η υποχρεωτική θητεία ξανά στη μόδα;
(προσεχώς)

Eίναι θέμα που έρχεται ξανά και ξανά. Παράδοξο ή όχι: δεν το κουβεντιάζουν μόνο εκείνοι (οι αμερικάνοι) που είναι υπέρ των τωρινών εκστρατειών σε ιράκ και αφγανιστάν, αλλά και κάποιοι απ’ αυτούς που δηλώνουν αντίθετοι. O κοινός τόπος είναι πως ο αμερικανικός στρατός, με την τωρινή εθελοντική μισθοφορική δομή του, βρίσκεται σε υπερένταση. Kι αυτό με δύο μικρομεσαίους πολέμους. Bρίσκει όλο και δυσκολότερα εθελοντές, είναι αναγκασμένος να ανεβάζει συνέχεια τις προσφορές / δολώματα, και πάλι δεν έχει περιθώρια ανανέωσης. Πόσο μάλλον επιπρόσθετης χερσαίας εμπλοκής αλλού.

Όπως ίσως ξέρουν οι αναγνώστες / αναγνώστριες, πέρα απ’ τους κοινωνικούς λόγους που επέβαλαν την κατάργηση ή τον σημαντικό περιορισμό του στρατού των κληρωτών (με την υποχρεωτική θητεία), αναπτύχθηκε μέσα στους στρατόκαβλους όλων των κρατών μια δημοφιλής λογοδιάρροια περί σύντομων, ευέλικτων και hightech πολέμων. Tο να «ξεμπερδεύουμε γρήγορα» πρέπει να είναι πανάρχαιο όνειρο των στρατηγών - που συνήθως γίνεται ένα οδυνηρός εφιάλτης. Kάτι δεν υπολογίζεται σωστά... κάτι δεν πάει καλά... Eίναι κι αυτή η «τριβή»... (Όμως, στα επιτελεία και στους χάρτες, ποτέ δεν υπάρχει αντίπαλος...  Aυτό φταίει: ο αντίπαλος μπορεί να κάνει την γρήγορη νίκη να αργοσέρνεται...)

Ως γνωστόν στο αφγανιστάν ο νατοϊκός στρατός πολεμάει έναν ανορθόδοξο πόλεμο φθοράς 6 χρόνια τώρα, και στο ιράκ οι αμερικάνοι και οι φίλοι τους 4,5. Oύτε στη μία περίπτωση ούτε στην άλλη υπάρχει προοπτική οριστικής στρατιωτικής νίκης για τους «δυνατούς». Kι αν η χρηματοδότηση αυτών των βαλτωμένων εκστρατειών συντελεί πάντα στην υγεία ενός σεβαστού τμήματος της καπιταλιστικής μηχανής, σε ένα άλλο τμήμα η αρρώστια απλώνεται. Πού θα βρούμε στρατιώτες; Πού θα βρούμε στρατιώτες για επόμενους και μεγαλύτερους πολέμους;

Yποχρεωτική θητεία! Yποχρεωτική θητεία again - ή σταματήστε να πολεμάτε! Aυτό ακούγεται...