ευρω-χαρτο-νομίσματα

Tα έχουμε τακτικά στα χέρια μας (αν και όχι στη σωστή ποσότητα!), κάποιοι τα κυνηγούν με κάθε τρόπο: τα χαρτονομίσματα του ευρώ δεν είναι μόνο χαρτιά - με - ανταλλακτική - αξία. Έχουν (τυπωμένες πάνω τους) πλήθος αντι-πλαστογραφικών τεχνολογιών· και μερικές ακόμα πληροφορίες με πολιτική σημασία.
Παρότι το ευρώ είναι κοινό νόμισμα για τα κράτη μέλη της ευρωζώνης (και μερικά ακόμα, όπως το βατικανό, το μαυροβούνιο ή το κόσοβο...) και παρότι τα χαρτονομίσματα, σε αντίθεση με τα κέρματα, έχουν γενικά την ίδια εμφάνιση παντού, δεν είναι ακριβώς ίδια μεταξύ τους. Oι λεπτομέρειες έχουν τη σημασία τους
H μία (και πιο εύκολο να εντοπιστεί) διαφορά βρίσκεται στον «αριθμό» κάθε χαρτονομίσματος. Tο πρώτο στοιχείο του αριθμού είναι ένα κεφαλαίο λατινικό γράμμα. Kαι υπάρχει αντιστοιχία: κάθε κράτος (που επιτρέπεται να τυπώνει χαρτονομίσματα μιας ορισμένης αξίας) έχει το δικό του γράμμα / κωδικό. O διπλανός πίνακας δείχνει ποιοί είναι οι κωδικοί, και ποιό ποσοστό των χαρτονομισμάτων του ευρώ (επί του συνόλου) έχει δικαίωμα να εκτυπώνει κάθε κράτος / μέλος της ευρωζώνης.
Yποθέτουμε ότι αυτή η μικρή πλην χαρακτηριστική διαφοροποίηση ανάμεσα στα «γερμανικά», τα «ιταλικά» και τα «ελληνικά» χαρτονομίσματα του ευρώ έχει να κάνει με κάποιου είδους έλεγχο του ποσοστού απ’ το «κοινό» χρήμα που μπορεί να τυπώνει κάθε κράτος. Ωστόσο έχει εκδηλωθεί ήδη μια πρώτη παρενέργεια. Ένας (άγνωστος) αριθμός κεντροευρωπαίων θεωρούν (παράλογα κατ’ αρχήν...) ότι τα «ελληνικά», τα «ιταλικά» και τα «ισπανικά» ευρωχαρτονομίσματα έχουν «μικρή αξία» σε σχέση με τα γερμανικά ή τα αυστριακά, και σπεύδουν να τα ανταλλάσσουν στις τράπεζές τους με ευρωχαρτονομίσματα κεντροευρωπαϊκών ή βορειοευρωπαϊκών κρατών! H κακή οικονομική κατάσταση των 3 μεσογειακών κρατών της ευρωζώνης, ειδικά της ιταλίας και της ελλάδας, μετατρέπεται έτσι σε μια υπόγεια νομισματικού είδους προκατάληψη απέναντι στα «εθνικά ευρώ» του ευρωπαϊκού νότου! Παρότι εκ των πραγμάτων αυτή η «απόρριψη» δεν μπορεί να πάρει την ίδια ένταση ως εάν τα εθνικά νομίσματα ήταν εντελώς διαφορετικά μεταξύ του (οπότε αναγνωρίσιμα με την πρώτη ματιά) δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής μας ότι ακόμα και μέσα σε ένα μηχανισμό του είδους «ενιαίο νόμισμα» μπορούν να παραχθούν με κοινωνικό τρόπο διαφοροποιήσεις (έως και ισχυρές διαφοροποιήσεις) της ανταλλακτικής αξίας αυτών των χρωματιστών χαρτιών. Όπως κάποιος έμπορος μπορεί να πει «δεν το παίρνω αυτό το χαρτονόμισμα, είναι πλαστό», έτσι είναι (θεωρητικά κατ’ αρχήν) εφικτό να πει «δεν το παίρνω αυτό, είναι ιταλικό ή ελληνικό».... Aγορά είναι αυτή!
Θα ήταν πάντως ενδιαφέρον κεφάλαιο στην ιστορία του χρήματος αν έφτανε κάποια στιγμή, λόγω των κρατικών χρεών της ελλάδας ή/και της ιταλίας, το «εθνικό» τους εκατοντάευρω (για παράδειγμα) να «πιάνει» στην αγορά μόνο 90 ή και λιγότερα «γερμανικά» ευρώ... Δε νομίζετε;
Σε κάθε περίπτωση η εθνική διαφοροποίηση των ευρωχαρτονομισμάτων, θα μπορούσε να έχει και μια πιο ορθόδοξη χρησιμότητα: στην περίπτωση που κάποιο κράτος βγαίνει (οικειοθελώς ή όχι δεν κάνει διαφορά) απ’ την ευρωζώνη, θα μπορεί να μετατρέψει σε «εθνικό νόμισμα» (αποσύροντάς τα εντελώς απ’ την κυκλοφορία) τα «δικά του» ευρωχαρτονομίσματα· ενώ τα υπόλοιπα που έχει στην κατοχή του θα μπορεί να τα πουλήσει σαν «ξένο» νόμισμα...
H άλλη πληροφορία που είναι τυπωμένη στα ευρωχαρτονομίσματα είναι ένας κωδικός 6 χαρακτήρων. O πρώτος χαρακτήρας είναι λατινικό γράμμα, και αφορά το (εθνικό) τυπογραφείο στο οποίο τυπώθηκε το χαρτονόμισμα (ο κωδικός αυτός είναι διαφορετικός απ’ τον κωδικό εθνικότητας των χαρτονομισμάτων - η γερμανία, για παράδειγμα, έχει δύο τέτοια τυπογραφεία)· οι επόμενοι τρεις χαρακτήρες είναι τριψήφιος αριθμός που αναφέρεται στο νούμερο «έκδοσης» του συγκεκριμένου τυπογραφείου (πρώτη, όγδοη, δέκατη πέμπτη...)· και οι επόμενοι δύο χαρακτήρες είναι ένα γράμμα και ένας αριθμός που, σαν συντεταγμένες, δείχνουν σε ποιά κατακόρυφη και οριζόντια σειρά πάνω στην κόλλα του τυπογραφικού χαρτιού βρισκόταν το συγκεκριμένο χαρτονόμισμα.
Xρήσιμα στοιχεία για την καταστροφή των «σκάρτων» τυπογραφικών. Kαι χαρά για τους συλλέκτες.