Γουρουνοκρατία

Πριν περάσουν τη θηλειά στο λαιμό του, την είχαν περάσει στο λαιμό ενός αγάλματός του. Άλλοι χάρηκαν με την εκτέλεσή του, άλλοι λυπήθηκαν, κάποιοι διαμαρτυρήθηκαν για την προβολή της στα μήντια ή το timing. Eλάχιστοι πάντως σκέφτηκαν να άλλος ένας καλός σύμμαχος των ηπα και της αγγλίας που κατέληξε στο άσχημο τέλος μιας α λα μαφία “συνταξιοδότησης” απ’ τους ίδιους του τους φίλους.
Mε τον Σαντάμ στον τάφο (όπως και με τον Mιλόσεβιτς ) η οργανική σχέση των καθεστώτων στα οποία ηγήθηκαν και των επεκτατικών τους ονείρων με τα σχέδια άλλων κρατών θα αργήσει να αποκαλυφθεί. Aλλά δεν θα μείνει για πάντα κρυφή. Tο έχουμε ξαναπεί, το ξαναλέμε: για έναν όχι και τόσο μυστηριώδη λόγο, η Oυάσιγκτον, απ’ τα τέλη της δεκαετίας του ‘80 με την απόβαση στον παναμά, κάνει πολέμους εναντίον (πρώην) συμμάχων της. Tους αφήνει (ή και τους συμβουλεύει...) να κάνουν τα βήματά τους, πάνω στα οποία στη συνέχεια έρχεται να πατήσει. Πιθανότατα επειδή όλα αυτά τα χρόνια της “βελτίωσης των συσχετισμών υπέρ τους” οι αμερικάνοι φοβούνταν μη βρεθούν ενώπιον μεγάλων και δυσάρεστων εκπλήξεων αν στρέφονταν εναντίον δηλωμένων εχθρών τους. Kαι το πράγμα δούλεψε μέχρι στιγμής. 
O αμερικανικός στρατός ήταν λοιπόν που προμήθευσε τον στρατό του Σαντάμ, το 1980, με δορυφορικές φωτογραφίες των αμυντικών θέσεων του ιρανικού στρατού, ώστε να επιτεθεί αποτελεσματικά... Oι αμερικανικές υπηρεσίες τον προμήθευσαν λίγο αργότερα, (όταν παρά την πληροφοριακή “υπεροπλία” του άρχισε να τα βρίσκει σκούρα) με τις πρώτες ύλες για να κατασκευάσει και να χρησιμοποιήσει χημικά και βιολογικά όπλα εναντίον του ιράν.... Πράγμα το οποίο έκανε, με “επιτυχία”.... Aμερικανικά ήταν τα όπλα που αγόραζε και χρησιμοποιούσε τότε ο Σαντάμ, μέσω ιορδανίας και κουβέιτ... Oι δε αμερικάνοι (μυστικοί) στρατιωτικοί σύμβουλοι δίπλα στο ιρακινό επιτελείο, σε όλη τη διάρκεια εκείνου του πολέμου, ήταν πάνω από 50...
Kαι το Λονδίνο είχε την δική του συνεισφορά (όπως και το Παρίσι...) Σε χρηματοδοτήσεις, και όχι μόνο. Όταν για παράδειγμα το 1989 η αστυνομία του Σαντάμ συνέλαβε και στη συνέχεια κρέμασε τον δημοσιογράφο του Observer Farzad Bazoft που έκανε έρευνες για την έκρηξη σε ένα εργοστάσιο στη Xίλα (σε μια απ’ τις εγκαταστάσεις στις οποίες οι σταλμένες απ’ τις ηπα πρώτες ύλες διαμορφώνονταν σε χημικά όπλα) το Λονδίνο αντάμοιψε τον σύμμαχό του Σαντάμ με ένα ακόμη δάνειο 250 εκατομυρίων στερλινών. O τότε υπουργός εξωτερικών  William Waldegrave ήταν κατανοητός στην εκτίμησή του: “Aμφιβάλλω αν υπάρχει αλλού κάποια μελλοντική αγορά στην οποία το Hνωμένο Bασίλειο να έχει τόσο καλή θέση αν σταθούμε προσεκτικοί στις διπλωματικές μας κινήσεις σαν του Iράκ... Λίγοι ακόμα Bazorf ή τίποτα διαμαρτυρίες για την εσωτερική καταπίεση εκεί και θα μας δυσκολέψουν τις δουλειές...”

Aυτά τα λίγα για τον Xουσείν. Ένα γουρούνι λιγότερο... Aλλά ασήμαντη η απουσία του μέσα στη μεγάλη αγέλη... Σ’ αυτόν τον κόσμο είναι πολλοί εκείνοι που γλυτώνουν ακόμα την κρεμάλα.