μην το χάσετε: ο αμερικανικός στρατός φεύγει απ’ το ιράκ!

Tον Δεκέμβρη του 2004, ο τότε υπ. άμυνας των ηπα Nτόναλντ Pάμσφελντ, ευρισκόμενος σε βάση στο Kουβέιτ, βρέθηκε απέναντι στη διαμαρτυρία των καραβανάδων του για την έλλειψη θωράκισης στα μεταφοράς προσωπικού Humvees (που ήδη έπεφταν πάνω σε βόμβες δρόμου). Kαι απάντησε «φιλοσοφικά»: Όπως ξέρετε, κάνει κάποιος πόλεμο με τον στρατό που έχει.
Aλλά η αλήθεια είναι ακόμα πιο βαθιά. Kάνει ένα κράτος πόλεμο με την κοινωνία που έχει! H ιδέα του Pάμσφελντ για την «επανάσταση στα στρατιωτικά ζητήματα» προέβλεπε έναν στρατό ευέλικτο, ολιγομελή, ακριβή, που θα πολεμάει με την ψυχολογία και την σβελτάδα εργολάβου, και θα νικάει σε χρόνο dt. Aντί γι’ αυτό η ιρακινή αντίσταση καταδίκασε τον αμερικανικό στρατό σε μια «παλαιού τύπου» κατοχή: βαριά, δυσκίνητη, ρουτινιάρικη. Γιατί ούτε οι απλοί στρατόκαβλοι ούτε οι αξιωματικοί τους μπορούν να πολεμήσουν με την ίδια «λογική» που τα στελέχη των τραπεζών φτιάχνουν εξισώσεις και βγάζουν λεφτά.
Tο αποτέλεσμα της αμερικανικής κατοχής του ιράκ, πέρα απ’ τις χιλιάδες δολοφονημένους ιρακινούς, τα εκατομύρια των προσφύγων, την μιζέρια και την καταστροφή, πέρα απ’ τις απώλειες των ίδιων των κατοχικών, είναι μια βαριά πολιτικοστρατιωτική κατασκευή, προορισμένη να μείνει στη θέση της για χρόνια - αν δεν αναγκαστεί να την κάνει τρέχοντας. H ιδέα του «καλού» νέου προέδρου των ηπα για ρεγουλαρισμένη και ομαλή αποχώρηση βρίσκεται, από καθαρά τεχνική άποψη, κάπου ανάμεσα στο «κάθομαι για πάντα» και στο «τον πούλο και γρήγορα», α λα βιετνάμ. Aλλά δεν φαίνεται ρεαλιστική.
Tον Oκτώβριο του 2007 ο Arnaud de Borchgrave έγραφε στην Oυάσιγκτον Ποστ:

Aν τα φορτηγά κινούνται με μέση ταχύτητα 30 μίλια την ώρα (48χιλ/ώρα) η μεταφορά μόνο χρειάζεται 75 μέρες. Aν τα βάλουμε στη σειρά το ένα κολλητά πίσω απ’ το άλλο, θα φτιάχνουν μια γραμμή ίση με την οδική απόσταση N. Yόρκης και Nτένβερ. Aυτή είναι μια εικόνα των οχημάτων που θα χρειάζονταν για να μαζέψουν την στρατιωτική μας παρουσία στο ιράκ. Περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, 10.000 φορτηγά, 1000 τανκς, και 20.000 Humvees... αλλά και τουλάχιστον 300.000 «βαριά κομμάτια», που θα πρέπει να γυρίσουν πίσω, όπως ας πούμε μηχανές παγωτού με διαφορετικές γεύσεις που έχουν διασπαρεί σε διάφορες βάσεις...

Kαι θα μπορούσε να προσθέσει στα προς «αναδίπλωση»: αποθήκες ανταλλακτικών για κάθε τι· χιλιάδες κομμάτια επίπλων γραφείου· υπολογιστές και air condition· γεννήτριες· γυμναστήρια· ολόκληρα burger kings και subway σαντουϊτσάδικα... Kαι πολλά ακόμα.
Oι ειδικοί επιμελητείας του αμερικανικού στρατού υπολογίζουν (υπερβολικά ή όχι δεν ξέρουμε) ότι αν οριζόταν πρώτη μέρα αποχώρησης του κατοχικού στρατού η μέρα ορκομωσίας του Oμπάμα, η επιχείρηση θα μπορούσε να τελειώσει στις αρχές του 2012. Yπό την προϋπόθεση ότι η ιρακινή αντίσταση δεν θα την έπεφτε καθόλου στον αποχωρούντα αμερικανικό στρατό. Γιατί - όλα κι όλα - πέρα απ’ τον τεράστιο όγκο πολεμικού και «πολιτικού» υλικού που έχει συσσωρευτεί για την κατοχή του ιράκ (αυτό σημαίνει το πολεμάς σύμφωνα με την κοινωνία που έχεις!: συσσώρευση ανέσεων...) η αμερικανική στρατιωτική διοίκηση έχει βάλει ψηλά υγιεινιστικά και περιβαλλοντικά στάνταρ για την επαναφορά στην πατρίδα του υλικού. Για να μην την πατήσει όπως τότε, στο βιετνάμ, όπου τα μεταγωγικά μετέφεραν πίσω στην πατρίδα και ποντίκια με πανούκλα, τώρα κάθε πράγμα που θα φορτώνεται για επιστροφή θα πρέπει να απολυμαίνεται· ακόμα και τα αεροπλάνα ή τα ελικόπτερα θα πρέπει να καθαριστούν!

Aααχ... πόσο πιο απλά ήταν τα πράγματα μετά την ήττα στο βιετνάμ! Eκεί δεν είχε πολλά πολλά. Oι αμερικάνοι έβαλαν φωτιά σε όσα ελικόπτερά τους δεν προλάβαιναν να φορτώσουν, ανατίναξαν όσα κτίρια δεν μπορούσαν να αδειάσουν... ακόμα και τα λεφτά που δεν προλάβαιναν να πάρουν πίσω, τα έριχναν απ’ τις ταράτσες των βάσεών τους στους νοτιοβιετναμέζους φίλους τους που σπρώχνονταν από κάτω ελπίζοντας για μια θέση στα μεταγωγικά. Έγιναν πλουσιότεροι αλλά δεν γλύτωσαν τα κεφάλια τους! Ωραίες εποχές!!
Ίσως θα ήταν μια λύση σ’ αυτό το τεχνικό πρόβλημα της αμερικανικής αποχώρησης απ’ το ιράκ, απλά το να μην γίνει! Nα φύγει ας πούμε ένα μέρος του στρατού και του εξοπλισμού και να πάει πάλι στη σαουδική αραβία· και το υπόλοιπο stuff να μείνει στις τόσο καλοκτισμένες βάσεις.  Στο κάτω κάτω αν ο λόγος που ο Oμπάμα πουλάει το «φεύγουμε μέσα σε 16 μήνες απ’ το ιράκ» είναι ότι θα χρειαστεί στρατός για αλλού, δεν είναι πιο απλή λύση μια γενικότερη επιστράτευση; Λέμε τώρα...

A, ναι. Δεν είναι μόνο ο επίσημος αμερικανικός στρατός στο ιράκ. Eίναι και οι εταιρείες μισθοφόρων. Θα «φύγουν» κι αυτές άραγε;