Πάνω στη στιγμή που ο δαίμονας του cult (υπάρχει και τέτοιος) μας σπρώχνει να δημιουργήσουμε ένα ακόμα fun club, το l.f.c. (lafazan fun club), κάτι γίνεται και ακυρώνεται το προσσέσο. Τέτοια μπρος-πίσω δεν είναι, σίγουρα, για το καλό του λαού και του τόπου, ειδικά σε μια εποχή που η λ.α.ε. έχει μεγάλη διεισδυτικότητα στα ορφανά του αντιμνημονιακού αγώνα που, ως γνωστόν, κορυφώθηκε το πρώτο εξάμηνο του 2015, από θέσεις (κυβερνητικής) εξουσίας. Τώρα κλάινε τα αλάνια που απόμειναν χαρμάνια.
Τι μπορούμε να κάνουμε όμως, σαν άνθρωποι, όταν αγαπημένα μας θέματα, όπως ο σωλήνας με το ρωσικό αέριο ή η ελληνική απόβαση στην τράπεζα των brics, άγονται και φέρονται απ’ τους ταξικούς εχθρούς; Στην καθεστωτική “καθημερινή”, την Κυριακή 31 Γενάρη, το άστρο του καπετάν Λαφαζάν (διάσπαση του αγαπημένου σχήματος Αλετσιπράδο Ντελαφαζάν) άστραψε και βρόντηξε - και τι να κάνουμε, λοιπόν; Άνθρωποι που σ’ όλη τους την ζωή ήταν γραφειοκράτες (και μάλιστα σκληροπυρηνικοί) έχουν λύσεις για όλα· υπάρχει περίπτωση να το πιστεύουν κιόλας. Αλλά η καλωσυνάτη φιλοξενία της καθεστωτικής δεξιάς εφημερίδας; Το παλιό κόλπο (πασοκικής έμπνευσης, των ‘80s, αν δεν κάνουμε λάθος): σπρώχνουμε λ.α.ε. μπας και κόψει καμιά ψήφο απ’ τον συ.ριζ.α. (Στα ‘80s άλλοι σπρώχνονταν).
Εν πάσει περιπτώσει, ο κυρ Παναγιώτης επιμένει, σα να μην έχει γίνει τίποτα στον κόσμο. Σα να μην σταμάτησαν οι διαπραγματεύσεις μεταξύ gazprom και Άγκυρας (για το τουρκικό τμήμα του αγωγού) λόγω διαφωνιών για την έκπτωση... Λες και δεν έριξε ο τουρκικός στρατός ένα ρωσικό πολεμικό με όλα τα επακόλουθα... Λες και δεν έχουν κατρακυλήσει οι τιμές των υδρογονανθράκων διεθνώς ακυρώνοντας όλες τις σχεδιαζόμενες επενδύσεις... Όχι. Ο κυρ Παναγιώτης το έχει ακόμα δεμένο, και το πουλάει ακόμα στα αρρωστάκια: το μεγάλο μπουρί θα έφερνε ρωσικό αέριο στα μέρη μας, αν... Και θα είχαμε (ως έθνος) στρογγυλοκαθίσει με το ειδικό (εθνικό) βάρος μας στο “αντίβαρο της παγκόσμιας τράπεζας”, αν... Αλλά, φευ, έπαιξε ... ενταφιασμός...
Η αναδημοσίευση είναι αυτολεξεί:
...
Αυτό που πρότεινα ήταν οι ρωσικές τράπεζες να χρηματοδοτήσουν την ελληνική εταιρεία που θα συμμετείχε στην κοινοπραξία κατασκευής του αγωγού, τη ΔΕΝΕΠΕ, έναντι των ωφελειών που θα είχε στο μέλλον από τη διαχείρισή του”. Η ιδέα ήταν να χορηγηθουν “κάποια δισ.” στη ΔΕΠΕΝΕ ως προκαταβολή για το έργο, με τα οποία η εταιρεία θα αγόραζε ελληνικό χρέος και θα βοηθούσε την Ελλάδα να ξεφύγει από την “τρομερή οικονομική στενότητα” στην οποία βρισκόταν.
“Από τις ρωσικές τράπεζες μου είπαν ότι είναι ρεαλιστικό το σχέδιο και ότι το έχουν ξανακάνει” λέει ο κ. Λαφαζάνης. “Η ρωσική πλευρά είχε συμφωνήσει ότι με τη διαμόρφωση της κοινοπραξίας θα δινόταν η χρηματοδότηση”. Ωστόσο, η κοινοπραξία δεν συστάθηκε ποτέ: “είχα ιδρύσει τη ΔΕΠΕΝΕ και ήμασταν έτοιμοι να προχωρήσουμε στο επόμενο βήμα, αλλά τότε ήρθε το τρίτο μνημόνιο, απομακρύνομαι εγώ από την κυβέρνηση και το έργο ενταφιάζεται”.
Παράλληλα, όπως λέει, με την απομάκρυνσή του “ενταφιάζεται και η πρωτοβουλία που είχαμε βάλει μπρος για να γίνει η Ελλάδα τακτικό μέλος της Νέας Αναπτυξιακής Τράπεζας των BRICS”. Όπως υπενθυμίζει ο κ. Λαφαζάνης, το ελληνικό αίτημα για ένταξη στο ίδρυμα που φιλοδοξεί να αποτελέσει το αντίβαρο της Παγκόσμιας Τράπεζας, είχε γίνει δεκτό από τη Ρωσία. Προσθέτει δε ότι θα “μπορούσε να είχε άμεσα οφέλη για την Ελλάδα, με τη μορφή αναπτυξιακών δανείων”. Στο Φόρουμ της Αγίας Πατρούπολης, όπως αναφέρει, ο ίδιος είχε συναντήσεις σχετικά με την “τράπεζα των BRICS” και με τον πρόεδρο του νέου οργανισμού, τον Ινδό Κ.Β. Καμάθ, που “δήλωσε ανοχτός στην άμεση προσχώρηση της Ελλάδας”.
Η Ρωσία, στο πλαίσιο μιας “ειδικής στρατηγικής σχέσης”, θα είχε “κάθε συμφέρον να στηρίξει” την Ελλάδα σε περίπτωση που θα ακολουθούσε εναλλακτικό δρόμο εκτός ευρώ, λέει ο κ. Λαφαζάνης. Όπως αναφέρει, συζητούσε τακτικά με τον κ. Τσίπρα για τις σχέσεις με τη Μόσχα και τα οφέλη που θα μπορούσαν να αποφέρουν για την Ελλάδα. “Συμφωνούσε στα συγκεκριμένα βήματα, με επίκεντρο τα ενεργειακά”, σημειώνει, “αν και στη συνέχεια με το νέο μνημόνιο τέθηκαν στο περιθώριο”.
...
Τι να πει κανείς; Οι ρώσοι έβρεχαν λεφτά και η πατρίς κράτησε (τελικά) ομπρέλα. Η τράπεζα των brics έβρεχε λεφτά κι αυτή, και η πατρίς φόραγε αδιάβροχο. Παλιά ο πεινασμένος ονειρευόταν καρβέλια. Μετά του έδωσαν μερικά υπουργεία και άρχισε να ονειρεύεται πολυεθνική αλυσίδα bakery. Τον έρμο τον κυρ. Παναγιώτη: ούτε κάν τώρα δεν του περνάει απ’ το μυαλό ότι τον δούλευαν, για να τον ξεφορτωθούν (“αμάν πια, τι θα κάνουμε μ’ αυτά τα ψώνια;” έλεγαν οι γραμματείς των διεθνών προσωπικοτήτων πριν αυτές σφίξουν, από περιέργεια, “τι άλλο θα δούμε;”, το χέρι του ανδρός...). Ή μπας κι έχει τίποτα περίεργες “πλάτες” απ’ το ελληνικό βαθύ κράτος και τον παρηγορούν “πάλι με χρόνια με καιρούς...” Ε;
Εν τω μεταξύ το άλλο, με τον Αρτέμη Σώρρα, το ξεχάσατε; Σώρρας - όχι Soros... Είναι ο τύπος που έχει ετοιμοπαράδοτα 600 δισ. δολάρια και θέλει να σώσει την πατρίδα - αλλά δεν τον αφήνουν. Το καλό μ’ αυτόν είναι ότι α) δεν είναι ρώσος αλλά έλλην πατριώτης, και β) δεν θέλει να φτιάξει κανένα σωλήνα. Τι σπουδαία πράγματα θα έκαναν ο κυρ Αρτέμης και ο κυρ Παναγιώτης αν συνεργάζονταν (δεν απέχουν και πολύ...). Όχι μόνο θα έσωζαν την πατρίδα χα-λα-ρά, αλλά θα αγόραζαν και την gazprom, να την έχουν να παίζουν. Να σκάσουν οι οχτροί.
Την ρίχνουμε σαν ιδέα μια τέτοια συνεργασία κορυφής. Ποτέ δεν είναι αργά.
Ως τότε, αφού ενταφιάστηκαν τόσο πολύτιμα σχέδια και πλάνα, ας δωθούν σ’ αυτούς τους γραφειοκράτες της απελευθέρωσής μας και στους οπαδούς τους κασμάδες. Να σκάψουν, να σκάψουν, να σκάψουν, ώσπου να τα ξαναφέρουν στο φως. Μια “Αμφίπολη” του αντιμνημονίου χρειάζεται επειγόντως!
