Το κείμενο που ακολουθεί είναι μετάφραση ενός άρθρου του John Pilger, γραμμένου στις 9 Οκτώβρη του 2015. Ο John Pilger δεν είναι “δικός μας” πολιτικά. Είναι ένας βετεράνος (76 χρονών σήμερα) αυστραλός δημοσιογράφος που σαν πολεμικός ανταποκριτής είδε με τα μάτια του πολλά απ’ τον αμερικανικό πόλεμο στο βιετνάμ, την καμπότζη, το λάος, την δεκαετία του ‘60 και μεγάλο μέρος της δεκαετίας του ‘70. Το άρθρο του αυτό κάνει συσχέτιση μεταξύ εκείνων των πολέμων και του σημερινού (κατά του isis) δείχνοντας πως η πρωτοκοσμική ιμπεριαλιστική δράση δημιουργεί τις συνθήκες για την ανάπτυξη “πρωτόγονων” καθεστώτων και καταστάσεων. Είναι αυτό που βρήκαμε ενδιαφέρον, ειδικά για αναγνώστες / αναγνώστριες που λόγω ηλικίας δεν ξέρουν τίποτα για τότε στην ανατολική ασία...
Δύο επισημάνσεις μόνο. Πρώτον, παρά το ότι ο isis κάνει “διαφημιστικές εκστρατείες πρωτογονισμού” είναι ένας κανονικός στρατός, οργανωμένος σαν τέτοιος από αξιωματικούς του ιρακινού στρατού επί Χουσεΐν, που έμειναν άνεργοι μετά την διάλυσή του απ’ τους αμερικάνους, με την κατάληψη του ιράκ το 2003. Ιδεολογικά τα μέλη του ανήκουν στον πιο ακραία συντηρητικό άκρο του φάσματος των παραλλαγών της μουσουλμανικής θρησκείας, το δόγμα που προωθεί το σαουδαραβικό καθεστώς. Όμως σ’ αυτό το καθεστώς δεν χρεώνεται ο πρωτογονισμός του. Επειδή κάθεται πάνω σε κοιτάσματα πετρελαίου.
Δεύτερον, γίνεται συχνά αναφορά στις χιλιάδες νεαρών ευρωπαίων (μουσουλμάνων) που έχουν περάσει στις γραμμές του isis, που θεωρούνται de facto “τρομοκράτες” πια. Πρόκειται για μια καλοστημένη διαχείριση εκ μέρους των πρωτοκοσμικών μυστικών υπηρεσιών και μήντια. Αφήνοντας στην άκρη τον αριθμό (που κανείς δεν μπορεί να ελέγξει) υπάρχουν βασικά ζητήματα “κοινωνικής ιδεολογίας” που κάνουν πολλούς απ’ αυτούς τους πρωτοκοσμικούς εθελοντές ασύμβατους με το μοντέλο isis. Πράγματι αρκετοί τρώνε κατ’ αρχήν την προπαγάνδα του isis και φτάνουν ως τα μέρη του για να καταταχτούν. Αλλά είναι πολλοί που δεν αντέχουν ούτε τον ακραίο συντηρητισμό, ούτε την εμπόλεμη ζωή, ούτε τις σφαγές αιχμαλώτων. Δεν προέρχονται από τέτοιου είδους κοινωνικές συνθήκες, ακόμα κι αν έχουν μεγαλώσει στα γαλλικά προάστεια. Μόνο που ανακαλύπτουν (αργά είναι ή αλήθεια) ότι δεν μπορούν να γυρίσουν πίσω, ακόμα κι αν έχουν αλλάξει τις απόψεις τους για τον isis. Δεν μπορούν, επίσης, να πάνε και οπουδήποτε αλλού. Αν δεν καταφέρουν να “ανακατευτούν” με πρόσφυγες και να βρουν πλαστά χαρτιά, είναι καταδικασμένοι να μείνουν εκεί και να γίνουν οριστικά καθάρματα - με - το - ζόρι.
Συνεπώς τα πρωτοκοσμικά κράτη, και μ’ αυτόν τον τρόπο, φροντίζουν να υπάρχει “αρκετό κρέας” στις γραμμές του isis...
Ακολουθούν μεγάλα αποσπάσματα απ’ το άρθρο του Pilger:
Μεταφέροντας τις διαταγές του προέδρου Νίξον για “μαζικό” βομβαρδισμό της Καμπότζης το 1969, ο Χένρυ Κίσσινγκερ είπε τηλεγραφικά: Οτιδήποτε πετάει εναντίον οτιδήποτε κινείται. Καθώς ο Μπάρακ Ομπάμα βάζει μπροστά τον έβδομο πόλεμό του εναντίον μουσουλμάνων από τότε που πήρε το νόμπελ ειρήνης, η ενορχηστρωμένη υστερία και τα ψέμματα προκαλούν νοσταλγία για την φονική ειλικρίνεια του Κίσσινγκερ.
Έχοντας υπάρξει μάρτυρας των ανθρώπινων συνεπειών που έχουν οι αεροπορικές επιδρομές - συμπεριλαμβανόμενου του κομματιάσματος των θυμάτων, και του εκσφενδονισμού των κομματιών τους σε δέντρα και χωράφια - δεν με εκλήσσει η περιφρόνηση της μνήμης και της ιστορίας. Ένα χρήσιμο συμπέρασμα είναι η άνοδος στην εξουσία του Πολ Ποτ και των Ερυθρών Χμερ, που έχουν πολλά κοινά με το σημερινό Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και στη Συρία (ISIS). Κι εκείνοι ήταν ανελέητοι οπισθοδρομικοί που ξεκίνησαν σα μια μικρή σέχτα. Ήταν κι εκείνοι, επίσης, προϊόν της φτιαγμένης απ’ τους αμερικάνους Αποκάλυψης, τότε στην Ασία.
Σύμφωνα με τον ίδιο τον Πολ Ποτ, το κίνημά του “είχε λιγότερα από 5.000 μέλη, κακά εξοπλισμένους αντάρτες, αβέβαιους για την στρατηγική τους, την τακτική τους, την πειθαρχία τους και τους ηγέτες τους”. Μόλις τα βομβαρδιστικά B52 του Νίξον και του Κίσσιγκερ έπιασαν δουλειά σαν μέρος της “Operation Menu”, ο κατά την Δύση απόλυτος δαίμονας δεν μπορούσε να πιστέψει την τύχη του.
Οι αμερικάνοι έριξαν το ισοδύναμο πέντε ατομικών βομβών τύπου Χιροσίμας στην αγροτική Καμπότζη μεταξύ 1969 και 1973. Ισοπέδωσαν χωριό το χωριό, γυρνώντας για να ξαναβομβαρδίσουν τα ερείπια και τα πτώματα. Οι κρατήρες δημιουργούσαν σωρούς πτωμάτων, που μπορούσε κανείς να διακρίνει από ψηλά. Ο τρόμος ήταν πέρα από κάθε φαντασία. Ένας πρώην αξιωματικός των Ερυθρών Χμερ περιέγραψε κάποτε το πως οι επιζώντες “πάγωναν και μπορούσαν να τριγυρνούν βουβοί για 3 ή 4 ημέρες. Τρομοκρατημένοι και μισοτρελαμένοι, αυτοί οι άνθρωποι ήταν έτοιμοι να πιστέψουν οτιδήποτε τους έλεγε κανείς... Αυτό ήταν που διευκόλυνε τόσο πολύ τους Ερυθρούς Χμερ να στρατολογήσουν αυτόν τον κόσμο”.
Μια φινλανδική κυβερνητική επιτροπή που ερεύνησε το τι έγινε στην Καμπότζη, κατέληξε στην εκτίμηση ότι 600.000 καμποτζιανοί πέθαναν στη διάρκεια του πολέμου, και περιέγραψε τους βομβαρδισμούς σαν “το πρώτο βήμα μιας δεκαετούς γενοκτονίας”. Αυτό που ξεκίνησαν ο Νίξον και ο Κίσσιγκερ, το ολοκλήρωσε ο Πολ Ποτ. Κάτω από τον τρόπο και τον θάνατο που έσπειραν οι αμερικανικές βόμβες, οι Ερυθροί Χμερ έφτιαξαν έναν κανονικό στρατό 200.000 ανθρώπων.
Ο ISIS έχει ένα παρόμοιο παρελθόν και παρόν. Σύμφωνα με τους μετριοπαθέστερους υπολογισμούς η εισβολή των Μπους και Μπλερ στο ιράκ το 2003 σκότωσε 700.000 ανθρώπους - σε μια χώρα που δεν είχε καμία ιστορία τζιχαντισμού. Οι κούρδοι είχαν κάνει εδαφικές και πολιτικές συμφωνίες με το καθεστώς του Χουεσεΐν· οι σουνίτες και οι σιίτες είχαν μεν ταξικές και θρησκευτικές διαφορές αλλά ζούσαν μαζί ειρηνικά· οι γάμοι μεταξύ τους ήταν συνηθισμένοι. Τρία χρόνια πριν την εισβολή, ταξίδεψα σε αυτοκινητό σ’ ολο το Ιράκ, χωρίς κανένα φόβο. Στο δρόμο μου συνάντησα ανθρώπους υπερήφανους, πάνω απ’ όλα που ήταν ιρακινοί, κάτοικοι της κοιτίδας των μεγάλων πολιτισμών, μέλη μιας κοινωνίας αναπτυγμένης.
Οι στρατοί των Μπους και Μπλερ τα έκαναν ερείπια όλα αυτά. Το Ιράκ έγινε φωλιά του τζιχαντισμού. Η αλ Κάιντα (όπως οι “τζιχαντιστές” του Πολ Ποτ) άρπαξε την ευκαιρία που της προσέφερε η σφαγή του “Σοκ και Δέος” και ο εμφύλιος που μεθοδεύτηκε στη συνέχεια. Η “εξεγερμένη” Συρία προσέφερε ακόμα περισσότερες ευκαιρίες, με την cia και τα κράτη του κόλπου να παρέχουν όπλα, επιμελητεία και λεφτά, μέσω τουρκίας. Η άφιξη ξένων εθελοντών ήταν η λογική συνέπεια. Ένας πρώην βρετανός πρεσβευτής, ο Oliver Miles, έγραψε πρόσφατα ότι “η κυβέρνηση Κάμερον φαίνεται να ακολουθεί τον δρόμο του Τόνυ Μπλερ, που αδιαφόρησε για τις επαναλαμβανόμενες προειδοποιήσεις απ’ το υπουργείο εξωτερικών, την M15 και την M16, ότι η πολιτική μας στη μέση ανατολή - και ειδικά οι πόλεμοί μας εκεί - είναι η βασική αιτία που σπρώχνει τους μουσουλμάνους της Βρετανίας στο να σκέφτονται την τρομοκρατία” [1Αδιαφόρησε; Όχι δα! Στρατηγική της έντασης reloaded λέγεται αυτό. Και έχει προφανείς σκοπούς....].
Ο ISIS είναι απόγονος εκείνων στην Ουάσιγκτον και το Λονδίνο που, καταστρέφοντας το Ιράκ σαν κράτος και κοινωνία, έκαναν ένα τρομερό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Όπως ο Πολ Ποτ και οι Ερυθροί Χμερ έτσι και ο ISIS είναι καρπός της δυτικής κρατικής τρομοκρατίας μιας πουλημένης ιμπεριαλιστικής ελίτ που αδιαφορεί για τις συνέπειες αυτών που κάνει.
Βρισκόμαστε 23 χρόνια από τότε αυτό το ολοκαύτωμα επιβλήθηκε στο Ιράκ, αμέσως μετά τον πρώτο πόλεμο στον Κόλπο, όταν οι Ηπα και η Βρετανία έκαναν πειρατεία στο συμβούλιο ασφαλείας του οηε και επέβαλαν τιμωρητικές “κυρώσεις” στον πληθυσμό του Ιράκ - ενισχύοντας, τι ειρωνεία; - την εξουσία του Σαντάμ Χουσεΐν. Ήταν κάτι σαν μεσαιωνική πολιορκία. Οτιδήποτε συγκροτεί μια σύγχρονη κοινωνία απαγορεύτηκε - απ’ το χλώριο για την χλωρίωση του νερού μέχρι τα μολύβια για τους μαθητές, μέχρι τα ανταλλακτικά των ακτινολογικών μηχανημάτων, τα συνηθισμένα παυσίπονα, και τα φάρμακα για την αντιμετώπιση μορφών καρκίνου που ήταν άγνωστοι πριν, αλλά γενικεύτηκαν εξαιτίας της γενικευμένης χρήσης βομβών απεμπλουτισμένου ουρανίου.
Πριν τα Χριστούγεννα του 1999, το υπουργείο Εμπορίου και Βιομηχανίας στο Λονδίνο απαγόρευσε την εξαγωγή εμβολίων που χρειάζονταν για να προστατευτούν τα παιδιά του Ιράκ από διφθερίτιδα και κίτρινο πυρετό. Ο Kim Howells, γιατρός και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Μπλερ, εξήγησε το γιατί. “Τα παιδικά εμβόλια” είπε “μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν όπλα μαζικής καταστροφής”. Η βρετανική κυβέρνηση μπορούσε να υποστηρίζει δημόσια τέτοιες απόψεις επειδή τα μήντια που ασχολούνταν με το Ιράκ (τα περισσότερα χειραγωγημένα απ’ το υπουργείο εξωτερικών) κατηγορούσαν τον Χουσεΐν για οτιδήποτε.
Ύστερα, κάτω από ένα πομπώδες “ανθρωπιστικό” Πρόγραμμα Πετρέλαιο - για - Τρόφιμα, επιτράπηκε να υπάρχουν 100 δολάρια το χρόνο για την επιβίωση κάθε ιρακινού. Μ’ αυτό το ποσό θα έπρεπε να αναστηλωθούν όλες οι υποδομές της κοινωνίας και να χρηματοδοτηθούν οι παροχές βασικών ειδών, όπως το ρεύμα και το νερό. “Φαντάσου” μου έλεγε ο αναπληρωτής γενικός γραμματέας του οηε Χανς βον Σπόνεκ “ότι βάζοντας αυτό το εξευτελιστικό κατά κεφαλήν όριο όταν δεν υπάρχει καθαρό νερό και όταν η πλειονότητα των αρρώστων δεν έχει πρόσβαση σε υγιεινομικές υπηρεσίες, κι αυτά συμβαίνουν κάθε μέρα, έχεις φτιάξει έναν εφιάλτη. Και, μην ξεγελαστείς. Αυτό είναι από πρόθεση. Στο παρελθόν δεν ήθελα να χρησιμοποιήσω τον όρο γενοκτονία, αλλά τώρα κάτι τέτοιο είναι αναπόφευκτο”.
Αηδιασμένος, ο βον Σπόνεκ παραιτήθηκε από υπεύθυνος της ανθρωπιστικής βοήθειας του οηε στο Ιράκ. Ο προκάτοχός του Ντένις Χαλιντέι, εξίσου αηδιασμένος υπάλληλος του οηε, είχε παραιτηθεί επίσης. “Μου έδωσαν εντολές” είπε ο Χαλιντέι, “να εφαρμόσω μια πολιτική που ταιριάζει απόλυτα στον ορισμό της γενοκτονίας· μια σχεδιασμένη πολιτική που στην πράξη σκότωσε πάνω από ένα εκατομμύριο ανθρώπους, ενήλικους και ανήλικους”.
Μια έρευνα του Ταμείου για τα Παιδιά του οηε, την unicef, διαπίστωσε ότι μεταξύ 1991 και 1998, όπου ο οικονομικός αποκλεισμός ήταν στο φόρτε του, υπήρξαν 500.000 “επιπλέον” θάνατοι παιδιών στο ιράκ κάτω από 5 χρονών. Ένας τηλεοπτικός δημοσιογράφος ρώτησε επ’ αυτού την πρέσβειρα των ηπα στον οηε Μαντλίν Ολμπράι: “Αξίζει τον κόπο αυτό;” Η Ολμπράιτ απάντησε: “Θεωρούμε ότι τον αξίζει”.
Το 2007, ένας ανώτερος βρετανός αξιωματούχος υπεύθυνος για τις κυρώσεις κατά του Ιράκ, ο Κάρνε Ρός, γνωστός σαν “κύριος Ιράκ”, είπε σε μια κοινοβουλευτική επιτροπή: “Οι κυβερνήσεις των Ηπα και της Αγγλίας με αποτελεσματικό τρόπο αρνήθηκαν σ’ ένα ολόκληρο πληθυσμό τα απαραίτητα για να ζήσει”. Όταν πήρα συνέντευξη απ’ τον Κάρνε Ρος τρία χρόνια μετά, ένοιωθε τύψεις και είχε μετανοιώσει. “Ντρέπομαι” είπε. Σήμερα είναι ένας απ’ τους λίγους που λέει κάποιες αλήθειες για το πως δρουν οι κυβερνήσεις και για το πως τα μήντια παίζουν τον ρόλο τους στην οργανωμένη σύγχιση. “Είτε ταΐζαμε τους δημοσιογράφους με κατάλληλα παραποιημένα γεγονότα” λέει “είτε τους αφήναμε στο σκοτάδι”.
Στις 25 Σεπτέμβρη, στο πρωτοσέλιδο του Guardian μπορούσε κανείς να διαβάσει: “Αντιμέτωποι με τον τρόμο που προκαλεί ο ISIS πρέπει να αναλάβουμε δράση”. Αυτό το “πρέπει να αναλάβουμε δράση” είναι ένα φάντασμα που ξύπνησε, μια προειδοποίηση για την κατάπτωση της μνήμης, των γεγονότων, των μαθημάτων απ’ το παρελθόν, της μετάνοιας ή της ντροπής. Ο συγγραφέας του άρθρου ήταν ο Πήτερ Χέιν, πρωην υπουργός υπεύθυνος για το Ιράκ στο υπουργείο εξωτερικών της κυβέρνησης Μπλερ. Όταν το 1998 ο Ντένις Χαλιντέι αναφέρθηκε στην έκταση της οδύνης των ιρακινών, για την οποία η κυβέρνηση Μπλερ είχε βασική υπεύθυνη, ο Χέιν του την έπεσε στην εκπομπή του bbc newsnight αποκαλώντας τον “απολογητή του Σαντάμ”. Το 2003 ο Χέιν υποστήριξε τον Μπλερ για την απόφαση της καινούργιας εισβολής στο Ιράκ, χρησιμοποιώντας ολοφάνερα ψευδή στοιχεία.
Τώρα ο Χέιν απαιτεί “αεροπορικούς βομβαρδισμούς, στρατιωτικό εξοπλισμό, drones, και άλλη υποστήριξη” προς αυτούς που “αντιμετωπίζουν γενοκτονία” στο Ιράκ και την Συρία. Αυτό “θα βοηθήσει την αναζήτηση μιας πολιτικής λυσης”. Ο Ομπάμα έχει κάτι παρόμοιο στο μυαλό του την ώρα που αναιρεί τους “περιορισμούς” για τους αμερικανικούς βομβαρδισμούς και τις επιθέσεις με drones. Αυτό σημαίνει ότι πύραυλοι και βόμβες των 500 κιλών θα διαλύουν τα σπίτια άοπλων ανθρώπων, όπως κάνουν χωρίς περιορισμούς στην Υεμένη, στο Πακιστάν, στο Αφγανιστάν και στη Σομαλία· όπως έκαναν στην Καμπότζη, στο Βιετνάμ και στο Λάος. Στις 23 Σεπτέμβρη ένας πύραυλος Τόμαχωκ κτύπησε ένα χωριό στην επαρχία Idlib στη Συρία σκοτώνοντας καμιά δεκαπενταριά πολίτες, μεταξύ των οποίων γυναίκες και παιδιά. Κανείς δεν είπε τίποτα.
...
Όπως ο έμπολα στη δυτική αφρική, ένα βακτηρίδιο που λέγεται “αέναος πόλεμος” πέρασε τον Ατλαντικό. Ο λόρδος Ρίτσαρντ, μέχρι πρόσφατα επικεφαλής του βρετανικού στρατού, θέλει “αρβύλες στο χώμα” τώρα. Υπάρχει μια εντελώς κοινωνικοπαθολογική ρητορική που υπηρετείται μεγαλόφωνα απ’ όλους τους “πρόθυμους”, που θέλουν περισσότερη βία από ύψος 30.000 ποδών σε μέρη που το αίμα δεν έχει στεγνώσει ποτέ εδώ και πολλά χρόνια. Δεν έχουν δει ποτέ τι είναι ένας βομβαρδισμός και αγαπούν τις βόμβες τόσο πολύ που δεν χάνουν την ευκαιρία να τις χρησιμοποιούν όπου μπορούν. Αυτό δεν είναι καινούργιο, όπως δείχνει αυτό το ντοκουμέντο των μυστικών υπηρεσιών Ηπα - Αγγλίας που έχει διαρρεύσει από καιρό:
Προκειμένου να διευκολύνουμε την δράση των απελευθρωτικών [sic] δυνάμεων χρειάζεται να γίνει ειδική προσπάθεια να εκκαθαριστούν συγκεκριμένα άτομα - κλειδιά [και] να προκαλέσουμε εσωτερικές αναταραχές στη Συρία. Η cia είναι έτοιμη και η sis (M16) θα προσπαθήσει να κάνει μερικά μικρής έντασης σαμποτάζ και να προκαλέσει σοβαρά γεγονότα μέσα στη Συρία, δουλεύοντας μέσω συνδέσμων και συμφωνιών με συγκεκριμένα άτομα... ένας απαραίτητος βαθμός φόβου... και συνοριακών συγκρούσεων θα δώσει το πρόσχημα για επέμβαση.... η cia και η sis θα χρησιμοποιήσουν τις δυνατότητές τους και στον ψυχολογικό τομέα και στο πεδίο για να προκαλέσουν ένταση”.
Αυτό γράφτηκε το 1957, αν και θα μπορούσε να έχει γραφτεί χθες... Πέρυσι, ο πρώην υπ.εξ. της γαλλίας Ρολάν Ντιμάς είπε ότι “δυο χρόνια πριν την αραβική άνοιξη”, έμαθε στο Λονδίνο ότι σχεδιαζόταν ένας πόλεμος στη Συρία. “Θα σας πω κάτι” είπε σε μια συνέντευξή του στο γαλλικό τηλεοπτικό κανάλι LPC, “ήμουν στην αγγλία δύο χρόνια πριν ξεσπάσει η βία στη Συρία, για άλλες δουλειές. Συνάντησα κορυφαίους βρετανούς αξιωματικούς που μου εκμυστηρεύτηκαν ότι ετοιμάζουν κάτι στη Συρία... Η Βρετανία οργάνωνε την εισβολή ενόπλων στη Συρία. Έπειτα με ρώτησαν, παρότι δεν ήμουν πια υπουργός εξωτερικών, αν θα με ενδιέφερε να πάρω μέρος... Η τωρινή κατάσταση πάει πολύ πίσω. Ήταν προετοιμασμένη, προσχεδιασμένη”. [2Τι θα έλεγε αυτός ο κύριος για τον γαλλικό ιμπεριαλισμό, όχι μόνο προς συρία μεριά αλλά και στην υποσαχάρια αφρική; Τίποτα. “Τα δικά μας καθάρματα είναι ο.κ.”...] [3Η αγγλία φτιάχνει πάντως την δική της μόνιμη στρατιωτική ναυτική βάση, στο μπαχρέιν...]
...
Πάνω από 40 χρόνια πριν, οι βομβαρδισμοί των Νίξον - Κίσιγκερ στην Καμπότζη ξετύλιξαν ένα νήμα πόνου απ’ το οποίο αυτή η χώρα δεν συνήλθε ποτέ. Το ίδιο ισχύει για τα εγκλήματα των Μπλερ και Μπους στο Ιράκ.... Μόνον όταν “εμείς” δείξουμε τους εγκληματίες πολέμου που υπάρχουν στις δικές μας κυβερνήσεις, η αιμορραγία στη Μέση Ανατολή θα σταματήσει [4Ένα γερό και μαχητικό αντιπολεμικό κίνημα σήμερα; Στην ευρώπη;].
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1 - Αδιαφόρησε; Όχι δα! Στρατηγική της έντασης reloaded λέγεται αυτό. Και έχει προφανείς σκοπούς...
[ επιστροφή ]
2 - Τι θα έλεγε αυτός ο κύριος για τον γαλλικό ιμπεριαλισμό, όχι μόνο προς συρία μεριά αλλά και στην υποσαχάρια αφρική; Τίποτα. “Τα δικά μας καθάρματα είναι ο.κ.”...
[ επιστροφή ]
3 - Η αγγλία φτιάχνει πάντως την δική της μόνιμη στρατιωτική ναυτική βάση, στο μπαχρέιν...
[ επιστροφή ]
4 - Ένα γερό και μαχητικό αντιπολεμικό κίνημα σήμερα; Στην ευρώπη;
[ επιστροφή ]
