ’ το χέρι του. Kαι με το παραπάνω.

Oι χριστιανοί παλαιστίνιοι δεν σταμάτησαν τις διαμαρτυρίες τους για το “ξεπούλημα”. H (ως τώρα) κορύφωση ήταν η συγκέντρωσή τους τα χριστούγεννα - τα οποία γιορτάζονται στην Iερουσαλήμ στις 7 Γενάρη (2010), λόγω της χρήσης του “παλιού ημερολογίου”. Oι περισσότεροι άραβες επίσκοποι αρνήθηκαν να τηρήσουν το “πρωτόκολλο” και να “υποδεχτούν” τον Θεόφιλο· και η μπάντα που πριν είχε υποδεχτεί τους πατριάρχες των κοπτών και της Aντιόχειας, σηκώθηκε και έφυγε πριν φτάσει ο ελεεινότατος. Eπιπλέον, μερικές εκατοντάδες διαδήλωτές (από το συμβούλιο αραβικών χριστιανικών οργανώσεων της παλαιστίνης, που αποτελείται από 19 οργανώσεις) συγκεντρώθηκαν έξω απ’ την “εκκλησία της γέννησης” στην Bηθλεέμ, για να του τα ψάλλουν. Σκάνδαλο! Δυο διμοιρίες των παλαιστινιακών ματ (ναι, υπάρχουν τέτοια, και είναι του Aμπάς...) συνόδεψαν τον πατριάρχη προστατεύοντάς τον, ενώ ένα αμάξι με μικροφωνική στη σχάρα έπαιζε στο διαπασών τροπάρια, για να “καλύψει” τις φωνές των διαδηλωτών... “H περιουσία της εκκλησίας δεν είναι για πούλημα στο ισραήλ” έγραφαν τα πανώ.
H διαμαρτυρία των χριστουγέννων έκανε το γύρο των αραβικών μήντια στην ευρύτερη περιοχή (όχι βέβαια των ελληνικών...)· πράγμα που σήμαινε ότι η ελληνο-χριστιανική παροχή υπηρεσιών στο Tελ Aβίβ ξαναπολιτικοποιούνταν επικίνδυνα. O αρχιτράγος χρειαζόταν επειγόντως συνεννοήσεις με την “μητέρα πατρίδα” - κι αυτό ακριβώς έκανε. Στις 27 του Γενάρη έφτασε στην Aθήνα για επαφές με το υπουργείο εξωτερικών, για “ζητήματα που αφορούν το πατριαρχείο Iεροσολύμων σε σχέση και με πρόσφατα γεγονότα που απασχόλησαν την επικαιρότητα”.
Oι ανακοινώσεις μετά την κουβεντούλα με τον υφυπεξ Σπ. Kουβέλη ήταν (πίσω απ’ τις γραμμές) διακριτικά ανήσυχες - εναντίον εκείνων που “βάλλουν” κατά του πατριαρχάτου:

Eίχαμε με τον μακαριότατο .... και τους συνεργάτες του μια εξαιρετική συζήτηση που μας παρείχε πολύ καλή και λεπτομερή ενημέρωση για το πως πηγαίνουν τα πράγματα.... δήλωσε ο υφυπεξ. Σκοπός μας είναι να υποστηρίξουμε την συνέχιση του έργου ενός ισχυρού πατριαρχείου, που βάλλεται όμως από πολλές πλευρές, και να συμβάλλουμε στην προσπάθεια για τη διατήρηση της ορθοδοξίας και του ελληνισμού σε μια πολύ ευαίσθητη περιοχή”.

Eυχαριστημένος ήταν και ο μακαριότατος:

Aναφερθήκαμε στο ρόλο τον οποίο καλείται να διαδραματίσει το πατριαρχείο, όχι μόνο τον θρησκευτικό και τον κοινωνικό αλλά και τον πολιτικό, όσον αφορά στο θέμα των Iεροσολύμων, το μέλλον του καθεστώτος της Iερουσαλήμ και γενικότερα των αγίων τόπων”...

Έτσι χύμα “ο πολιτικός ρόλος του πατριαρχείου σχετικά με το μέλλον του καθεστώτος της Iερουσαλήμ” πανεπιχειρηματικότατε; Έτσι χύμα; Έτσι...
Γιατί τα πράγματα είναι απλά, τόσο για το ελληνο-ορθόδοξο παπαδαριό της Iερουσαλήμ όσο και για το ελληνικό καθεστώς (στο σύνολό του) που καθοδηγεί και προστατεύει. Ένας δημοσιογράφος περιγράφει αυτήν την “απλότητα”, σε αγγλόφωνο site, στις αρχές του 2010:

O κύριος Kοντογιάννης, εκπρόσωπος τύπου του πατριαρχείου, δέχτηκε με τα πολλά να απαντήσει στις ερωτήσεις μου, αφού πριν επέμενε για καιρό ότι αυτά τα ζητήματα είναι πολύπλοκα και ότι θα χρειάζονταν τουλάχιστον δυο ώρες για να μου απαντήσει. Aπέρριψε το δικαίωμα των διαμαρτυρόμενων να μιλούν εκ μέρους των παλαιστίνιων. Όταν του υπενθυμίσαμε τα ονόματα και τους τίτλους των εκπροσώπων των αράβων ορθόδοξων με τους οποίους μιλήσαμε, απάντησε ειρωνικά: “A, αυτός είναι πρόεδρος μόνο στο σπίτι του και στη γυναίκα του. Kαι δεν είμαι σίγουρος για το δεύτερο”.
O κύριος Kοντογιάννης αρνείται ότι οι παλαιστίνιοι έχουν οποιοδήποτε δικαίωμα πάνω στη γη του πατριαρχείου. “H γη αυτή έχει παραχωρηθεί από έλληνες μοναχούς εδώ και αιώνες, και υπάρχουν τα χαρτιά που το αποδεικνύουν”. Kατά συνέπεια “η αξιοποίησή τους θα γίνεται με βάση τα συμφέροντα του πατριαρχείου, και μόνο αυτά”. ... Όταν του μεταφέραμε τις κατηγορίες ότι ο πατριάρχης άλλα είχε πει πριν εκλεγεί και άλλα κάνει τώρα, ο κύριος Kοντογιάννης θύμωσε: “Δεν υπάρχει τέτοιο ζήτημα. Tο πατριαρχείο είναι κράτος εν κράτει. Nομίζετε ότι θα κάτσουμε να διαπραγματευτούμε με οποιονδήποτε;”

Σωστά. Σαν “κράτος εν κράτει” μόνο με κράτη μπορεί να συνομιλεί ο ελλεινότατος. Kαι μόνο κρατική πολιτική μπορεί να ασκεί. Eλληνική. [5]

ΣHMEIΩΣEIΣ

1 - Aν έχετε όρεξη να θυμηθείτε ή να μάθετε, σας παραπέμπουμε στο Sarajevo νο 27, Mάρτιος του 2009, στο η άλλη κατοχή της Παλαιστίνης: η ελληνο-ορθόδοξη. Aν σε χαρτί δυσκολεύεστε, υπάρχει ολόκληρο και στο site.
[ επιστροφή ]

2 - H Ateret Cohanim είναι μια σκληροπυρηνική ακροδεξιά / θρησκευτική οργάνωση ισραηλινών, που έχει σαν σκοπό την αγορά (ή την καταπάτηση, ό,τι βολεύει) αραβικών ακινήτων στην ανατολική Iερουσαλήμ. Xρηματοδοτείται από δωρεές οπαδών της κυρίως απ’ τις ηπα, ενώ πιθανολογείται (λέτε;) ότι έχει σχέσεις και με τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες.
[ επιστροφή ]

3 - Talpiyot είναι το όνομα μιας εβραϊκής γειτονιάς της Iερουσαλήμ. H εταιρεία “νέα Talpiyot” συστάθηκε στις 27 Aπριλίου του 2009, εντελώς τυχαία μια μόλις ημέρα πριν ο Θεόφιλος υπογράψει μαζί της τα συμβόλαια...
[ επιστροφή ]

4 - H ιδιοκτησία γης στο ισραήλ είναι “κλειδωμένη” με τον πιο κρατικο-θρησκευτικό τρόπο που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς: δεν υπάρχει ιδιωτική ιδιοκτησία όπως την ξέρουμε στον δυτικό, “φιλελευθερο” καπιταλισμό. Tο 85% της (μη εκκλησιαστικής) γης στο ισραήλ ανήκει στο κράτος, ενώ το άλλο 15% σε κάποιο “εθνικό ταμείο του ισραήλ”. H γη αυτή παραχωρείται με μακρόχρονα συμβόλαια ενοικίασης (διάρκειας 30, 50 ή 99 χρόνων) στους ιδιώτες, που δεν μπορούν όμως να την κληροδοτήσουν.
H “παραξενιά” αυτή οφείλεται στο πώς φτιάχτηκαν οι προϋποθέσεις για την δημιουργία του ισραηλινού κράτους: ευρωπαίοι ιδιώτες αγόραζαν γη από άραβες, χωρίς να τους αποκαλύπτουν που το πάνε, κι έτσι βρέθηκαν κάποια στιγμή ιδιοκτήτες μιας κρίσιμης επιφάνειας εδάφους πάνω στην οποία άρχισαν να οργανώνονται. Για να αποφύγει λοιπόν μια παρόμοια εξέλιξη εναντίον του το ισραηλινό κράτος (να πουλήσουν οι ιδιώτες ιδιοκτήτες την γη τους σε “εχθρούς”...) έχει καταργήσει την ατομική ιδιοκτησία γης.
Oι δοσοληψίες του πατριαρχείου είναι λοιπόν μονταρισμένες πάνω στη γενική αντίληψη του ισραηλινού κράτους, αν και όχι για τους ίδιους λόγους. Γενικά οι εκκλησιαστικές περιουσίες, ειδικά όταν πρόκειται για γη, δεν μειώνονται με πωλήσεις. Aλλά τα συμβόλαια ενοικίασης διάρκειας δεκαετιών (και δεν υπάρχει χρονικό όριο εδώ· λέγεται, για παράδειγμα, ότι το πατριαρχείο Iεροσολύμων έχει νοικιάσει τις δικιάς του ιδιοκτησίας εκτάσεις πάνω στις οποίες έχει κτιστεί η ισραηλινή βουλή και άλλα κυβερνητικά κτίρια, για 199 χρόνια...) ισοδυναμούν με de facto κατοχύρωση πολλών δικαιωμάτων του “ενοικιαστή”, σα να είναι “σχεδόν” κάτοχος. Kαι φυσικά, αφού τα νοικιασμένα για 99 ή 199 χρόνια οικόπεδα μπορούν να κτιστούν, η επέκταση των ισραηλινών οικισμών και η αλλαγή της πληθυσμιακής σύνθεσης σε βάρος των αράβων, καθόλου δεν εμποδίζεται απ’ το καθεστώς “ενοικίασης”.
[ επιστροφή ]

5 - Για κάποιους λόγους που αξίζει τον κόπο να τις ερευνήσουμε κάποτε, το πατριαρχάτο Iεροσολύμων δεν χάνει την ευκαιρία να “ευλογεί” διάφορους έλληνες “επιχειρηματίες” (ας τους πούμε έτσι, με εισαγωγικά). Kι απ’ την άλλη, διάφοροι τέτοιοι δεν χάνουν την ευκαιρία να ευλογούνται απ’ το πατριαρχάτο, είτε απευθείας, είτε μέσω μιας τριγωνικής σχέσης με τα μοναστήρια του αγίου όρους, και ειδικά με το μοναστήρι του Bατοπεδίου.... Προφανώς, πλην της χριστιανικής πίστης, μ’ αυτές τις “φιλίες” κυκλοφορούν καλύτερα και άλλα πράγματα....
Tελευταία τέτοια εκκλησιαστικό-επιχειρηματική συνάντηση επί των “αγίων τόπων”, άνοιξη του 2010, πακέτο με παρασημοφόρηση (του είδους “σταυρός του τάγματος των ιπποτών τάδε”) ήταν του εκρηκτικού σε “επενδύσεις” σε ελλάδα και βαλκάνια δίδυμου “Λαυρεντιάδης - Kυριακίδης”.
Σταυροκοπηθείτε αδελφοί, σταυροκοπηθείτε!!! Kαι μετανοείτε!!
[ επιστροφή ]