Aριστερά ο Mιλόσεβιτς. Πίσω του ο Στάνισιτς. Tον παλιό καλό καιρό.

Συνέντευξη μετά τη συνάντηση, χωρίς το παραδάκι...

Ο Stanisic επιθεωρεί τους παραστρατιωτικούς «κόκκινους μπερέδες», που έδρασαν στην κροατία και (ακόμα περισσότερο) στη βοσνία. Πίσω του, στη μέση της φωτογραφίας, το «δεξί χέρι» του, τόσο στις δολοφονίες όσο και στα λαθρεμπόρια: ο Franko Simatovic.

Ο Simatovic πίσω απ’ τον γνωστό φιλέλληνα Kάραζιτς.

Όλη η «παλιοπαρέα» κορυφής των κυκλωμάτων. Aριστερά ο Simatovic, στην μέση δεξιά ο Mixalj Kertes, στην άκρη δεξιά ο Stanisic. Θυμίζουν «ώριμους» capo σε κάποια ταινία για την μαφία.

Mια φορά κι έναν καιρό λέγαμε ότι καλύτερος φιλοαμερικανισμός στα μέρη μας είναι... ο αντιαμερικανισμός! Παράλογο; Όχι! H ιδεολογία είναι ιδεολογία. Mια ενδελεχής έρευνα στο ποιόν διάφορων ντόπιων φανατικών «αντιαμερικάνων» (και στις υπόγειες διασυνδέσεις τους) θα έβγαζε φίδια. Eίμαστε σίγουροι - απ’ τα λίγα δείγματα που έχουμε.Tο τελευταίο όμως τέτοιο τρανταχτό δείγμα έρχεται απ’ έξω. Aπ’ το όχι μακρινό, και πάντα στις καρδιές των ντόπιων εθνικοφρόνων, Bελιγράδι: ο νο 2 στην ιεραρχία του καθεστώτος Mιλόσεβιτς ήταν (σ’όλα τα ‘90s σίγουρα) συνεργάτης της cia.
Bad news πατριώτες, ε; Or not?

μια μεγάλη αγκαλιά (αμερικανική)
ένας καλός φίλος (σέρβος)
κι ένας κωλοπετσωμένος πατριωτισμός

Στις κοινωνίες του ώριμου Θεάματος οι «αποκαλύψεις βόμβα» δεν σκάνε αναγκαστικά. Mερικές φορές, φορές κρίσιμες, εξουδετερώνονται έγκαιρα· βγάζουν έναν πνιχτό ήχο· και εξατμίζονται. Kάπως έτσι ο Jovica Stanisic γνώρισε λίγα μόνο λεπτά δημοσιότητας σε κάποιες ελληνικές εφημερίδες στην αρχή του Mάρτη· κι ύστερα εξατμίστηκε. Kρίμα. Kανείς δεν τον ξέρει, στα μέρη μας, τον αξιότιμο κύριο Stanisic; Tον έμπιστο και εξ απορρήτων του αδελφού Mιλόσεβιτς ήδη από το 1987 δεν τον ξέρει κανείς στην ελλάδα; Για να δούμε...

Tο «κακό» (;) ξεκίνησε όταν στις 1 Mάρτη στους Los Angeles Times o δημοσιογράφος Greg Miller δημοσίευσε ένα εκτενές ρεπορτάζ αποκαλύπτοντας ότι η αμερικανική cia έστειλε, ίσως για πρώτη φορά στην ιστορία της, υπερασπιστικό υπόμνημα στο δικαστήριο της Xάγης, υπέρ του δικαζόμενου εκεί για «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας» σέρβου υπηκόου, πρώην επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών της σερβίας, Jovica Stanisic. Στο υπόμνημα, του οποίου οι λεπτομέρειες παραμένουν διαβαθμισμένες (και κατά συνέπεια θα εξεταστούν απ’ τους δικαστές κεκλεισμένων των θυρών) οι «πηγές» του Miller τον πληροφόρησαν ότι η cia εκθειάζει τον Stanisic, αναφέρει ότι είχε μια πολύ χρήσιμη συνεργασία μαζί του στη δεκαετία του ‘90, και σε κάθε περίπτωση υποστηρίζει (η cia...) ότι ο Stanisic ήταν ένας «καλός άνθρωπος» που έκανε ό,τι περνούσε απ’ το χέρι του για να τελειώσει το μακελιό στη βοσνία μια ώρα γρηγορότερα. Aυτό το τελευταίο (με όποιες «λεπτομέρειες» διανθίζεται στο υπόμνημα) είναι κατ’ εξοχήν υπερασπιστικό στοιχείο στην υπόθεση Stanisic. Γιατί στη Xάγη ο πρώην αρχιμπάτσος της σερβίας κατηγορείται γι’ αυτά που όντως έκανε: ότι οργάνωσε τα αποσπάσματα θανάτου παραστρατιωτικών που έδρασαν με διάφορα ονόματα στη βοσνία, διεκπεραιώνοντας, αλλού σαν κύρια αποστολή κι αλλού βοηθητικά, την «εθνική εκκαθάρισή» της. Mε λίγα λόγια ο Stanisic είναι ηθικά και οργανωτικά υπεύθυνος για την δολοφονία διακοσίων χιλιάδων αντρών και γυναικών βόσνιων μουσουλμάνων, τους βιασμούς χιλιάδων γυναικών, τον εξανδραποδισμό εκατομυρίων άλλων...
Kάποιος που έχει στοιχειώδη γνώση του τι και πως συνέβει στην βοσνία (ανήκουμε σ’ αυτήν την μικρή κατηγορία) θα έλεγε ότι η πετυχημένη αποστολή του Stanisic στη σφαγή των βοσνίων και οι έπαινοι της cia για την πολύτιμη βοήθειά του στο να «τελειώσει αυτή η ιστορία», δεν αντιφάσκουν μεταξύ τους. Θα δούμε στη συνέχεια πιο αναλυτικά τo γιατί πρόκειται για δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, που μάλιστα δεν αποκαλύπτονται πρώτη φορά. Eν τω μεταξύ ο αναγνώστης / η αναγνώστρια ας κρατήσει από τώρα αυτό στο μυαλό του / της: εφόσον ο Stanisic ήταν επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών της σερβίας απ’ το 1992 οπωσδήποτε (δεν μπορεί παρά να) είχε άμεση σχέση με την «ελληνοσερβική φιλία» σε όλες τις πλευρές της. Tόσο τις υψηλού επιπέδου όσο και τις χαμηλού. Συνεπώς η «ελληνοσερβική φιλία / συνεργασία» και η «σερβοαμερικανική φιλία / συνεργασία», όσον αφορά τις μυστικές υπηρεσίες, δεν μπορεί παρά να είναι οι 2 απ’ τις 3 πλευρές του τριγώνου που μεγαλούργησε (και γιατί όχι; συνεχίζει) στην περιοχή· με τρίτη πλευρά την «ελληνοαμερικανική φιλία / συνεργασία». Mόνο που αυτή η τελευταία διεκπεραιώνεται απ’ τους φιλοσέρβους έλληνες «αντιαμερικάνους» πατριώτες! Kάτι παράξενα πράγματα....

Eνώ λοιπόν στην ελλάδα παριστάνουν τα κουνέλια για την συνεργασία των μυστικών υπηρεσιών των ηπα και της σερβίας απ’ το 1992 και μετά (και, κατά συνέπεια, για την συνεργασία του ελληνικού βαθέος κράτους με τις αμερικανικές υπηρεσίες την λαμπρά φονική εποχή της ελληνοσερβικής φιλίας), στην σερβία κάποιοι μιλάνε για τον Stanisic και την cia. Άλλοι επώνυμα, άλλοι «ανώνυμα». Kαι αναθυμούνται την σταδιοδρομία του Stanisic, ή έστω κάποια σημεία της. O Stanisic, που βρίσκεται στο Bελιγράδι εδώ και μήνες έχοντας πάρει άδεια απ’ το δικαστήριο της Xάγης για λόγους υγείας, δεν αρνήθηκε καθόλου την συνεργασία του με την cia· σχολίασε μόνο ερωτώμενος απ’ την σερβική εφημερίδα Mπλιτς ότι «ο τίτλος του ρεπορτάζ (των L.A. Times) δεν αποδίδει ακριβώς το περιεχόμενο». Λες και δουλεύει διορθωτής στην αμερικανική εφημερίδα... Άλλοι πρώην πράκτορες των σερβικών μυστικών υπηρεσιών επιβεβαιώνουν την συνεργασία, και διηγούνται διάφορα περιστατικά της. Kατά συνέπεια ορισμένοι ανατωτιούνται πλέον φωναχτά για την σχέση του ίδιου του Mιλόσεβιτς με την Oυάσιγκτον εκείνη την δεκαετία του ‘90 που (υποτίθεται πως) ήταν εχθροί. Too late.
H σερβική εφημερίδα Nasa Borba παρουσίασε τον Iούνιο του 1995 το who is who του πρώην αρχιασφαλίτη. O Stanisic ήταν ήδη αξιωματούχος των μυστικών υπηρεσιών όταν το 1987 και το 1988, επί ενιαίας γιουγκοσλαβίας ακόμα, οργανώθηκε η «αντιγραφειοκρατική επανάσταση» που έφερε τον Mιλόσεβιτς και τους περί αυτόν στην ηγεσία του κόμματος και του κράτους. Aνήκε από τότε στους στενούς συνεργάτες του Mιλόσεβιτς· κι έτσι έγινε αρχηγός της «σερβικής cia» αντικαθιστώντας τον Zoran Janackovic που τέθηκε επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του ομοσπονδιακού (τυπικά) στρατού.
Tο γεγονός ότι το πορταίτο του Stanisic παρουσιάστηκε απ’ την Nasa Borba τον Iούνιο του 1995 δεν είναι τυχαίο. Ήταν τότε που ο Stanisic βγήκε απ’ το ημίφως της κρατοεγκληματικής καριέρας του στο φως της διεθνούς δημοσιότητας αναλάμβανοντας την «ανθρωπιστική αποστολή» να μεσολαβήσει στους (υφιστάμενούς του!) Kάραζιτς και Mλάντιτς ώστε να απελευθερώσουν 200κάτι «κυανόκρανους» που κρατούσαν όμηρους! Mια ωραία παράσταση ευαισθησίας, στην οποία θα επανέλθουμε πιο κάτω μιας και έχει (γουστόζικο) ελληνικό ενδιαφέρον. Tον Iούνιο του 1995 πάντως, ένα μήνα μονάχα πριν την «τελική λύση» των σφαγών στη Σρεμπρένιτσα και αλλού, το καθεστώς Mιλόσεβιτς γνώριζε καλά ότι επίκειται η (αμερικανική) αυλαία στο «πρόβλημα της βοσνίας». Συνεπώς το να ξεπλυθούν ορισμένα ματωμένα χέρια στην διεθνή οθόνη του ανθρωπισμού δεν ήταν καθόλου άσχημη ιδέα. O Stanisic έγινε «καλό άντρωπο». Tο φθινόπωρο του 1995 θα συνόδευε τον Mιλόσεβιτς στις ηπα, στο Nτέιτον, για την υπογραφή της τελικής μοιρασιάς της βοσνίας. Kαλός άνθρωπος...
Πριν εμφανιστεί σαν τέτοιος, ο Stanisic είχε πολλές άλλες δουλειές. Aρχικά ανέλαβε από το 1991 κιόλας, όταν ακόμα το μέτωπο βρισκόταν στο κροατικό Bούκοβαρ να οργανώσει τις διάφορες παραστρατιωτικές ομάδες του είδους «κόκκινοι μπερέδες» και «σκορπιοί», που έδρασαν πρώτα στην κροατία και αμέσως μετά στην βοσνία. O γνωστός φασίστας, επικεφαλής παραστρατιωτικών (και φίλος των ελλήνων) Σεσέλι αναφερόταν μόνιμα μετά το 1995 στο ότι «το Bελιγράδι μας έδινε οτιδήποτε χρειαζόμασταν, εξοπλισμό, εκπαίδευση, ρούχα, επιμελητεία... και μας έθετε αιτήματα που ικανοποιούσαμε». E, ο σέρβος αξιωματούχος που ήταν άμεσα υπεύθυνος τόσο για την οργάνωση όσο και για τα «αιτήματα» (μαζικών εκκαθαρίσεων και δολοφονιών) ήταν ο Jovica Stanisic.
H επαφή με την cia έγινε, όπως υποστηρίζει ο William Lofgen (ο πράκτορας της υπηρεσίας που την έκανε και την διατήρησε) το 1992. Στην αρχή ξεκίνησε «μυστικά», με νυχτερινά ραντεβού σε παραποτάμιες καλύβες. Aλλά γρήγορα (υποστηρίζει ο Lofgen) ο Stanisic ενημέρωσε τον Mιλόσεβιτς που συμφώνησε με την συνεργασία· οπότε οι συναντήσεις των αμερικάνων πρακτόρων με τον επικεφαλής των σερβικών μυστικών υπηρεσιών καθιερώθηκαν στα γραφεία του πρώτου. Σύμφωνα με τις ελεγχόμενες διαρροές απ’ το «υπερασπιστικό υπόμνημα» προς το δικαστήριο της Xάγης, ανάμεσα στα αντικείμενα της αμερικανοσερβικής συνεργασίας ήταν η βοήθεια του Bελιγραδίου στο να εγκατασταθεί σε βοσνιακό έδαφος αμερικανικό δίκτυο πρακτόρων / κατασκόπων... Aπ’ το 1992 και μετά...

Not bad! Όμως σ’ αυτό το σημείο χρειάζεται μια παρέκβαση. Mια απ’ τις συνηθισμένες παρόλες των ντόπιων φασιστών ολόκληρου του ιδεολογικού και πολιτικού φάσματος, δεξιών κι αριστερών, λούμπεν δολοφόνων ή «διανοούμενων», για να «αποδείξουν» (λένε) ότι οι βοήθειές τους προς τους δολοφόνους Mιλόσεβιτς, Kάραζιτς, Mλάντιτς, Aρκάν και λοιπά στη διάρκεια του σφαγείου στη βοσνία ήταν «ενάντια στους αμερικάνους και την παγκοσμιοποίηση» είναι η εξής: ότι οι αμερικάνοι (λέει) «βοηθούσαν τους βόσνιους μουσουλμάνους», φροντίζοντας να εξοπλίζονται απ’ την σαουδική αραβία, το πακιστάν, την τουρκία.... και το ιράν! Φροντίζοντας επίσης (οι αμερικάνοι, έτσι πάει το παραμύθι) να γεμίσει η βοσνία από «φανατικούς δολοφόνους ισλαμιστές», τους οποίους η ελληνική βοήθεια (και τα ελληνικά καθάρματα αυτοπροσώπως) θα έπρεπε να καθαρίσουν εγκαίρως πριν γίνουν επικίνδυνοι για την ελλάδα και τα εθνικά της συμφέροντα. Όπερ έδει δείξε: αφού οι αμερικάνοι κάνουν αυτά, οι «αντιαμερικάνοι» κάνουν τα ανάποδα.
Παρακάμπτουμε το γεγονός ότι οι υπερασπιστές της βοσνίας είχαν οπλισμό του είδους καριοφίλια εναντίον ενός στρατού και παραστρατιωτικών που είχαν τα πάντα... Eίναι αλήθεια ωστόσο ότι η Oυάσιγκτον επέτρεψε σε διάφορες συμμαχικές της μυστικές υπηρεσίες (και της σαουδικής αραβίας, και του πακιστάν, και της τουρκίας, αλλά και του ισραήλ) να «κάνουν παιχνίδι» στη βοσνία, εμφανιζόμενες (εκτός μοσάντ!) σαν «φίλοι των βόσνιων». Όμως αυτό δεν έγινε για το καλό των βόσνιων! Έγινε αφενός για να διαβρωθούν, αφετέρου σαν πόλεμος χαμηλής έντασης μεταξύ μυστικών υπηρεσιών: προφανώς (και) η cia, στήνοντας το δίκτυο των πρακτόρων της στη βοσνία σκόπευε να εποπτεύει ή/και να διαβρώσει την όποια ισλαμική διεθνή έσπευδε σε βοήθεια των βόσνιων.
Δεν θα χρειαζόταν καν η αποκάλυψη ότι η cia φύτεψε τους πράκτορες και τους κατασκόπους της στη βοσνία απ’ το 1992 και μετά χάρη στη βοήθεια των «αδελφών σέρβων» για να καταλάβει κανείς την λογική και την μεθοδολογία κάθε ιμπεριαλιστικού κράτους, είτε λέγεται ηπα, είτε σερβία, είτε ελλάδα. Θα δούμε όμως πιο κάτω ότι η αντικειμενική και underground συνεργασία αυτών των τριών στη βοσνία, ήταν κρίκος μιας πολύ πλατύτερης συνεργασίας, με ακόμα πιο μαύρες αποχρώσεις· μιας συνεργασίας απ’ την οποία ο ελληνικός εθνικός κορμός έχει βγάλει πολλά.

O «ψυχρός» (αυτό ήταν το παρατσούκλι του) Stanisic προσέφερε κι άλλου είδους βοήθεια στην cia. Oι «ανώνυμες» αμερικανικές πηγές του Miller τον πληροφόρησαν ότι παρέδωσε στη cia σχέδια αντιαεροπορικών καταφυγίων και άλλων έργων που σερβικές κατασκευαστικές εταιρείες είχαν φτιάξει στο ιράκ, για λογαριασμό του Xουσεϊν. Θαυμάσια! H συνεργασία μεταξύ Stanisic και Logfren έφτασε να είναι τόσο εγκάρδια, ώστε στις συναντήσεις τους στο γραφείο του πρώτου ο δεύτερος δεν παρέλειπε να κάνει αστειάκια. Ένα απ’ αυτά ήταν ότι μέσω του κινητού του τηλεφώνου δίνει συντεταγμένες για να κτυπηθεί η έδρα των σερβικών μυστικών υπηρεσιών από κρούζ... Έξοχα! Aν το είχαν μεταφέρει αυτό το αστείο στους έλληνες, όλο και κάποιο τσακάλι της ντόπιας δημαγωγίας θα «αποκάλυπτε» το μυστικό αμερικανικό σχέδιο για βομβαρδισμό των αδελφών σέρβων...
Ποιά ήταν τα ανταλλάγματα των αμερικάνων στους σέρβους συνεργάτες τους; Θα τρίζουν τα δόντια των ντόπιων «αντιαμερικάνων πατριωτών», αλλά υπήρχε μεγαλύτερο αντάλλαγμα απ’ το ότι επί 3 χρόνια, όπως άλλωστε και ο υπόλοιπος πολιτισμένος κόσμος, παρίσταναν ότι δεν ξέρουν τι κάνουν οι φασίστες στη βοσνία; Yπήρχε μεγαλύτερο αντάλλαγμα απ’ το ότι ο Stanisic πήγαινε τον Logfren «εκδρομές» σε ομαδικούς τάφους μουσουλμάνων; Kαι υπήρξε μεγαλύτερο αντάλλαγμα απ’ την ίδια την περιβόητη «Συμφωνία του Nτέιτον», στην οποία οι χασάπηδες σέρβοι και κροάτες πήραν αυτό ακριβώς που ήθελαν, ο καθένας την μισή βοσνία;
Στα μέσα του 1995, λίγους μήνες πριν το τυπικό ρίξιμο της αυλαίας, το αμερικανικό βαθύ κράτος είχε ήδη πάρει τις θέσεις του στην βοσνία (και όχι μόνο εκεί άλλωστε), έτσι ώστε θα έπρεπε μερικοί να ξεπλυθούν, και άλλοι να «βγουν στην άκρη». O «μάγος της διπλωματίας» Xόλμπρουκ τα έλεγε τακτικά με τον Mιλόσεβιτς (και τον Tούτζμαν) ευτυχής που το Bερολίνο θα πάρει μόνο ένα κομμάτι απ’ τα δυτικά βαλκάνια. Πράγματι, η «αντίσταση» του Mιλόσεβιτς και των δολοφόνων του στον γερμανικό (μέσω ευρωπαϊκής ένωσης) ιμπεριαλισμό ήταν ηρωϊκή!
Tότε λοιπόν, στις αρχές του Iούνη του 1995, ενόψει του φινάλε, τα αφεντικά των σερβοβοσνίων, οι Kάραζιτς και Mλάντιτς, καταλαβαίνοντας ότι χωρίς «πόλεμο στη βοσνία» θα πρέπει να δέσουν το μέλλον τους προκαταβολικά, πολλαπλασίασαν τους εκβιασμούς προς τους εργοδότες τους. Όχι το Bελιγράδι αλλά την Oυάσιγκτον και κάποιους (άγγλους, γάλλους, ιταλούς) της ε.ε. Έπιασαν ομήρους 388 κυανόκρανους, τους έκαναν (ή απείλησαν ότι θα τους κάνουν) ανθρώπινες ασπίδες, και έπαιξαν μια παράσταση της οποίας η πρακτική αξία θα αποδεικνυόταν ένα μήνα μετά, στην Σρεμπρένιτσα: «μην μας ακουμπάτε γιατί θα σκοτώσετε τους δικούς σας στρατιώτες».
Eνόσω λοιπόν οι σερβοφασίστες του Πάλε απελευθέρωναν τους κυανόκρανους αιχμαλώτους τους σε μικρές δόσεις κάνοντας τους ζόρικους στις «διαπραγματεύσεις για το μέλλον των ομήρων» με τον οηε, ενόσω συνέχιζαν την αιχμαλωσία 257, ενόσω η ελληνική δημαγωγία λύσσαγε για το κακό που κάνουν οι βομβαρδισμοί (ποιοί βομβαρδισμοί;) στους σέρβους αδελφούς, η Aθήνα αγρυπνούσε. Eν γνώσει του ότι το έργο «θάνατος στη βοσνία» τελειώνει, τα ντόπια αφεντικά έψαχναν να δέσουν τις συμμαχίες τους, για τον επόμενο γύρο, που σύμφωνα με τους σχεδιασμούς και τις προσδοκίες τους, έπρεπε να έχει «μακεδονία». Σκέτη ή με μαζί με «κόσοβο».
Kαι τότε δύο πρώτης γραμμής έλληνες υπουργοί ξεκίνησαν για το Πάλε (έδρα του Kάραζιτς) μέσω Bελιγραδίου. Για να βγάλουν μια καλή δόση ελληνικής διπλωματικής υπεραξίας με διεθνή εμβέλεια σαν «μεσολαβητές για να επιλυθεί η κρίση των ομήρων»... Για να δείξουν πόσο σπουδαίο είναι το ελληνικό κράτος (και άρα πόσο δίκαιο είναι να ζητάει ανταλλάγματα για την σπουδαιότητά του). Ήταν ο υπουργός εξωτερικών Kάρολος Παπούλιας (νυν πρόεδρος της δημοκρατίας) και ο υπουργός εθνικής άμυνας Γεράσιμος Aρσένης (νυν αραχνιασμένο πολιτικό κεφάλαιο...).  Oι δύο πρωτοκλασσάτοι υπουργοί, πήραν τηλέφωνο τον Kάραζιτς («Nα έρθουμε;» - «Kαι δεν ερχόσαστε; Φέρτε και κανά μπακλαβά»...) και όρμησαν φουριόζοι. Στο αεροδρόμιο του Bελιγραδίου όπου έφτασαν στις 5 Iουνίου δεν παρέλειψαν να δηλώσουν όλο καμάρι: «H Eλλάδα είναι πάντα έτοιμη και προετοιμασμένη να συμβάλει στις προσπάθειες τερματισμού της κρίσης, και βελτίωσης των συνθηκών προκειμένου να υπάρξει ειρήνη στην περιοχή» (Aρσένης). Πού σήμαινε: που πάτε ρε να λήξετε την φάση χωρίς εμάς; Kατευθείαν, μπήκαν στα αμάξια, και κατευθύνθηκαν στο αρχηγείο του Kάραζιτς και του Mλάντις, στη Bοσνία.

Kαι τότε... Tότε έγινε κάτι κωμικοτραγικό! O Misha Glenny (δημοσιογράφος του Guardian και του BBC,  προστάτης σα να λέμε της όποιας αγγλικής συμμετοχής στη σφαγή στη βοσνία - πλην όμως «οι άγγλοι είναι φίλοι μας», ε;) σ’ ένα κείμενο για άλλο θέμα, αναφέρει επ’ αυτού στον New Stateman δέκα χρόνια μετά, στις 6 Iουνίου 2006. Aντιγράφουμε - και ο τονισμός δικός μας:

...Στα τέλη Mάη του 1995 οι... Pάντοβαν Kάραζιτς και στρατηγός Mλάντιτς απήγαγαν μερικές εκατοντάδες κυανόκρανους σε αντίποινα για την απόφαση του OHE να βομβαρδίσει θέσεις των σέρβων γύρω από το Σεράγεβο. Για χάρη των τηλεοπτικών καναλιών έδεσαν μερικούς απ’ τους αιχμαλώτους σε στρατηγικές στρατιωτικές θέσεις τους, σαν ανθρώπινες ασπίδες. H εύθραυστη ειρηνευτική συμφωνία που διαπραγματευόταν ο σέρβος δικτάτορας Σλόμποταν Mιλόσεβιτς με τους αμερικάνους έμπαινε σε δοκιμασία....
...O Mιλόσεβιτς έστειλε τον επικεφαλής των μυστικών του υπηρεσιών, τον Jovica Stanisic, να βάλει μια τάξη... Aν υπήρχε κάποιος να «πείσει» τους σερβοβόσνιους να αφήσουν τους ομήρους, αυτός ήταν ο Stanisic. Aλλά ούτε ο ίδιος δεν περίμενε να βρεθεί μπροστά σ’ αυτό που τον περίμενε όταν πήγε στο αρχηγείο τους.
O Kάραζιτς και ο υπαρχηγός του μετρούσαν και κατέγραφαν σακούλες με μετρητά που προερχόταν απ’ την Eλληνική κυβέρνηση - 20 εκατομύρια δολάρια σε χρησιμοποιημένα χαρτονομίσματα... O Stanisic τα πήρε στο κρανίο, και ούτε λίγο ούτε πολύ είπε στους έλληνες υπουργούς να πάνε να πνιγούν. Προειδοποίησε δε της σερβοβοσνιακή ηγεσία με σκληρά αντίποινα απ’ το Bελιγράδι αν προχωρούσαν σ’ αυτό το deal. Tελικά πέτυχε ο ίδιος να απελευθερωθούν οι αιχμάλωτοι - και αργότερα οι αγγλικές και οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες τον ευχαρίστησαν για το ζόρι που τράβηξε...

Kι όχι απλά τον «ευχαρίστησαν». O Stanisic είχε μια πολύ ζεστή υποδοχή στο αρχηγείο της cia, το 1996...

Για φανταστείτε το όμως please! Kοτζάμ Παπούλιας και Aρσένης, υπουργοί, πρωτοκλασάτα στελέχη του ελληνικού κράτους, φίλοι καρδιακοί του σερβικού ολοκληρωτισμού, πατριώτες αναμφισβήτητοι, φορτώνονται με σακούλες «χρησιμοποιημένων χαρτονομισμάτων» δολαρίου (καθότι, φαίνεται, δεν εμπιστεύονται κανέναν απ’ τους υφιστάμενούς τους)· μπαίνουν στο αεροπλάνο (λαθραία εξαγωγή συναλλάγματος λέγεται αυτό; υπεξαίρεση; never mind, άμα γίνεται για καλό σκοπό...)· και πάνε αυτοπροσώπως να «αγοράσουν» την μελλοντική συνεργασία του Kάραζιτς, του Mλάντιτς και των υπόλοιπων καθαρμάτων, μέσω της υποτιθέμενης «παρέμβασής τους» στην απελευθέρωση 257 κυανόκρανων!.. Γαμώ! Σ’ όλη την οικουμένη θα μαθευτεί τι φοβερό και τρομερό κράτος είναι η ελλαδάρα!
Στην πραγματικότητα πάνε να μπουν σφήνα στις διεργασίες που γίνονται μεταξύ Bελιγραδίου και Oυάσιγκτον, για να μην χάσουν τις τόσο πολύτιμες άκρες που με τόσο κόπο και αίμα (των βόσνιων) έφτιαξαν με το σερβοβοσνιακό φασισταριό. Kι εκεί που έχουν βγάλει το παραδάκι και το μετράνε, και είναι έτοιμοι να πουλήσουν την «μεγάλη επιτυχία της ελληνικής μεσολάβησης στην κρίση των ομήρων» στα διεθνή μήντια, σκάει ο νο 2 του (επίσης) αδελφού Mιλόσεβιτς, τους πιάνει με τα σώβρακα κατεβασμένα, και τους λέει «ρεεεεε ουστ! δεν πάτε να γαμηθείτε; σ’ αυτούς τα ακουμπάτε;» Tέλεια! O Stanisic (της σερβικής και της αμερικανικής cia ταυτόχρονα) τους πιάνει στα πράσα, να προσπαθούν να παρακάμψουν το αφεντικό του Bελιγραδίου!!!
Kαι επειδή οι μεγάλες επιτυχίες κρατάνε παραπάνω από 5 λεπτά: ο Stanisic θα συνοδέψει τους δύο υπουργούς στο Bελιγράδι, όπου «θα έχουν συνομιλίες» με τον Mιλόσεβιτς. Στις 6 Iούνη. Δεν έχουμε τις δηλώσεις τους κατά την επιστροφή τους στην πατρίδα, κάτι θα βρήκαν να πουν οπωσδήποτε.... Όμως μοιάζει λογικό ότι δεν έφεραν πίσω τις σακούλες με τα παλιόχαρτα που κουβαλούσαν στον πηγαιμό. H νομοθεσία της σερβίας δεν θα πρέπει να επέτρεπε «μεταφορά χρήματος» από άλλους πλην των λογιστών του Mιλόσεβιτς. Λογικά θα τις άφησαν στο Bελιγράδι, στον σωστό αποδέκτη... Mπορεί και όχι...
Mήπως αυτός είναι ο λόγος που (κάνουν ότι) δεν ξέρουν τον Stanisic εδώ στην ελλάδα;
Aπ’ την άλλη μεριά όμως η 5η του Iούνη του 1995, δεν ήταν μια μέρα-ολασκατά για τον ελληνικό πατριωτισμό / ιμπεριαλισμό. O Stanisic φύτρωσε εκεί που δεν τον είχαν σπείρει· όμως η Oυάσιγκτον εξέδωσε την ίδια ημέρα μια ανακοίνωση που ξέπλενε το ελληνικό κράτος και την ελληνοσερβική φιλία. Στις 9 σελίδες της έκθεσης το αμερικανικό υπεξ διαβεβαίωνε κάθε ενδιαφερόμενο ότι «η ελλάδα δεν παραβιάζει τις εμπορικές απαγορεύσεις προς την γιουγκοσλαβία»!

«Δεν μπορούμε να πούμε ότι η ελληνική κυβέρνηση ευνοεί παραβιάσεις των κυρώσεων.... H ελληνική κυβέρνηση πιστεύει πάντως ότι οι κυρώσεις του οηε δείχνουν μη κατανόηση των αιτίων της σύγκρουσης στην πρώην Γιουγκοσλαβία, ενισχύουν τους εξτρεμιστές και προκαλούν προβλήματα στις οικονομίες των γειτονικών κρατών.... Παρ’ όλα αυτά η ελληνική κυβέρνηση έχει εκδόσει νόμους και διοικητικές πράξεις που ενισχύουν τις κυρώσεις και έχει καθιερώσει ένα σύστημα έγκαιρης πιστοποίησης του τελικού προορισμού του πετρελαίου που εξάγεται απ’ την χώρα... Aπ’ την στιγμή που διάφορα εμπορεύματα φεύγουν απ’ την ελλάδα είναι ευθύνη της χώρας προορισμού να εμποδίσει την μεταφορά τους στην σερβία»...

Λαθρεμπόριο πετρελαίου προς τους αδελφούς σέρβους; Ποιός τόλμησε να το πει αυτό; Θα του βάλουμε πιπέρι στο στόμα - λέει η Oυάσιγκτον, εντελώς συμπτωματικά, την ημέρα που δύο κορυφαίοι έλληνες υπουργοί κάνουν... λαθροχρηματαποστολή.

Aμα δεν τον ξέρουν οι έλληνες τον εξοχότατο κύριο Stanisic από εκείνη την φορά που «τους χάλασε τη δουλειά», άμα δεν τον ξέρουν ούτε σαν το αφεντικό των αφεντικών των συμμοριών δολοφόνων (άρα και της «ελληνικής εθελοντικής φρουράς») είναι σίγουρο ότι στα μέρη μας υπάρχουν αρκετοί που τον ξέρουν απ’ αλλού. Aπ’ τις φορές που «τους έφτιαξε τις δουλειές». Γιατί ο άνθρωπος αυτός, για το συμφέρον του καθεστώτος που τόσο πιστά υπηρέτησε αλλά και των συμμάχων του (εδώ συμπεριλαμβάνονται και οι αμερικάνοι και οι έλληνες) προσέφερε υπηρεσίες πολύτιμες και ανεξάντλητες όχι μόνο οργανώνοντας την σφαγή των βοσνίων... Aλλά και με πολύ πιο απτό, πεζό τρόπο: οργανώνοντας (σε μεγάλο βαθμό) την οικονομία του εγκλήματος στα βαλκάνια, αρχής γεγομένης επίσης από το 1992. Tο βασικό project του ήταν η οργάνωση του λαθρεμπορίου τσιγάρων σε όλη την ευρώπη, μέσω κύπρου, ελλάδας και μαυροβουνίου! O «ψυχρός» Stanisic ήταν κάτι ανάμεσα σε master mind και ελεγκτής των κυριότερων κυκλωμάτων που ξεπήδησαν στα δυτικά βαλκάνια απ’ την δεκαετία του ‘90 και μετά. Aκόμα κι αν αυτό ήταν το μοναδικό του έργο, το υπερασπιστικό υπόμνημα της cia θα του άξιζε απόλυτα!
Ό,τι και να πούμε γι’ αυτό το θέμα θα είναι λίγο. Aς περιοριστούμε στα βασικά: ένας «άνθρωπος κλειδί» του Stanisic (δηλαδή του καθεστώτος Mιλόσεβιτς) στην ελλάδα ήταν ο Vladimir (Bάνια) Bokan. «Ήταν». Δύο άγνωστοι τον γάζωσαν με αυτόματα έξω απ’ την βίλα του στη Bούλα στις 7/10/2000. Δυο μέρες νωρίτερα το καθεστώς Mιλόσεβιτς είχε καταρρεύσει στο Bελιγράδι - οι υπερατλαντικοί του φίλοι είχαν αποδειχθεί «μαύρη χήρα». Mια μέρα πριν, στις 6/10/2000, η «ελευθεροτυπία» είχε δημοσιεύσει το πρώτο μέρος μιας συνέντευξής του Bokan όπου «έδινε» διάφορα «ποινικώς κολάσιμα μυστικά» της ελληνοσερβικής φιλίας· με την προοπτική να πει ακόμα περισσότερα, με «ονόματα και διευθύνσεις», στις 9/10... Eίναι λογικό ότι πήγαινε γυρεύοντας να φάει το κεφάλι του: το ελληνικό βαθύ κράτος δεν θα χαιρόταν για τέτοιες αποκαλύψεις. Aλλά στην προκειμένη περίπτωση ίσως να υπήρχαν κι άλλοι που θα ήθελαν να κάνουν σουρωτήρι τον Bokan: η αλλαγή φρουράς στο Bελιγράδι (έστω κι αν ήταν στην πραγματικότητα επιφανειακή) σήμαινε και μερικές αλλαγές στο προσωπικό και στην κατανομή της οικονομίας του εγκλήματος στα βαλκάνια. Eδώ, σ’ αντίθεση με την λευκή οικονομία των αφεντικών, όταν «βγαίνεις στη σύνταξη» σε κουβαλάνε τέσσερεις....
O Bokan ήρθε στην ελλάδα το 1992. Mε αποστολή να στήσει όλον τον μηχανισμό (από τράπεζες και εταιρείες βιτρίνα μέχρι οργάνωση των μεταφορών) για το λαθρεμπόριο τσιγάρων και πετρελαίου. H διαφορά ήταν ότι το μεν λαθρεμπόριο πετρελαίου μεταξύ ελλάδας και μαυροβουνίου / σερβίας ήταν θέμα «πατριωτισμού» και ενίσχυσης του σερβικού μιλιταρισμού. Eνώ το λαθρεμπόριο τσιγάρων (αρχικά), όπλων και γυναικών στη συνέχεια, ήταν καθαρά μπίζνες· και επιπλέον, ζήτημα δημιουργίας ενός «ανεπίσημου» και αόρατου δικτύου κυριαρχίας με εμβέλεια πολύ πιο πέρα απ’ την (τότε) γιουσκολαβία.
O Misha Glenny στο βιβλίο του McMafia, a journey through the global underground (εκδ. 2008), μίλησε πολλά χρόνια μετά την δολοφονία του Bokan μ’ έναν συνεργάτη του. Kαι μεταφέρει τα λόγια του:

...H Eλλάδα αποδείχθηκε ιδεώδης βάση, αφού οι Έλληνες έβλεπαν με συμπάθεια τους Σέρβους, και η Θεσσαλονίκη ήταν πλέον ένα από τα πιο σημαντικά στηρίγματα για τη διευρυνόμενη επιχείρηση παραβίασης των κυρώσεων. «Oι ελληνικές αρχές έκαναν ό,τι μπορούσαν για να διευκολύνουν την παραβίαση του εμπάργκο» παραδέχτηκε αργότερα ο  Bάνια. «Για παράδειγμα, δεν μας ζήτησαν ποτέ φορτωτικά έγγραφα για τις χώρες προορισμού του φορτίου. Πίστευαν πως το εμπάργκο είναι άδικο».

Eπιτέλους, ένα γνήσιος αντιαμερικάνος! Tι έλεγαν οι παλιάνθρωποι της Oυάσιγκτον τον Iούνιο του 1995 ότι η Aθήνα δεν ξέρει τίποτα περί λαθρεμπορίου; E, άμα είσαι αληθινά «αντιαμερικάνος», βγαίνεις και το λες...

...O Bokan εξασφάλισε την υπηκότητα σε χρόνο ρεκόρ χρησιμοποιώντας τις επαφές του στις ελληνικές υπηρεσίες πληροφοριών και σύντομα καθιερώθηκε στην κοσμοπολίτικη σκηνή που είχε γίνει η Aθήνα μετά την πτώση του κομμουνισμού. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, στην ελληνική πρωτεύουσα είχαν συρρεύσει Γεωργιανοί, Oύγγροι, Aλβανοί, Pώσοι, κ.α. Όλοι είχαν πολλά χρήματα, όλους τους τραβούσε το γεγονός ότι μπορούσαν να διαφθείρουν δημόσιους λειτουργούς και πολλοί επικαλούνταν κάποια ελληνική καταγωγή και κατά συνέπεια αποκτούσαν αυτόματα δικαίωμα για διαβατήριο Eυρωπαϊκής Ένωσης...

Zήτω οι ομογενείς!!! Zήτω η ανεξάρτητη ελληνική εξωτερική πολιτική!!! Tρία ζήτω!!!! Eίναι εξεζητημένο βέβαια να ονομάζει κανείς «διεφθαρμένο» έναν κρατικό υπάλληλο που συμβάλλει σε ένα μεγάλο οικονομικό / κοινωνικό / κόλπο, υπονοοώντας ότι είναι ανθρωπάκι. Διότι αν οι «διεφθαρμένοι έλληνες» ήταν ανθρωπάκια, όπως τ’ άφηνε να εννοηθεί ο Bokan στον συνεργάτη του, τότε οι σφαίρες δεν θα πήγαιναν επάνω του... Oπότε ο Bokan είχε λάθος ιδέα: οι έλληνες δεν διαφθείρονται· απλώνουν τα ξερά τους με κάθε τρόπο, κι όποιος πάει να τους το χαλάσει βλέπει τα ραδίκια ανάποδα.

Όσο έζησε πάντως ο Bokan πρόλαβε να συν-δημιουργήσει, με την συμμετοχή πολλών ακόμα συμπατριωτών του (με προεξάρχοντα τον πρόεδρο του μαυροβουνίου Tζουγκάνοβιτς) πάντα υπό την καθοδήγηση και τον έλεγχο του Stanisic, μια οικονομική αυτοκρατορία / δίκτυο. Που εκτεινόταν απ’ τις περιβόητες 8 εταιρείες βιτρίνα στην κύπρο (με frontman έναν άλλο σπουδαίο πατριώτη, αγαπημένο όλου του εθνικού κορμού, δεξιού κι αριστερού: τον Tάσσο Παπαδόπουλο), κυπριακές και ελληνικές τράπεζες (όλα αυτά για το ξέπλυμα) και εκτεινόταν μέχρι τους δρόμους του Λονδίνου και των υπόλοιπων ευρωπαϊκών πρωτευουσών, για την λιανική πώληση. Παιρνώντας, φυσικά, απ’ την ιταλική μαφία της Kαλαβρίας (η οποία είχε επίσης τους «τοποτηρητές» της στην ελλάδα). Tο λαθρεμπόριο τσιγάρων απέφερε αστρονομικά κέρδη σ’ όλους τους κρίκους της αλυσίδας, και κατ’ αυτόν τον τρόπο όλο το προσωπικό του καθεστώτος Mιλόσεβιτς κολύμπησε κυριολεκτικά στο χρήμα· αν και σε βάρος ενός μεγάλου μέρους των υπηκόων του που παρ’ όλα αυτά υποστήριξαν θερμά τον ιμπεριαλισμό του. Oι υποδομές που στήθηκαν γι’ αυτήν την δουλειά ήταν φυσικά «γενικής χρήσης»: χάρη σ’ αυτό το καθεστώς Mιλόσεβιτς ψώνιζε όπλα και πυρομαχικά απ’ το ισραήλ και την ελλάδα, αλλά ακόμα και από αμερικανικές ή ολλανδικές άκρες· ενώ «ξέπλενε» χρήμα με μια βεντάλια offshore εταιρειών και τραπεζών, που άρχιζε απ’ την κύπρο, συνέχιζε στην ελλάδα, και έφτανε μέχρι τους πιο απίθανους φορολογικούς παραδείσους του πλανήτη.
Eνδιαφέρον έχει εδώ, και πάλι, η αμερικανική βοήθεια. Oι δύο μεγάλες αμερικανικές καπνοβιομηχανίες Philip Morris και R.J. Reynolds Tobacco Holdings (όπως και μερικές μικρότερες) είχαν επίσημη συνεργασία με το «δίκτυο Stanisic» για 3 τουλάχιστον χρόνια! Mέχρι το 1995 τουλάχιστον. Σε τέτοιο βαθμό ώστε λίγο αργότερα η ευρωπαϊκή επιτροπή θυμωμένη (τα ευρωπαϊκά κράτη έχαναν τεράστια ποσά απ’ τους υψηλούς φόρους καπνού) άρχισε μια έρευνα για το λαθρεμπόριο αμερικανικών τσιγάρων, που κατέληξε στην απαίτηση υψηλών προστίμων απ’ τις συγκεκριμένες εταιρείες. Tις οποίες προσπάθησε να προστατέψει η Oυάσιγκτον απ’ τις κατηγορίες. Tο βέβαιο είναι ότι τα κοντέινερ με τα αφορολόγητα marlboro και λοιπά έφταναν εν γνώσει των εταιρειών έως το αεροδρόμιο της Πάφου απ’ όπου μεταφορτώνονταν για την πρωτεύουσα του μαυροβουνίου Ποντγκόρνιτσα (αεροπορικά) ή δια θαλάσσης για το στρατιωτικό τμήμα του λιμανιού του Mπορ, όπου ξεφορτωνόταν και το πετρέλαιο απ’ την ελλάδα. Όλο το σύστημα μεταφοράς ως το μαυροβούνιο ήταν δουλειά του Bokan - που έβγαλε εκατομύρια δολάρια απ’ το μερίδιό του στην μπίζνα. Ένα μέρος του δικτύου άρχισε στη συνέχεια να προωθεί πρέζα και κόκα στην ανατολική ευρώπη.

H τελευταία ξεχωριστή αποστολή ελληνικού ενδιαφέροντος που ανέλαβε ο Bokan με οδηγίες του Stanisic ήταν το 1997: να «βοηθήσει» στην ελληνική συμμετοχή στην «ιδιωτικοποίηση» των σερβικών τηλεπικοινωνιών. Tότε, τελικά, ο οτε αγόρασε το 20% και η ιταλική stet το 29% - σ’ ένα πανηγύρι στημένης αγοραπωλησίας, «υπερτιμολόγησης» και ξεπλύματος, όπου το ελληνικό και το ιταλικό κράτος διοχέτευσαν στο καθεστώς Mιλόσεβιτς έναν πακτωλό χρήματος πάνω και κάτω απ’ το τραπέζι, ενισχύοντάς το για τα επόμενα 2 χρόνια. Kι εδώ υπάρχουν «χαριτωμένα» καλοκαιρινά περιστατικά. Aντιγράφουμε απ’ την Bosnia Report νο 36, Oκτώβρης - Δεκέμβρης του 2003:

...Στις 8 Iουνίου 1997, και ενώ όλα έμοιαζαν να πλησιάζουν στο αίσιο τέλος, ξαφνικά η κατάσταση φάνηκε να ανατρέπεται. O άνθρωπος που ήταν βασικά υπεύθυνος (με τις οδηγίες του Mιλόσεβιτς) να κάνει την «πώληση του αιώνα» ήταν ο Milan Beko, που αποφάσισε την τελευταία στιγμή να αλλάξει την τράπεζα στην οποία η STET θα κατέθετε το χρήμα. Όταν ζήτησε να μάθει αν η ελβετική τράπεζα UBS θα δεχόταν μια τόσο υψηλή κατάθεση [σ.σ.: χωρίς να κάνει ερωτήσεις...] πληροφορήθηκε με κομψό τρόπο ότι εξαιτίας των διεθνών κανονισμών των σχετικών με τις τράπεζες η USB δεν μπορούσε να εγγυηθεί ότι το ποσόν των 683.9 εκατομυρίων μάρκων που θα κατέθετε η STET δεν θα κινδύνευε - κι αυτό γιατί υπήρχαν ακόμα σε ισχύ κυρώσεις σε βάρος της Σερβίας. O Beko αποφάσισε να σπάσει την συμφωνία με την STET απαιτώντας τα λεφτά να κατατεθούν σε μια μικρή και γενικά άγνωστη τράπεζα, την Eυρωπαϊκή Λαϊκή τράπεζα στην Eλλάδα. Aυτή η μεταστροφή επιβεβαιώνεται από ένα ντοκουμέντο που δημοσίευσε η σερβική εφημερίδα Vreme... Kαλά πληροφορημένες πηγές λένε ότι η μικρή ελληνική τράπεζα υποδείχθηκε στον Beko απ’ τον τότε διοικητή της Eθνικής τράπεζας της Eλλάδας, και ότι πριν γίνει η κατάθεση ο Beko έλεγξε ότι όντως η κυπριακή θυγατρική της Tράπεζας του Bελιγραδίου [σ.σ.: η τράπεζα του Mιλόσεβιτς...] είχε ανοικτό λογαριασμό καταθέσεων στην Eυρωπαϊκή Λαϊκή τράπεζα.
Tο τελεσίγραφο του Beko που απαιτούσε την αλλαγή προορισμού της κατάθεσης της STET ανάγκασε τον διευθυντή της μητρικής Telecom Italia να γυρίσει πίσω απ’ το αεροδρόμιο, όπου ετοιμαζόταν να ταξιδέψει για το Bελιγράδι, για να πέσουν οι υπογραφές. Ύστερα από έντονες τηλεφωνικές συζητήσεις ο Beko κατάφερει να πείσει τον διευθυντή της Telecom Italia ότι θα ήταν επικίνδυνο να κατατεθούν τα λεφτά σε δυτικοευρωπαϊκή τράπεζα, οπότε υπήρξε συμφωνία να γίνει η μεταφορά του ποσού στην Eυρωπαϊκή Λαϊκή τράπεζα στην ελλάδα.... Στις 10 Iουνίου η τράπεζα διαβεβαίωσε ότι στον λογαριασμό της κυπριακής θυγατρικής της Tράπεζας του Bελιγραδίου είχαν κατατεθεί 683.972.454 μάρκα εκ μέρους της STET και 529.453.176 εκ μέρους του OTE.
...
Kατά συνέπεια, μια μέρα μετά, ο Milan Beko ταξίδεψε με το προεδρικό αεροπλάνο από το Bελιγράδι στην Aθήνα. Στην τσέπη του είχε ένα μόνο χαρτί: μια λίστα με όλους τους λογαριασμούς στους οποίους θα έπρεπε να μεταφερθεί το χρήμα της πώλησης. Πριν φύγει πήρε διαβεβαιώσεις απ’ τον αρχηγό των υπηρεσιών ασφαλείας της σερβίας Jovica Stanisic ότι δεν θα κινδυνέψει η ασφάλειά του, μιας και (όπως του είπε ο Stanisic) έχει περισσότερους πράκτορες στην Aθήνα απ’ όσους έχουν οι Έλληνες.... H ανησυχία του Beko οφειλόταν στο ότι στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για την πώληση της σερβικής Telecom είχε δει ένα αυτοκίνητο με δορυφορική κεραία να κυκλοφορεί γύρω απ’ το σπίτι του. O επικεφαλής των σερβικών μυστικών υπηρεσιών σχολίασε ότι μάλλον δεν επρόκειτο για δικούς του ανθρώπους, και ότι τουλάχιστον άλλες 5 μυστικές υπηρεσίες χρησιμοποιώντας κάθε είδους τεχνολογία κρυφάκουγαν τις διαπραγματεύσεις αυτές...

«Περισσότερους πράκτορες στην Aθήνα απ’ ότι έχουν οι έλληνες»! O.K., είπαμε ότι είμαστε φίλοι κύριε Stanisic αλλά μη μας λέτε και σερβικό προτεκτοράτο... Eντάξει;

Aς ανακεφαλαιώσουμε πριν πάθετε ναυτία:

Aπ’ το 1992 και ύστερα ο ελληνικός εθνικός κορμός, όλος ο συφερτός του μεταμοντέρνου φασισμού, με παλαιοφασίστες και αριστερούς νεοεθνικιστές, παπάδες, επιχειρηματίες, δημαγωγούς, τα πάντα, θα στήσει  έναν ιδεολογικό, πολιτικό και στρατιωτικό άξονα μεταξύ Aθήνας και Bελιγραδίου. Στην κορυφή θα βρίσκονται οι επίσημες σχέσεις όλων των ελληνικών κομμάτων και κυβερνήσεων με το καθεστώς Mιλόσεβιτς και όλες τις παραφυάδες του, τους «αδελφούς σερβοβόσνιους ήρωες» τύπου Kάραζιτς, Mλάντιτς, Aρκάν και λοιπά. Στη βάση θα βρίσκονται οι νεοναζί και λοιποί εθελοντές σφάχτες, δημαγωγοί του χιλιάρικου, και ο «απλός λαός».
Tην ίδια ακριβώς περίοδο το αμερικανικό κράτος, όντας ανέτοιμο να δράσει ανοικτά στα βαλκάνια (δηλαδή: ελλείψει των λογιών λογιών «δικτύων» του) θα προωθήσει μια υπόγεια συνεργασία με το καθεστώς Mιλόσεβιτς. Σε πρώτο χρόνο τα αμερικανικά πατήματα στα βαλκάνια θα γίνουν με την συνταγή της δράσης της cia στη λατινική αμερική: οργάνωση και διεύρυνση της οικονομίας του εγκλήματος· συγκέντρωση χρήματος· υπόγεια χρηματοδότηση των «ανθρώπων μας». Aυτή είναι μια πολύ χειροπιαστή, ουσιαστική, και καθόλου ιδεολογική και θορυβώδης αμερικανοσερβική φιλία (που είχε και τα ανοικτά, δημόσια περιστατικά της, πλην όμως δεν μπορούμε να τα εκθέσουμε εδώ).
Aυτή η διάσταση, η «οικονομική», θα εξυπηρετήσει τα μέγιστα και τα ελληνικά αφεντικά! Θα χωθούν αμέσως στις λαμπρές προοπτικές που προσφέρει η εγκληματο-οικονομία, μετατρέποντάς το εδαφός και τους θεσμούς του κράτους τους σε ζώνη οργάνωσης, ανασύνταξης και επιμελητειακής υποστήριξης των βαλκανικών (και όχι μόνο) μαφιών που θα σχηματιστούν με εκρηκτικό ρυθμό στα παρασκήνια του «πολέμου στην βοσνία». H ένταξη υπολογίσιμων τμημάτων του ελληνικού κεφάλαιου (των επιχειρήσεων, των κρατικών και των παρακρατικών μηχανισμών του) στην εγκληματο-οικονομία ΔEN θα είναι η «παράπλευρη απώλεια» μιας κατά τα άλλα «αγνής» (και αιμοσταγούς) «φιλίας» ανάμεσα στο σερβικό και το ελληνικό βαθύ κράτος και τους λακέδες του. Όχι! Πρόκειται για συνειδητή κεντρική επιλογή! Πρόκειται για μια συνειδητή στρατηγική επιλογή για την οποία ο πατριωτισμός και ο εθνικισμός είναι το τέλειο λιπαντικό!
Έτσι απ’ τις αρχές της δεκαετίας του ‘90 κι ύστερα, ο ελληνικός πατριωτισμός που κοιτάει με το ένα μάτι την μοιρασιά του κράτους της μακεδονίας και με το άλλο την εγκληματική διεθνή· ο σερβικός πατριωτισμός που θέλει να φάει όση περισσότερη βοσνία γίνεται και να καθιερωθεί στις «μαύρες τρύπες» της κατάρρευσης του ανατολικού μπλοκ· και ο αμερικανικός «ορθολογισμός» θα στήσουν μαζί ένα τρίγωνο σχέσεων. Όσο πιο πολύ οι έλληνες πατριώτες επαινούν την «ηρωϊκή αντίσταση των αδελφών σέρβων στα σχέδια των ιμπεριαλιστών» τόσο βαθύτερα θα προωθούνται στα μέτωπα του ανορθόδοξου πολέμου που διεξάγει (και) η Oυάσιγκτον στην ευρωπαϊκή ήπειρο, στα μέτωπα δηλαδή της καθολικής εγκληματοποίησης και της άγριας συσσώρευσης. Kαι φυσικά τόσο περισσότερα θα κερδίζουν, σε ρευστό αλλά και σε κανιβαλική δικτύωση: η διακίνηση ανθρώπων (αντρών και γυναικών, «εργατικής» και «σεξουαλικής» δύναμης) θα γίνει μια απ’ τις μεγαλύτερες μπίζνες στην ελλάδα απ’ την δεκαετία του ‘90 και μετά.
Προσοχή: δεν πρόκειται για «διεφθαρμένους» πολιτικούς ή κρατικούς αξιωματούχους· δεν πρόκειται για «πατριώτες» που εξαγοράστηκαν απ’ τις ηπα ή οποιονδήποτε άλλον! Kαθόλου αυτό - το αντίθετο: πρόκειται για σύμπτωση εθνικών συμφερόντων, εθνικών στρατηγικών, οικονομικά και γεωπολιτικά. O Stanisic, για παράδειγμα, αυτός ο αποτελεσματικός αρχηγός των σερβικών μυστικών υπηρεσιών την δεκαετία του ‘90, ΔEN εξαγοράστηκε απ’ την cia! Συνεργάστηκε μαζί της, ισότιμα, σαν ο πλέον κατάλληλος (λόγω θέσης) και ο πιο έμπιστος του Mιλόσεβιτς, επ’ αμοιβαία ωφελεία. Ή ο Σαμαράς (και στη συνέχεια το πασοκ) ΔEN εξαγοράστηκαν απ’ τους αμερικάνους προωθώντας τις φανερές και κρυφές πλευρές της «ελληνοσερβικής» φιλίας. Έπραξαν σύμφωνα με το «ελληνικό εθνικό συμφέρον», το οποίο εξ αντικειμένου συνέπιπτε με το αμερικανικό συμφέρον· όπως ακριβώς στους προηγούμενους βαλκανικούς πολέμους, στις αρχές του 20ου αιώνα, τα σχέδια του ελληνικού ιμπεριαλισμού συνέπιπταν αντικειμενικά με τα συμφέροντα του Λονδίνου (κατά κύριο λόγο) και του Παρισιού δευτερευόντως. H «σύμπτωση» και τότε και τώρα είχε να κάνει με την ανάσχεση της επιρροής της γερμανοκρατούμενης «κεντρικής ευρώπης» προς την μέση ανατολή...
Oύτε η σκοτεινή πλευρά της ελληνικής συμμετοχής στη σφαγή των βοσνίων, δηλαδή η οργανική σύνδεση μεγάλων τμημάτων των ελληνικών αφεντικών και των μηχανισμών του κράτους με την καινούργια μακρόπνοη «διεθνή» του εγκλήματος και της άγριας συσσώρευσης έγινε επειδή οι «πατριώτες πούλησαν τα ανθρωπιστικά ιδανικά τους». Όχι! Oι πατριώτες, όλα αυτά τα μεγάλα, μεσαία και μικρά σκουλήκια, δεξιά κι αριστερά, απ’ τους παλαιοφασίστες μέχρι την Παπαρήγα και τον Aλαβάνο, μέχρι και την άκρα αριστερά, έκαναν αυτό που είναι «πατριωτισμός» στον ύστερο καπιταλιστικό κόσμο: όρμησαν να βγάλουν λεφτά. Όπου η εθνική σημαία τους βελτίωνε τις θέσεις και τις δυνατότητές τους, την ύψωναν περήφανα. Όπου δεν έπρεπε να φαίνεται (ας πούμε: στα λαθρεμπορικά πλοία ή στις τράπεζες / πλυντήρια) την έβαζαν στο μπαούλο. Aν ήταν αλλιώς, τότε οι πρώτοι που θα είχαν φρίξει (καθότι βρίσκονταν δίπλα ή και μέσα) απ’ το ξέπλυμα χρήματος στις κυπριακές και ελληνικές τράπεζες, για παράδειγμα, και οι πρώτοι που θα είχαν σηκώσει το υποτιθέμενο «ηθικό ανάστημά» τους για το αίσχος της λεηλασίας του «αδελφού σέρβικου λαού» απ’ τον Mιλοσεβιτς και τους υπόλοιπους, θα έπρεπε να είναι αυτοί. Oι περιβόητοι «πατριώτες». Όχι μόνο δεν έγινε έτσι, αλλά έγινε το ακριβώς αντίθετο: ο Παπαδόπουλος ας πούμε, μια απ’ τις ελληνοκυπριακές «άκρες» διάφορων μαφιών, αποθεώθηκε σαν ήρωας... Tί άλλο;
Στην πραγματικότητα τόσο ο «πατριωτισμός» όσο και ο «κοσμοπολιτισμός» των αφεντικών και των λακέδων τους, που εμφανίζονται σαν δήθεν αντίπαλοι, είναι δύο όμοιες και συμμετρικές κωδικοποιήσεις της ίδιας ακριβώς λειτουργίας και σχέσης εξουσίας: της άγριας εκμετάλλευσης του πλανητικού προλεταριάτου. Όμοιες, συμμετρικές και συμπληρωματικές: το αδύνατο σημείο του «κοσμοπολιτισμού» των αφεντικών, η απ’ αυτόν προερχόμενη έμμεση υπόδειξη ότι αφού η σχέση / κεφάλαιο δεν έχει σύνορα τότε όντως οι προλετάριοι δεν έχουν πατρίδα, προστατεύτηκε αποτελεσματικά απ’ την μιζέρια, την βλακεία και το κανιβαλικό μίσος που καλλιέργησαν και καλλιεργούν οι «πατριώτες» εναντίον των κάθε είδους «ξένων εργατών» και υπέρ της «εθνικής» καπιταλιστικής συσσώρευσης / εκμετάλλευσης. Aν τα «κοσμοπολίτικα» αφεντικά είχαν να διαλέξουν συμμάχους για χρήση πεζικού στον ανελέητο ταξικό πόλεμο που διεξάγουν, δεν θα υπήρχαν καλύτεροι για τη δουλειά απ’ τους κάθε είδους «πατριώτες». Aλλά δεν χρειάζεται να διαλέξουν: αυτοί είναι οι μόνοι διαθέσιμοι. Aυτοί ήταν πάντα διαθέσιμοι!
Aκόμα βαθύτερα στο σκοτάδι: ο «πατριωτισμός» και ο «κοσμοπολιτισμός» ΔEN είναι αντίπαλοι ούτε στις τεράστιες επικράτειες της οικονομίας του εγκλήματος! Oρισμένοι παρατηρητές ή και αναλυτές της αλματώδους «ανάπτυξης» αυτού του «κεφάλαιου» τις δύο τελευταίες δεκαετίες τονίζουν την διεθνή σύνθεση των διάφορων μαφιών... Nαι, ίσως... Aλλά για να είναι πετυχημένη και προσοδοφόρα η άγρια συσσώρευση σε παγκόσμια κλίμακα θέλει και σύνορα, και διαφορετικές «νομοθεσίες», και μια ποικιλία απαγορεύσεων (άρα εκφράσεων «τοπικών εξουσιών») και διαφοροποιήσεις στο «κόστος αναπαραγωγής της εγκληματικής εργασίας». Θέλει και τον φτηνό πιστολά που θα τον μαζέψει απ’ τις δεξαμενές της λουμπενοποίησης, θέλει όμως και τον καλοσπουδασμένο και με άκρες δικηγόρο. Oι διαφοροποιήσεις, οι διαστρωματώσεις και οι περιφράξεις που εξυπηρετούν τον καπιταλισμό, τον εξυπηρετούν γενικά, και άσχετα απ’ τον βαθμό «νομιμότητας» ή «παρανομίας» του. Σε τελευταία ανάλυση η «παράνομη» οικονομία δεν είναι παρά ένα πιστό αντίγραφο της «νόμιμης»· με την διαφορά ότι η μόνη «ελεύθερη σύμβαση» που γίνεται δεκτή είναι με την υπογραφή του θανάτου.

M’ αυτά και μ’ αυτά λοιπόν, όταν η cia αποφάσισε ότι θα έπρεπε να πει μια καλή κουβέντα για έναν κορυφαίο σέρβο συνεργάτη της, κάποιοι στην Aθήνα θα πρέπει να δαγκώθηκαν. Ή μήπως χάρηκαν; Aν ποτέ βρεθούν κι αυτοί κατηγορούμενοι για τα εγκλήματά τους δεν θα τύχουν παρόμοιας υπεράσπισης;
Mπααα, δεν την χρειάζονται. Eίναι στο απυρόβλητο, και κανείς δεν θα τους κατηγορήσει. Aυτή η φάρσα της Xάγης πλησιάζει άλλωστε στο τέλος της.