Μπορεί να εμφανίζεται σαν το απόλυτο τέρας, αλλά είναι εύκολο να αποδειχθεί στην πράξη ένα θηρίο με χάρτινα πόδια. Η “εταιρεία δημόσιων συμμετοχών α.ε.”, στην οποία μεταβιβάστηκαν με το τελευταίο “πολυνομοσχέδιο” οι μετοχές του δημοσίου σε μια σειρά επιχειρήσεων (μεταξύ των οποίων η ευαθ και η ευδαπ) ΔΕΝ είναι, ωστόσο, το “υπερταμείο”. Είναι μία απ’ τις τέσσερεις θυγατρικές της “ελληνικής εταιρείας συμμετοχών και περιουσίας α.ε.” - αυτή η εταιρεία είναι το “υπεραταμείο”.Οι άλλες τρεις είναι το ταιπεδ (ταμείο αξιοποίησης ιδιωτικής περιουσίας του δημοσίου)· η εταδ (εταιρεία ακινήτων δημοσίου), που διαχειρίζεται το μεγαλύτερο μέρος της ακίνητης περιουσίας που ως τώρα κατείχε το υπουργείο οικονομικών, σχεδόν 72.000 ακίνηα (ξενοδοχεία, μαρίνες, εγκαταστάσεις γκολφ, χιονοδρομικά κέντρα, ολυμπιακά ακίνητα, καθώς και τα ακίνητα του άλλοτε εοτ)· και το τχσ (ταμείο χρηματοπιστωτικής σταθερότητας) που έχει μετοχές των ντόπιων συστημικών τραπεζών (στις αρχές Ιούλη 2016 είχε το 40,39% των μετοχών της εθνικής, το 26,42% της πειραιώς, το 11,01% της alpha και κάτω από 5% της eurobank).
Μιλώντας, λοιπόν, για το “υπερταμείο”, πρόκειται για μια (τυπικά) “ανώνυμη εταιρεία” μαμούθ, που θα πρέπει να κουμαντάρει 4 τουλάχιστον διαφορετικά “διοικητικά συμβούλια”. Η διοικητική δομή της ε.ε.σ.π. είναι, με τη σειρά της, μνημείο γραφειοκρατίας. Θα διοικείται από ένα διοικητικό συμβούλιο, με 5 έως 7 μέλη, με θητεία 4 χρόνων, και καθήκον να “κατευθύνουν” τα 4 “υποδεέστερα” δ.σ. των 4 θυγατρικών. Αυτό το δ.σ. “εποπτέυεται” από ένα εποπτικό συμβούλιο, με 5 μέλη, εκ των οποίων τα 3 τοποθετημένα απ’ το ελληνικό κράτος (με την σύμφωνη γνώμη των “θεσμών”) και τα άλλα δύο απ’ τους “θεσμούς” (με την σύμφωνη γνώμη του ελληνικού κράτους). Αυτό το “εποπτικό” συμβούλιο αποφασίζει με πλειοφηφία των 4 απ’ τα 5 μέλη του... Επιπλέον, το δ.σ. (των 5 έως 7 μελών) πρέπει κάθε χρόνο να παρουσιάζει το “στρατηγικό του σχέδιο” (για τις 4 θυγατρικές του) το οποίο θα εγκρίνεται απ’ τον κάθε φορά υπ.οικ. ή/και την βουλή.
Η πυραμίδα του “υπερταμείου” είναι, λοιπόν:
- ένα “εποπτικό” συμβούλιο (έχει στελεχωθεί) που ορίζει τα μέλη του δ.σ. της ε.ε.σ.π. και παρακολουθεί το τι κάνουν·
- ένα διοικητικό συμβούλιο, που ελέγχει και κατευθύνει άλλα 4, και ελέγχεται τόσο απ’ το “εποπτικό” όσο και απ’ τον υπ. οικονομικών·
- τέσσερα δ.σ. εταιρειών (ταιπεδ, εταδ, εδησ, τχσ) που διαχειρίζονται διάφορες πλευρές της “δημόσιας περιουσίας”.
- αυτή η δομή για 99 χρόνια...
Μπορεί να είναι κανείς ήσυχος ότι αυτό το πράγμα είναι αδύνατο να δουλέψει (προς οποιαδήποτε κατεύθυνση κι αν επρόκειτο) ενάντια στον ελληνικό πολιτικό προσοδισμό. Όμως αυτό ΔΕΝ αφορά την “τύχη” διάφορων εταιρειών, και οπωσδήποτε της ευαθ και της ευδαπ. Γιατί αυτή η “δομή” του “υπερταμείου” είναι (σαν γραφειοκρατικό κτήνος) η ιδανική για να γίνουν “δουλειές” των ντόπιων αφεντικών. Ακόμα κι αν το 50+% των μετοχών των δύο εταιρειών μείνει στο “δημόσιο”.
Ακριβώς γι’ αυτό η εμπορευματοποίηση του νερού (των “υπηρεσιών νερού”...) είναι κομβικής σημασίας. Επειδή επιτρέπουν “δουλειές” κάτω από οποιοδήποτε ιδιοκτησιακό καθεστώς!...
