Τα κρανοφόρα κύτταρα
(στα χαρακώματα του αίματος)

Την μέρα που τα Μεγάλα Κεφάλια της Επιστήμης θριαμβολόγησαν ότι είχαν επιτέλους ανακαλύψει την μυστική αιτιοκρατία της ζωής στην αλληλουχία τεσσάρων πρωτεϊνών, την έλικα του dna, το πλήθος ενθουσιάστηκε από το μέλλον της βιολογικής καθωσπρέπειας στο οποίο θα μας οδηγούσε το τραίνο της γενετικής. Μονάχα μια εξαιρετικά αισχρή μειοψηφία είχε το κουράγιο να χτυπήσει εγκαίρως τον συναγερμό, προειδοποιώντας ότι η βιοτεχνολογία είναι η τεχνολογία του νέου ολοκληρωτισμού! Αλλά ήταν πλέον αργά να σταματήσει το τραίνο: η τύφλωση (πολιτική και κοινωνική) κυριαρχούσε...
Σήμερα οι τεχνο-λογικές του βίου και της βίας είναι Το καθεστώς στην ερμηνεία της ζωής· μονοπωλούν σχεδόν (γιατί υπάρχουν κι οι παπάδες) την ερμηνεία του σώματος, των σχέσεων, της λύσσας μας, του πάθους μας. Και μέχρι οι εταιρείες να ολοκληρώσουν τα πακέτα προσφορών (και τον τιμοκατάλογο!) με τα εξαρτήματα και τ’ ανταλλακτικά κύτταρα για μια νέα ράτσα ανθρωποειδών, στους βιοτεχνολόγους έχουν ανατεθεί μερικά πιο άμεσα καθήκοντα: οργάνωση νέων αστυνομικών μεθόδων ελέγχου και παραγωγή ιδεολογιών νομιμοποίησης του νέου φασισμού. Οι δύο περιπτώσεις που ακολουθούν είναι χαρακτηριστικές.

Περίπτωση πρώτη. Τον προηγούμενο μήνα, το γαλλικό κοινοβούλιο μετά από πρόταση της κυβέρνησης ψήφισε έναν νέο μεταναστευτικό νόμο που προβλέπει "διασταύρωση του dna για όσους αλλοδαπούς θέλουν να συναντήσουν συγγενείς τους στη γαλλία". Όχι, η κυβέρνηση που τον πρότεινε δεν είναι του "εθνικού μετώπου", αλλά είναι σίγουρο ότι οι φασίστες θα τον ψήφιζαν με χέρια και με πόδια. Ο λόγος αυτής της αναγωγής του dna σε διαβατήριο εισόδου στη χώρα και του γενετικού φακελώματος μαζικής κλίμακας των εργατών μεταναστών, λένε οι βουλευτές του μπάτσου-προέδρου σαρκοζύ, είναι η βιομηχανία παραγωγής πλαστών οικογενειακών εγγράφων σε χώρες της αφρικής που δίνει τη δυνατότητα στους μετανάστες να κουβαλάνε στη γαλλία ομάδες ολόκληρες συμπατριωτών τους παρουσιάζοντας τους ως "συγγενείς". Φυσικά αυτό που δεν λένε είναι ότι τα δουλεμπορικά κυκλώματα που φέρνουν - όταν δεν πνίγουν - εργάτες από την αφρική είναι στημένα από πρωτοκοσμικούς λευκούς ευρωπαίους μεσόγειους, κατά πάσα πιθανότητα ψηφοφόρους τους, κι ότι τα κέρδη από τη βιομηχανία πλαστών πιστοποιητικών αφού ξεπλυθούν σε κάποιο off shore παράδεισο καταλήγουν να επενδύονται στην ισπανία, την ιταλία ή την γαλλία, ίσως ακόμη και σε εργαστήρια ελέγχου dna που θα περνάνε από σήμανση τα κύτταρα των μεταναστών.
Αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες... Το ζητούμενο είναι η μεγιστοποίηση του ελέγχου και η κατάλυση των σχέσεων που οι μετανάστες είχαν ήδη σχηματίσει στους τόπους τους· η απογύμνωση του εργάτη μετανάστη από ό,τι τον καθορίζει σαν κοινωνικό παραγόμενο της ίδια του της ιστορίας· η αφαίρεση της "προστατευτικής ασπίδας" που συνιστά η επίγνωση ότι δεν είναι ο ριζικά απόβλητος και εγκαταλειμμένος όσο υπάρχουν "οι δικοί του άνθρωποι". Γιατί αυτό είναι που υπονοεί / εννοεί ο έλεγχος κι η διασταύρωση του dna. Ότι η μόνη νόμιμα αναγνωρισμένη σχέση είναι αυτή που προέκυψε μέσα από τις διαδικασίες της "αναπαραγωγής" έτσι όπως την ορίζει η βιολογία. Από κει και πέρα, όποια σχέση ξεπερνάει το επίπεδο των σχέσεων που αναπτύσσονται εντός μιας αγέλης ινδικών χοιριδίων είναι εξ αντικειμένου ύποπτη και "πλαστή"· στήθηκε για να εξαπατήσει τους μηχανισμούς ελέγχου του κράτους. Έτσι, για να δώσουμε ένα παράδειγμα πιο κατανοητό, μια γυναίκα στην αφρική που πήρε στην φροντίδα της τα παιδιά ενός μετανάστη που χάθηκε κάπου στο δρόμο για τον ευρωπαϊκό παράδεισο (πρακτική που ήταν συνηθισμένη ακόμη και στην ελλάδα, μέχρι το ’50) και τα μεγάλωσε "σαν παιδιά της", δεν λογίζεται για "μητέρα", αλλά για απατεώνας σύμφωνα με την αστυνομία του αίματος...

Περίπτωση δεύτερη. Απ’ την "δεξιά" γαλλία στην "αριστερή" Tοσκάνη, στην ιταλία όπου δεν κυβερνούν πια οι "ακροδεξιοί" του μπερλουσκόνι και της λίγκας του βορρά. Η περιφέρεια της Tοσκάνης, λοιπόν, αποφάσισε να ξεκινήσει μεγάλη εκστρατεία ενάντια στις σεξουαλικές διακρίσεις και την ομοφοβία. Η κεντρική αφίσα της καμπάνιας έχει την φωτογραφία ενός νεογέννητου μωρού. Στο χέρι του φοράει το ειδικό βραχιόλι που βάζουν στα μαιευτήρια και γράφουν, ανάμεσα σε άλλα, το φύλο του μωρού. Το ταμπελάκι του συγκεκριμένου μωρού γράφει: ομοφυλόφιλο... Το βασικό σύνθημα της καμπάνιας είναι "ο σεξουαλικός προσανατολισμός δεν είναι επιλογή". Ο πρόεδρος της ένωσης ομοφυλόφιλων της Tοσκάνης, που είναι από τους εμπνευστές της καμπάνιας, για να υποστηρίξει την αφίσα δήλωσε [οι τονισμοί δικοί μας]: "η ομοφυλοφιλία δεν είναι επιλογή, αλλά αναπότρεπτο γενετικό δεδομένο που πρέπει να το σεβόμαστε". Μήπως να το λυπόμαστε; Να το θεωρούμε "κατάρα" ίσως; Να ρίχνουμε τις ευθύνες στα κύτταρα;
Και τι γίνεται άραγε, αν παρά τις εντολές του dna του / της, κάποια γυναίκα ή κάποιος άντρας επιλέξει την ομοφυλοφιλία; Τότε μάλλον, εδώ είναι η "ανωμαλία"! Ας κληθούν οι ακροδεξιοί, οι ψυχίατροι, οι μπάτσοι ν’ αναλάβουν. Γιατί οι άλλοι, οι γενετικά εγκεκριμένοι ομοφυλόφιλοι είναι νορμάλ... Θα ήταν γελοίο, αν δεν ήταν τραγικό. Πριν πολλές δεκαετίες, στ’ αρχαία χρόνια του ’60 και του ’70, το επαναστατικό κίνημα αφαίρεσε την σεξουαλικότητα απ’ την αρμοδιότητα της ιατρικής και επέβαλε την πολιτική ανάγνωση των φύλων. Πήρε το φύλο απ’ το εργοστάσιο της αναπαραγωγής και το τοποθέτησε στο σύμπαν των επιθυμιών και της ελεύθερης σεξουαλικότητας. Το κίνημα τότε προκάλεσε τις πρώτες ρήξεις, αλλά τα προχωρήματά του ήταν (αποδείχτηκαν) ισχνά: αναγνώρισε την ύπαρξη (με πολιτικούς και κοινωνικούς όρους, επαναλαμβάνουμε, όχι με όρους "φυσικής αναπαραγωγικής οικονομίας") του τρίτου φύλου, αλλά δεν διέκρινε ότι ο καθένας και η καθεμία είναι στην ουσία μια κρίσιμη ποιότητα χαρακτηριστικών "δανεισμένων" (αν μπορούμε να το πούμε έτσι) από το "θηλυκό", το "αρσενικό" και το "ομοφυλόφιλο" στοιχείο. Είμαστε όλοι κι όλες μας το δυναμικό πεδίο της σύνθεσης των επιθυμιών μας, των πόθων μας, των ανασφαλειών μας, των μνημών μας, της περιέργειάς μας, της τρυφερότητάς μας, της βίας μας. Είμαστε όλα αυτά μαζί ταυτόχρονα και τα κουβαλάμε σαν μια γεννήτρια παραγωγής εμπειρικού πλούτου και φυσικά όχι σαν "αντιθέσεις" που παράγουν σχίζο προσωπικότητες.
Aλλά όχι - λέει ο πρόεδρος της ένωσης ομοφυλοφίλων της Tοσκάνης. Oι ερωτικές πρακτικές δεν είναι (δεν πρέπει να είναι!) πράξη ελευθερίας, όσης τέλος πάντων μας έχει απομείνει· και σαν τέτοιες (πρέπει να είναι) αδιαπραγμάτευτα σεβαστές. Όχι. Oι ερωτικές επιλογές είναι προϊόν βιολογικού προκαθορισμού! Kι έτσι (λέει η ένωση των ομοφυλόφιλων της Tοσκάνης, αλλά όχι μόνο αυτή δυστυχώς) θα πολεμηθεί η ομοφοβία....
Θα πολεμηθεί η ομοφοβία χρησιμοποιώντας τα μέσα και τις ιδεολογίες της ανθρωποφοβίας; E; Σε μεγάλο λάκκο έχει πέσει ο κόσμος! Eκεί που σταμάτησε κάποτε το κίνημα, εκεί ακριβώς επελαύνει ξανά η κυριαρχία, οι ιδεολογίες της, τα εργαλεία της. Ένα απ’ αυτά: η βιοτεχνολογία. Για να νομιμοποιήσει ανανεώνοντάς τον φασιστικό λόγο περί των φύλων, για ν’ αποδώσει ξανά τα φύλα στο σκοτεινό βασίλειο του αίματος (του dna...), για να αναστηλώσει ξανά, στις παλιές αλλά και στις καινούργιες του μορφές, το εργοστάσιο της αναπαραγωγής...