Γιατί δεν κυμάτιζαν μεσίστιες οι σημαίες στις 6 του Γενάρη; Γιατί ο θρήνος και ο κοπετός δεν απλώθηκε σ’ όλη τη χώρα; Γιατί η κηδεία του ανδρός δεν έγινε δημοσία δαπάνη; Επειδή η ελλάδα τρώει τα παιδιά της!...
Ένας μεγάλος έφυγε απ’ τον μάταιο κόσμο μας ανήμερα των φώτων, και η απουσία του θα βαραίνει όσο περνάει ο καιρός. Πόσο μεγάλος μπορεί να ήταν κάποιος που φίλοι και εχθροί τον αποκαλούσαν με το όνομά του προσθέτοντας την κατάληξη -αρος; Πόσο τρυφερή ψυχή μπορεί να ήταν κάποιος που φίλοι και εχθροί του είχαν κολλήσει (κοροϊδευτικά οι δεύτεροι) το παρατσούκλι αγαπούλα; Οι λέξεις έχουν την απάντηση, ακόμα κι αν αυτοί που της ξεστομίζουν τρέμουν να καταλάβουν το νόημά τους...
Κάποιος, μεροληπτικά, ξεκίνησε έτσι τον επικήδειό του:
Βασανιστής επί χούντας, διακεκριμένος κυρίως κατά τις ημέρες του Πολυτεχνείου, όταν εμφανίστηκε στην ΕΑΤ/ ΕΣΑ ντυμένος παπάς και έβγαζε τα νύχια των συλληφθέντων. Μπράβος επί δημοκρατίας, ανέβηκε με σταθερά βήματα την ιεραρχία της νύχτας αναλαμβάνοντας δουλειές εξεζητημένης βαρβαρότητας, που δυσκολεύονταν να φέρουν σε πέρας άνθρωποι με στοιχειώδη λογική και ευαισθησία. Ως ανταμοιβή απέκτησε βαριά - βαριά τις δικές του δουλειές: αρχικά ως μπροστινός για το ξέπλυμα χρημάτων αξιοσέβαστων επιχειρηματιών, με τον καιρό δικές του - ή σχεδόν δικές του - σχετιζόμενες με το λαθρεμπόριο ή το γενικότερο ξέπλυμα. Έφτασε να γίνει και παράγοντας (όχι ισχυρός, αλλά παράγοντας) στον πιο αγνό και καθαρό χώρο στην Ελλάδα, αυτόν του επαγγελματικού αθλητισμού.
Νάταν μόνον αυτά; Τα άλογα τα ξέχασε ο μνησίκακος. Και τις εισαγωγές βοηθημάτων (απ’ την μαγευτική ελληνική κύπρο) για την απόδοσή τους, που κατέληγαν (τα βοηθήματα... ίσως) και σε λεβέντες αθλητές... Και τον χρυσό τον ξέχασε, που “μας φέρνει πιο κοντά” - (ίσως...) με την Ν’τραγκέτα... Μια πολυσχιδής προσωπικότητα! Ένας ευέλικτος επιχειρηματίας! Η προσωποποίηση του ελληνικού επιχειρείν - κιας μην είχε την θέση που θα του άρμοζε στον σ.ε.β. Ίσως επειδή εκεί οι καρέκλες είναι για τους ανώτερούς του.
Το ξέρετε: ο Χρυσόστομος (κατά κόσμον “Μάκης”) Ψωμιάδης δεν είναι πια μαζί μας! Είναι ένα μεγάλο κενό; Είναι ένα κενό που δεν θα γεμίσει; Ποιός είναι ο διάδοχος (του) στην Kavala Night Life Holdings α.ε.; Ποιοί, άραγε, να είναι το αόρατο “δ.σ.” αυτής της εταιρείας; Αυτοί που φέρονται στο φ.ε.κ. νο 6230 / 5 Ιουλίου 2012 σαν μέλη του πόσο “μπροστινοί” είναι (ο κυρ Μάκης δεν είναι εκεί, πάντως...); Τι θα γίνουν τα παιδιά - τα παιδιά που πάντα φρόντιζε σαν κόρη οφθαλμού;
Βασανιστικά ερωτήματα... Όμως η ζωή συνεχίζεται. Οι δουλειές είναι δουλειές. Κάποιος “φεύγει”, κάποιος άλλος θα πάρει τη θέση του. Οι πικρόχολοι λένε ότι λόγω του θανάτου του κυρ Μάκη ανακλήθηκε στην υπηρεσία ο κυρ Αχιλλέας. Τι να πιστέψουμε; Τόση διορατικότητα έχουν οι capo; Ο κυρ Αχιλλέας “έπεσε” απ’ την δημαρχιακή καρέκλα 3 βδομάδες πριν αποδημήσει ο κυρ Μάκης... (Αλλά οι οπαδοί του Ολυμπιακού Βόλου θυμήθηκαν να τον καταγγείλουν / απολύσουν ενάμισυ μήνα μετά, και δυο βδομάδες μετά τον θάνατο του κυρ Μάκη...)
Τελικά τίποτα δεν θα πιστέψουμε! Λυπούμαστε βαθιά που ο κυρ Μάκης δεν πέτυχε αυτό που άξιζε, πολύ περισσότερο απ’ τον κυρ Αχιλλέα, να γίνει δηλαδή κι αυτός δήμαρχος (Καβάλας) - γιατί όχι και βουλευτής; Λυπούμαστε που η πατρίς έδειξε αγνωμοσύνη σ’ ένα γνήσιο τέκνο της. Λυπούμαστε που διάφοροι συνεργάτες του (;) δεν πήγαν στην κηδεία, και έστειλαν μόνο στεφάνια για να βγάλουν την υποχρεώση· θα ήταν ωραία τα σχετικά φωτο-κάδρα αν γέμιζαν... Τόσο ξεκάρφωμα πια; Λυπούμαστε που αυτός ο τόπος έχασε έναν πυλώνα του - αν και έχει ακόμα περισσότερους από τα πόδια της σαρανταποδαρούσας.
Ένα μόνο: αν εν ζωή ο κυρ Μάκης αποκαλούνταν “Μάκαρος”, τώρα που είναι στην κόλαση (και που θα πήγαινε, δηλαδή;), δεν θα έπρεπε να αποκαλείται μακαριστός; Σαν τους αρχιτράγους;
Long life!!!
