H μπαλάντα του ψόφιου σκύλου

Όταν ο Kύριος τον Δούλο του ανακαλέσει απ’ το μέτωπο
ο Παράδεισος θα κάνει τιμές για ένα μεγάλο όργανο
γεννητικό
τόση προς το πλησίον του αγάπη που εγέννησε
θα αξίζει το καλύτερο
έφαγε, ήπιε κι έφτυσε τον περίδρομο
αυτό πάει να πει ταπεινότητα ζωής χαρισάμενης
να ‘χεις τιράντες και στο σώβρακο.

Όταν ο Kύριος τον Δούλο του ανακαλέσει απ’ το μέτωπο
πένθος μεγάλο και βαρύ θα πέσει στο κοπάδι
μαυροχιτώνες αιώνιοι απ’ έξω κι από μέσα
θα λιτανέψουνε και θα φιλήσουνε το πτώμα
θα ‘ναι η κηδεία του αυτοκρατορική
θα βάζανε στο μνήμα και χρυσάφι
μα διαμαρτύρεται κιόλας ο επόμενος για τη σπατάλη
τα πλούτη είναι για τους ζωντανούς
να προχωράνε οι μπίζνες.

Όταν ο Kύριος τον Δούλο του ανακαλέσει απ’ το μέτωπο
οι δήθεν αντίπαλοί του θα σκίσουνε τα ρούχα τους
«μακαριστός - μακαριστός» θα αλαλάξουνε
καθότι ο νεκρός είναι δικαιωμένος
κι ένας νονός περισσότερο απ’ όλους
άσε που εκτός απ’ τα σταυροκοπήματα
υπάρχουνε κι οι ψήφοι.

Όταν ο Kύριος τον Δούλο του ανακαλέσει απ’ το μέτωπο
θυμωμένος αυτός θα πάει στο γραφείο κίνησης
και θα ζητήσει ακρόαση απ’ τον Mεγάλο
κι εκεί, με όλο του το σεβασμό
θα δείξει το συκώτι του
και θα ρωτήσει: γιατί μου το έκανες αυτό;
εμένα που ό,τι έκανα σε έβαζα μπροστά;
κι ο Kύριος, ήρεμος και γνωστικός, θα απαντήσει
εγώ δεν είμαι σαν τον άλλο
να στέλνω το πουλί κάθε πρωί να σε παιδεύει.

Kαι τότε ο Δούλος χαρούμενος θα στείλει εσεμες στο πόπολο
με εντολή και τη σφραγίδα του Mεγάλου
να με λατρεύετε σαν τον προμηθέα σας
καθότι φρέσκαρα τον πάγο της βλακείας
και το δικέφαλο πουλί ειλικρινά δικό μας.