“βόμβες - στο - ψαχνό” α λα γαλλικά

Στις 2 Οκτώβρη του 2015 το γαλλικό καθεστωτικό ευρείας κυκλοφορίας περιοδικό Paris Match κυκλοφόρησε μ’ αυτό το θέμα: μια γαλλική “11η/9ου” καθ’ οδόν...

τίτλος: Οι προειδοποιήσεις πολλαπλασιάζονται γύρω από μία “11η Σεπτέμβρη” α λα γαλλικά.
λεζάντα φωτογραφίας: Στρατιώτες περιπολούν στους δρόμους του Παρισιού στα πλαίσια του προγράμματος Vigipirate, τον Γενάρη του 2015.
τονισμένη παράγραφος / επικεφαλίδα: Σε χρήση απ’ το 2001 η φράση αυτή [σ.σ.: “11η/9ου”] χρησιμοποιείται πλέον κατ’ επανάληψη απ’ τους ειδικούς σε θέματα τρομοκρατίας ή απ’ τα μήντια μετά τις 7 Γενάρη. [σ.σ.: επίθεση στη charlie hebdo].
κείμενο: Η Γαλλία είναι υπό την απειλή μιας “γαλλικής 11ης Σεπτέμβρη”; Ή μήπως αυτή έχει ήδη γίνει; Όλον αυτόν τον καιρό, οι επιθέσεις ή οι τρομοκρατικές απειλές στο γαλλικό έδαφος συγκρίνονται - συχνά με τρόπο αδέξιο - με το φθινόπωρο του 2001. Σε μια συνέντευξή του στο Paris Match στις 30 Σεπτέμβρη [σ.σ. του 2015...] ο παλιός δικαστής / ειδικός σε θέματα αντιτρομοκρατίας Marc Trevidic προβλέπει επιθέσεις χωρίς προηγούμενο στο γαλλικό έδαφος, που μπορούν να συγκριθούν με τις τρομοκρατικές επιθέσεις που γνώρισε η άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

τίτλος: Οι μυστικές υπηρεσίες φοβούνται μια γαλλική 11η Σεπτέμβρη.
υπέρτιτλος φωτογραφίας: Οι ειδικοί και οι υπεύθυνοι για θέματα αντιτρομοκρατίας φοβούνται ότι η Γαλλία θα γίνει στόχος νέων επιθέσεων “που θα είναι αδύνατο να αποτραπούν”.
λεζάντα: “Ως τώρα είχαμε επιθέσεις χαμηλής έντασης” φοβούνται οι υπεύθυνοι για θέματα αντιτρομοκρατίας στην Γαλλία.

Υψηλού επιπέδου πρόγνωση, δεν συμφωνείτε; Όχι προφητεία - πρόγνωση! Όχι από μισότρελους καλόγερους αλλά από μυστικές υπηρεσίες πρώτης γραμμής. Τις γαλλικές. Πρόγνωση δημοσιοποιημένη πλατειά· και “έγκαιρα”. Πρόγνωση διπλή: όχι μόνο “αναμένονται τρομοκρατικές επιθέσεις α λα 11η/9ου” αλλά (έχει κι αυτό τη σημασία του) “θα είναι αδύνατο να αποτραπούν”.
Μετά την 13η Νοέμβρη, μετά την σφαγή στο Παρίσι, υπό το επίδραση του σοκ αλλά και της “ενσωματωμένης” δημαγωγίας, το ρεπορτάζ (δηλαδή οι πληροφορίες...) του Paris Match ξεχάστηκε... Αλλιώς θα είχε καθήκον κάθε υπήκοος της γαλλικής δημοκρατίας να ρωτήσει δυνατά και θυμωμένα, πολύ θυμωμένα: Τι πάει να πει ότι οι μυστικές υπηρεσίες προβλέπουν μια σφαγή καιρό πριν γίνει αλλά δεν μπορούν να την εμποδίσουν; Τι δουλειά κάνουν ακριβώς αυτές οι υπηρεσίες;
Λυπούμαστε που αυτές οι οργισμένες ερωτήσεις δεν έγιναν. Θα ήταν μια καλή αφετηρία...

Με το πλεονέκτημα της χωρικής απόστασης θα μπορούσαμε να καλέσουμε τον συνήγορο του διαβόλου. Εντάξει, θα έλεγε. Απ’ την μια πρόβλεψη, απ’ την άλλη προκαταβολική παραδοχή ότι “δεν μπορούμε να εμποδίσουμε”, το πράγμα βρωμάει... Ωστόσο υπάρχει ακόμα μια κάποια απόσταση. Άλλο πράγμα το “ξέρω ότι... αλλά δεν ξέρω πως... να το εμποδίσω...” κι άλλο το “εγώ το έκανα”!
Σωστά mister devil...
Και τότε, δυο μέρες μετά το μακελειό, ο Patrick Pelloux θα δώσει συνέντευξη στο ρ/σ french radio για την εμπειρία του το βράδυ της 13ης/11ου. Ποιός είναι ο Patrick Pelloux; Μια ενδιαφέρουσα φυσιογνωμία. Ήταν χρονικογράφος στο charlie hebdo απ’ το 2004, και στις 7 Γενάρη του ‘15 ήταν καθ’ οδόν προς τα γραφεία της εφημερίδας την ώρα που γινόταν η επίθεση. Ήταν απ’ τους πρώτους που μπήκαν στο κτίριο, και ήταν αυτός που τηλεφώνησε στον Ολάντ (;;;) για να τον ενημερώσει για την επίθεση... Τον περασμένο Σεπτέμβρη αποχώρησε απ’ το charlie... Είναι γιατρός, πρόεδρος της ένωσης γιατρών επειγόντων περιστατικών, και δουλεύει στις “πρώτες βοήθειες” στο Παρίσι (SAMU: Service d'aide médicale d'urgence).
Και τι λέει στη ραδιοφωνική του συνέντευξη ο Pelloux; Αυτό: [1Τα ίδια είπε ο Pelloux σε τηλεοπτική εκπομή:
Δημοσιογράφος: Το δύσκολο για ‘σας ήταν ότι οι επιθέσεις ήταν σε πολλά διαφορετικά σημεία.
Patrick Pelloux: Απ’ την στιγμή που συντονίστηκαν οι δυνάμεις όλα πήγαν από μόνα τους. Δεν δυσκολευτήκαμε. Το πρόβλημα ήταν ότι ήταν σε πολλά σημεία... αλλά το τραγικό ήταν ότι την ίδια μέρα κάναμε άσκηση για επιθέσεις σε πολλά διαφορετικά σημεία. Το ξέραμε ότι περιμέναμε επιθέσεις. Γενικά προσπαθούμε να δουλεύουμε όσο το δυνατόν πιο συχνά με τα ασθενοφόρα και την αστυνομία, ώστε να μπορούμε να οργανώσουμε όλοι μαζί την παροχή βοήθειας.]

... Είμασταν τυχεροί γιατί εκείνοι την ημέρα στις SAMU του Παρισιού είχε σχεδιαστεί μια άσκηση με θέμα “επίθεση έναντι πολλαπλών στόχων”, οπότε είμασταν προετοιμασμένοι. Αυτό που πρέπει να ξέρει ο κόσμος είναι ότι [λόγω της άσκησης αυτής] υπήρχε κινητοποίηση της αστυνομίας, της πυροσβεστικής, των γιατρών επειγόντων περιστατικών, και άλλων οργανισμών που συμμετείχαν, και προσπαθήσαμε να σώσουμε όσο περισσότερο κόσμο ήταν δυνατόν...

Άσκηση, απ’ το πρωί της 13ης Νοέμβρη, στο Παρίσι, με θέμα τρομοκρατική επίθεση πολλαπλών στόχων, και την συμμετοχή των πάντων που θα είχαν ρόλο σε τέτοια περίπτωση;

- Τι λες mister devil;
- Λέω ότι μπορείς να προβλέπεις, μπορείς να παραδέχεσαι ότι δεν μπορείς να εμποδίσεις, αλλά δεν θα κάτσεις και με τα χέρια στη μέση...Ε; Θα κάνεις ό,τι μπορείς για να βοηθήσεις τους ανθρώπους...
- Όμως κάτι μου θυμίζει αυτή η “σύμπτωση”, τρομοκρατικής επίθεσης απ’ τη μια μεριά, αντιτρομοκρατικής άσκησης απ’ την άλλη.
- Σαν τι;
Αυτό: στις 7 Γενάρη του 2015 γινόταν στο Παρίσι στρατοαστυνομική άσκηση. Τους επόμενους μήνες οι πρωταγωνιστές της άσκησης (αξιωματικοί της αντιτρομοκρατίας) έδωσαν πολλές συνεντεύξεις, με λεπτομέρειες - καθώς η επιχείρηση θεωρήθηκε πετυχημένη... 
Το σχετικό ρεπορτάζ της γαλλικής καθεστωτικής Le Parisien, στις 13 Ιουλίου του 2015, δεν αφήνει καμμία αμφιβολία:

... Στις 7 Ιανουαρίου νωρίς το πρωΐ μαζευτήκαμε για μια αντιτρομοκρατική άσκηση θυμάται ο Πατρίκ. Κατά τραγική ειρωνεία το θέμα της άσκησης ήταν “στοχευμένες επιθέσεις”... Αργότερα το πρωΐ μαθαίνουμε ότι γίνεται επίθεση κατά της Charlie Hebdo...

(Όποιος ενδιαφέρεται για τις λεπτομέρειες της συγκεκριμένης επιχείρησης, απ’ το στόμα στελεχών της GIGN - ειδικές στρατιωτικές δυνάμεις της γαλλικής αστυνομίας - μπορεί να αναζητήσει την σχετική ανάρτηση...)
Άσκηση, απ’ το πρωΐ της 7ης Γενάρη, στο Παρίσι, με θέμα τρομοκρατική επίθεση με συγκεκριμένο στόχο;
Διαβολικές συμπτώσεις... Αν μη τι άλλο, αυτό που θα ήταν δίκαιο να πει κάποιος είναι ότι το γαλλικό σύμπλεγμα της ασφάλειας είναι έτοιμο για όλα.
Να προσθέσουμε ικανό για όλα;
Κι άλλη διαβολική σύμπτωση: δυο βδομάδες πριν την 13η Νοέμβρη έγινε στο Λονδίνο αντιτρομοκρατική άσκηση. Θέμα της; Τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι.
(Δεν είναι λίγοι αυτοί που είναι ικανοί για όλα. Μερικοί, μάλιστα, είναι βετεράνοι...)

μετά... (pour des raisons de sécurité)

Η γαλλία κηρύχτηκε σε κατάσταση πολέμου. Γνωστό. Ο πρόεδρός της δήλωσε ότι “σηκώνει το γάντι” των παλιοτρομοκρατών, και διέταξε το αεροπλανοφόρο (του) να ξεκινήσει για τις συριακές ακτές. Γνωστό. Σωστό; Λάθος!!! Η εντολή για τον απόπλου του Carle de Gaulle είχε δωθεί 8 ημέρες πριν... Στις 5 Νοέμβρη... Πριν το μακελειό... Δεν είναι παράξενο. Τα αεροπλανοφόρα δεν είναι ι.χ. να πετάξεις μέσα μια βαλίτσα και να ξεκινήσεις. Θέλουν καιρό να προετοιμαστούν και να αποπλεύσουν, φορτωμένα με όλα τους τα σέα σε πολεμική ετοιμότητα, το πλήρωμα, κλπ.
Το τι θα πουληθεί σαν “αιτία” για έναν τέτοιο απόπλου, αυτό είναι άλλη ιστορία... Φαίνεται ότι εκτός απ’ τις μυστικές υπηρεσίες, την αστυνομία, το “πρώτων βοηθειών” κλπ, και ο στρατός ήταν προετοιμασμένος για μια “11η Σεπτέμβρη” α λα γαλλικά.
Όμως αυτό δεν είναι σύμπτωση. Είναι κράτος, κεφάλαιο... ιμπεριαλισμός.
Η αστυνομία και οι λοιπές υπηρεσίες αξιοποίησαν την ευκαιρία. Γνωστό. Ο patriot act α λα γαλλικά περνάει και εφαρμόζεται σε δόσεις απ’ τον περασμένο Γενάρη. Είναι θέμα εθνικής mentalite. Ο στρατός, σαν εγγυητής της εσωτερικής ασφάλειας, επίσης στις θέσεις του.
Με το εξής “συν”: διάφοροι του γαλλικού συμπλέγματος της ασφάλειας, τόσο απ’ τους δεξιούς όσο και απ’ τους σοσιαλδημοκράτες, πιέζαν πριν το μακελειό να ψηφιστεί νόμος που να επιτρέπει στο στρατό (των δρόμων...) να πυροβολεί κατ’ εκτίμηση και κατά βούληση “υπόπτους” [2Η ανταποκρίτρια στο Παρίσι του ελληνικού καθεστωτικού δημοσιογραφικού ομίλου real Μαρία Δεναξά είχε ετοιμάσει σχετικό ρεπορτάζ για την κυριακάτικη έκδοση της ομότιτλης εφημερίδας, στις 15 Νοέμβρη. Δεν ξέρουμε αν αυτό δημοσιεύτηκε.]. “Όσα δεν φέρνει ο χρόνος τα φέρνει η στιγμή”: μετά την 13η Νοέμβρη έχουν τα ματωμένα επιχειρήματα που χρειάζονται.
Εντελώς συμπτωματικά, υποθέτουμε...

Εν τω μεταξύ ένα κύμα εθνικοφροσύνης σαρώνει ό,τι έχει μείνει όρθιο (αν υπάρχει τίποτα) στην πρωτοκοσμική γαλλική κοινωνία - ή κάτι τέτοιο προβάλλεται. Έχουν αυξηθεί οι αιτήσεις στράτευσης και οι πωλήσεις της γαλλικής σημαίας - ή αυτό λέγεται. Διάφοροι περπατούν στο δρόμο τραγουδώντας τον εθνικό ύμνο - είναι κάτι σαν μόδα. Οι ειδικοί “διαχείρισης πλήθους” και μαζικής ψυχολογίας τρίβουν τα χέρια τους: Αυτό (λένε) συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις... Έγινε και στις ηπα μετά την 11η/9ου. Νe vous inquiétez pas!
(Να κάνουμε σύγκριση με την χαρά με την οποία οι κληρωτοί φαντάροι των ευρωπαϊκών στρατών τραβούσαν για τα μέτωπα στην αφετηρία του Α παγκόσμιου, πιστεύοντας ότι θα είναι ένας πόλεμος / περίπατος που θα τελειώσει πριν τα χριστούγεννα; Ας μην κάνουμε...)

Υπάρχει ένα “μετά” που κατά την γνώμη μας είναι “πριν” την 13η Νοέμβρη. Και κατά την ταπεινή μας άποψη ένας ισχυρός λόγος για να γίνει η σφαγή: οι επιλογές του γαλλικού κράτους / κεφάλαιου/ ιμπεριαλισμού σε ό,τι αφορά την συρία, την μέση ανατολή, και όχι μόνο.

Το γαλλικό καθεστώς (λέμε) αποφάσισε ότι δεν πρέπει να χάσει την ευκαιρία της στρατιωτικής εμπλοκής της Μόσχας (και της Τεχεράνης) - μιας εμπλοκής που άλλαξε την γεωμετρία του χάους και τους συσχετισμούς δύναμης στην περιοχή. Ως τώρα το Παρίσι είχε 12 βομβαρδιστικά παρκαρισμένα στην ιορδανία και στα ενωμένα αραβικά εμιράτα, με τα οποία βομβάρδιζε (χαλαρά...) τον δαιμονικό isis - στο ιράκ. Μαζί με τους επίσης αντιτρομοκράτες αμερικάνους και λοιπούς σωτήρες του πλανήτη.
Εν τω μεταξύ το γαλλικό καθεστώς έχει απλώσει ήδη τα στρατιωτικά του μούσκλια, “αντιτρομοκρατικώ δικαίω” πάντα, στην υποσαχάρια αφρική, στις άλλοτες γαλλικές αποικίες και πάντα “ζώνη επιρροής”. Η γαλλική ιμπεριαλιστική εξάπλωση είναι “αθόρυβη” (;) αλλά καθόλου ασήμαντη. Σημειώστε καραβανοκεφάλια: μάλι 3.000· γαλλική γουϊάνα 2.200· κεντροαφρικανική δημοκρατία 2.000· ακτή του ελεφαντοστού 450· τσιμπουτί 2.500· γκαμπόν 1000· τσαντ 950· σενεγάλη 430...
Αυτή η ιμπεριαλιστική “ομπρέλα”, που αν συνυπολογιστούν και άλλες περιοχές του κόσμου ξεπερνάει τις 20.000 καραβανοκεφάλια (με τις ανάλογες βάσεις, πολιτικές αρθρώσεις, μπίζνες, κλπ) δεν συγκρίνεται μεν με την αμερικανική, όμως θα έπρεπε να έχει προκαλέσει ήδη, πολύ πριν την 13η Νοέμβρη, έναν αντιιμπεριαλιστικό αναβρασμό σ’ εκείνα τα τμήματα της γαλλικής κοινωνίας που θέλουν να θεωρούνται “αντι-”. Ωστόσο, αν ο γαλλικός ιμπεριαλισμός είναι κατώτερος του αμερικανικού σε μεγέθη, είναι ανώτερος σε ποιότητα. Στηρίζεται σε ένα σκληρό κράμα εθνικής ενότητας και πρωτοκοσμικού κυνισμού, που απέδειξε την αξία του στο παρελθόν, τον καιρό της αποικιοκρατικής καταστολής της επανάστασης στην αλγερία.
Εν τοιαύτη περιπτώσει δεν θα χρειαζόταν μια σφαγή για να χρησιμοποιηθεί υπέρ της μεγαλύτερης συμμετοχής του γαλλικού ιμπεριαλισμού στο συριακό σφαγείο. Λάθος. Χρειαζόταν κάτι “δυνατό”, για δύο τουλάχιστον λόγους. Πρώτον, για να αυτονομηθεί (όσο και όπως θέλει, φυσικά...) ο γαλλικός ιμπεριαλισμός στη μέση ανατολή απ’ τον αμερικανικό. Και δεύτερον επειδή δεν είναι καθόλου σίγουρο (σ’ εμάς τουλάχιστον) ότι σ’ αυτή την καινούργια φάση η γαλλική πολεμική αρετή θα εκδηλώνεται μόνο με αεροπορικούς βομβαρδισμούς στη “γόνιμη ημισέληνο”.

Κάποιοι παρατήρησαν ότι “ναι, η σφαγή ήταν του isis” - αλλά τίνος isis; Το ερώτημα είναι κρίσιμο, μπορεί να αποδειχθεί στο όχι μακρινό μέλλον ακόμα πιο κρίσιμο, γι’ αυτό θα κάνουμε εδώ μια μικρή παρένθεση.
Αυτό που λέγεται isis (αρχικά του ισλαμικό κράτος στο ιράκ και την συρία) αφορά ουσιαστικά μόνο το “χαλιφάτο”. Το οποίο (γράφουμε κι αλλού) έχει οργανωθεί σαν κανονικό κράτος. Όχι μόνο σε ότι αφορά τον στρατό αλλά συνολικά την διοίκηση.
Το μοντέλο οργάνωσης του isis δεν έχει σχέση με εκείνο που ονομάστηκε “αλ Κάιντα”. Το φαινόμενο “αλ Κάιντα” δεν διεκδικούσε ούτε κρατούσε εδάφη. Ήταν μια (μάλλον χαλαρή) μορφή αντάρτικου. Δεν είναι αυτή η περίπτωση του isis. Και γι’ αυτό, από πρώτη ματιά, δεν είναι καθόλου αυτονόητο ότι ο isis (ιράκ / συρίας) θα χρησιμοποιούσε τέτοια μεθοδολογία, “τρομοκρατίας”...
Υπαρχει όμως ένας μεγάλος γαλαξίας άλλων “ριζοσπαστικών ισλαμικών οργανώσεων”, σε διάφορα σημεία του πλανήτη, που συχνά είναι ολιγομελής, και έχουν “συνδεθεί” με τον isis, είτε λόγω ιδεολογίας, είτε για λόγους επιμελητειακής στήριξης. Υπάρχουν επίσης μεγαλύτερες οργανώσεις, που διεκδικούν εδάφη, και επίσης έχουν συνδεθεί με τον isis, εν μέρει για ιδεολογικούς λόγους, και εν μέρει για λόγους πρεστίζ και επιρροής στις περιοχές τους.
Η λιβύη είναι η δεύτερη περίπτωση. Εκείνοι που ρωτούν “τίνος isis;” υποδεικνύουν και την απάντηση: της λιβύης!  Γιατί; Η σε εμφύλιο ευρισκόμενη λιβυκή επικράτεια είναι ένα γερό “καυτό σημείο” για διάφορους ιμπεριαλισμούς, ευρωπαϊκούς και τον αμερικανικό (αλλά και τον αιγυπτιακό). Κι εκείνο που “ακούγεται” για την λιβυκή περίπτωση είναι ότι η “αντιτρομοκρατική εκστρατεία” εκεί θα πρέπει να γίνει και με “αρβύλες στο χώμα”...

Αυτά ακούγονται προς το παρόν σαν “λόγια”. Όμως έχουμε ήδη ένα συμπέρασμα. Ο “αντιτρομοκρατικός πόλεμος” από αντι-αλΚάιντα έγινε αντι-isis, κι αυτό είναι το γενικό, κοινό κωδικό όνομα, όλων των ιμπεριαλιστικών επιχειρήσεων στην αφρική και στη μέση ανατολή. Όμως ανάλογα που θέλει ο καθένας να σημαδέψει ειδικά “διαλέγει” και τον “ανάλογο isis”.
Αυτό το κάνει ήδη ο γαλλικός ιμπεριαλισμός, στην υποσαχάρια αφρική. Το ερώτημα είναι αν θα θελήσει να το κάνει και για την βόρεια αφρική και, κυρίως, αν θα χρειαστεί να “ματώσει” (σχετικά πάντα), ας πούμε όπως οι αμερικάνοι στην εισβολή στο ιράκ. Αν όντως επίκειται χερσαία εισβολή γαλλικού στρατού στη λιβύη, για να αντιμετωπιστεί “η τρομοκρατία του isis”, μια σφαγή σαν αυτή της 13ης Νοέμβρη θα έχει βρει τον ολοκληρωμένο ρόλο της [3Η λιβύη ενδιαφέρει, φυσικά, και τον ιταλικό ιμπεριαλισμό. Δεν θέλουμε να γίνουμε μάντεις κακών... Όμως αν το ενδεχόμενο χερσαίας στρατιωτικής εισβολής “αντιτρομοκρατών” στη λιβύη είναι σοβαρό, κι εφόσον ο ιταλικός στρατός δεν μπορεί να μείνει έξω από μια τέτοια “ευκαιρία”, οι ιταλοί υπήκοοι δεν θα πρέπει να είναι καθόλου ήσυχοι. Οι “βόμβες στο ψαχνό απ’ τους τρομοκράτες του isis” (της λιβύης όμως!) καραδοκούν...].

μυθολογίες και ρατσισμός

Μπορεί να είναι η φρίκη του τόσο βίαιου και αναπάντεχου θανάτου. Μπορεί να είναι ένα είδος φυγής προς την εκλογίκευση ενός γεγονότος που στην εξέλιξή του προκαλεί καθαρά ζωϊκές αντιδράσεις. Σε κάθε περίπτωση η ερώτηση γιατί; για την σφαγή στο Παρίσι (όπως και πριν μερικά χρόνια στη Μαδρίτη και στο Λονδίνο, όπως στη Βηρυτό και στην Άγκυρα, όπως στη Βομβάη, όπως παντού) είναι γνήσια αυθόρμητο και γνήσια εύλογο. Γιατί; Ποιός; Ο isis; Γιατί;
Αλήθεια: γιατί; Για την γαλλική κοινωνία η συμμετοχή του κράτους της στην “αντιτρομοκρατική εκστρατεία” στο ιράκ και την συρία, ως το βράδυ της 13ης Νοέμβρη ήταν, ίσως, αμελητέα. Απ’ την δική μας μεριά λέμε: ήταν πράγματι αμελητέα. Ειδικά σε σύγκριση με την ρωσική εκστρατεία που κυριάρχησε όχι μόνο στους ουρανούς της συρίας αλλά και στην παγκόσμια ειδησειογραφία, απ’ τα τέλη Σεπτέμβρη και μετά.
Γιατί λοιπόν; Η “ανάληψη ευθύνης” (στο βαθμό που πράγματι υπήρξε τέτοια...) απαντούσε στην ερώτηση στα όρια της γελοιότητας - ή της προχειρότητας:

... Μια δήλωση που δημοσιοποιήθηκε online απ’ την τρομοκρατική οργάνωση έλεγε ότι “οκτώ αδελφοί φορώντας γιλέκα με εκρηκτικά και κρατώντας όπλα έκαναν μια ευλογημένη επίθεση στην σταυροφόρο γαλλία”. Μια δήλωση σε βίντεο που ανάρτησε η οργάνωση νωρίς το Σάββατο έλεγε ότι οι επιθέσεις σχεδιάστηκαν για να δείξουν στη γαλλία ότι παραμένει κορυφαίος στόχος όσο το Παρίσι συνεχίζει τις πολιτικές του...

(Είναι αυτό “ανάληψη ευθύνης”; Και μαθητές δημοτικού περισσότερα θα έλεγαν για την σκανταλιά τους!). Έτσι κι αλλιώς όμως, τις έγκυρες εξηγήσεις δεν θα τις έδιναν οι “τρομοκράτες του isis”. Θα τις έδιναν οι ειδικοί. Γιατί λοιπόν;
Ειπώθηκαν και γράφτηκαν τερατώδεις βλακείες - με το πιο κατηγορηματικό ύφος. Απ’ όλες κρατάμε την εξής: Σκοτώνοντας στο ψαχνό μέσα στην πρωτεύουσα της γαλλίας, ο isis αποβλέπει στην ακόμα μεγαλύτερη πίεση και περθωριοποίηση των μουσουλμάνων στη γαλλία· έτσι ώστε να εξασφαλίσει ακόμα περισσότερους υποστηρικτές...
Είναι σα να ειπώθηκε: ο isis εφαρμόζει την “στρατηγική της έντασης” (της οποίας οι εφευρέτες και εφαρμοστές υπήρξαν κάποιοι άλλοι· όμως έστω: δεν υπάρχει copyright!) αλλά με ξένα κόλυβα! Αφού, μεταξύ της σφαγής και της ευκολότερης στρατολόγησης μεσολαβεί η στάση του γαλλικού κράτους (και της γαλλικής κοινωνίας). Κι αν αυτοί δεν “τσιμπήσουν”;

Το επιχείρημα είναι βλακώδες, και πάντως στηρίζεται σε μια προϋπόθεση περί “δαιμόνων”. Που είναι ικανοί να σκεφτούν και να διαπράξουν οτιδήποτε - ακόμα και να σπρώξουν ένα κράτος σαν το γαλλικό να πέσει στην παγίδα τους (ενώ δεν ήθελε...). Σαν απόδειξη της “μεγάλης δύναμης” του isis, μετρημένης σαν επιρροή (του) στους νεαρούς γάλλους μουσουλμάνους, επιδείχθηκαν μετά την 13η/11ου τα νούμερα διάφορων δημοσκοπήσεων... Ω κοινωνία του θεάματος!!!! Αν ο ένας στους δέκα “γουστάρει” isis τότε...
Ισχύει αυτό; Η απόδειξη ότι δεν ισχύει βρίσκεται (όσο κι αν φαίνεται παράξενο) στην εκτέλεση της ίδιας της “τρομοκρατικής” επιχείρησης στις 13 Νοέμβρη! Φυσικά η δημαγωγία απ’ την μία μεριά, το σοκ απ’ την άλλη, και η έλλειψη κριτικής παρατήρησης απ’ την τρίτη μεριά (την σημαντικότερη ίσως) εξασφάλισαν ότι το από πρώτη ματιά παράδοξο που θα υποδείξουμε στη συνέχεια “χάθηκε”. Μέσα στον θόρυβο.
Η αφετηρία της “τρομοκρατικής” επιχείρησης ήταν ποια; Οι ανατινάξεις στη διάρκεια του ματς μεταξύ των εθνικών ομάδων γαλλίας και γερμανίας... Εκεί, μπροστά στα μάτια του Ολάντ και του Σταϊνμάγιερ ή κάπου κοντά τους.... Τι έγινε όμως; Τρεις (3) βομβιστές αυτοκτονίας αυτοανατινάχτηκαν έξω απ’ το γήπεδο, και πέρα απ’ αυτούς σκοτώθηκε άλλος ένας, περαστικός. Εκείνο που προοριζόταν να κάνει την σφαγή στη συναυλία “αστείο”, η σφαγή στο γήπεδο δηλαδή, έγινε τελικά “προσευχή και αυτοκτονία”. Τι συνέβη;
Τραυλίζοντας κυριολεκτικά η γαλλική (και διεθνής) δημαγωγία υποστήριξε το εξής ηλίθιο έως παρανοϊκό: ότι (λέει) οι σεκιουριτάδες του γηπέδου “εντόπισαν” τον έναν βομβιστή αυτοκτονίας, δεν τον άφησαν να μπει, οπότε.... οπότε γλύτωσε το γήπεδο... Σας κάνει; Σας κάνει, δηλαδή, ότι η ασφάλεια του γηπέδου (ενισχυμένη δίχως άλλο λόγω των υψηλών προσώπων στα επίσημα) είπε σε κάποιον “εεεπ, εσύ δεν μπαίνεις, θα μας τα κάνεις μαντάρα...” κι αυτός (τι να κάνει;) πήγε και αυτοανατινάχτηκε απ’ έξω; Τέτοια είναι η δουλειά των σεκιουριταδο/μπάτσο/ασφαλιτών; Να λένε “ααα φιλαράκι, δεν μπορείς να ανατιναχτείς εδώ;”
Κι ύστερα γιατί τέτοιοι αιμοβόροι τύποι θα έπρεπε να μπουν στο γήπεδο; Δεν θα ήταν υπεραρκετό να αυτοανατιναχτούν στις ουρές των φιλάθλων την ώρα που αυτοί έμπαιναν; Θα ήταν. Όμως δεν έγινε ούτε αυτό.
Τι έγινε; Τρεις τύποι που είχαν αποστολή να πεθάνουν παίρνοντας μαζί τους όσους περισσότερους μπορούσαν ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ ΤΟΥΣ!!! Αυτό έγινε! Βασανίστηκαν συνειδησιακά (δείτε την χρονική διαφορά των αυτο-ανατινάξεων) και αρνήθηκαν. Επειδή, όμως, ένοιωθαν (ή ήξεραν) ότι δεν υπάρχει δρόμος διαφυγής γι αυτούς (και υπάρχουν εύλογες εξηγήσεις γι’ αυτό) αντί να τα παρατήσουν εντελώς και να εξαφανιστούν, κατέληξαν να αυτοκτονήσουν - μόνοι τους. (Ο νεκρός περαστικός δεν θα πρέπει να αποδοθεί σε πρόθεση...)
Ξέροντας (όσο ξέρουμε...) τις αδυναμίες των ανθρώπων μπορούμε να το πούμε: αυτοί οι τρεις ήταν ψυχαναγκαστική στράτευση. Όποιοι καταλαβαίνουν ο.κ. Για τους υπόλοιπους θα έπρεπε να γράψουμε δοκίμιο τι σημαίνει “ψυχαναγκαστική στράτευση”, όχι για τον isis αλλά για οποιοδήποτε γκρουπούσκουλο στη γειτονιά μας. Το γεγονός που μας ενδιαφέρει είναι: όποιοι κι αν οργάνωσαν την σφαγή στις 13η Νοέμβρη στο Παρίσι, ΔΕΝ κατάφεραν να βρουν καν και καν τους κατάλληλους δράστες. Απέτυχαν με τους 3 στους 8 (ή στους 9). Μεγάλο, τεράστιο ποσοστό αποτυχίας για μια ιδεολογική οργάνωση (τον isis ή οποιαδήποτε απομίμησή του) που, υποτίθεται, έχει μεγάλη επιρροή στην γαλλική μουσουλμανική νεολαία!!! Τεράστιο ποσοστό αποτυχίας στη στελέχωση μιας “κορυφαίας ενέργειας” ευλογημένης απ’ τον αλλάχ!!!

Τι σημαίνουν αυτά που δείχνουμε; Δύο πράγματα. Πρώτον, ότι ακόμα κι αν περισσότεροι ή λιγότεροι νεαροί μουσουλμάνοι είναι (ή νοιώθουν) παρίες και αποκλεισμένοι στις πρωτοκοσμικές κοινωνίες, ζουν κι αυτοί / αυτές στην ώριμη και ενσωματωμένη κοινωνία του θεάματος. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί “να ψηφίζουν isis” όταν δεν χρειάζεται να κάνουν τίποτα. Κάτι που είναι εντελώς διαφορετικό απ’ το να γίνουν μαζικοί φονιάδες. Οι τρεις του stade de france το απέδειξαν.
Δεύτερον, στη διοίκηση του isis (στο ιράκ και στη συρία) αυτό το ξέρουν! Έχουν “εισροές” εθελοντών απ’ την ευρώπη - αλλά οι περισσότεροι “δεν το έχουν”. Λόγοι προπαγάνδας, φυσικά, απαγορεύουν την παραδοχή· το αντίθετο: ένας “τζιχάντι Τζον” λειτουργεί (πάντα στην κοινωνία του θεάματος) σαν χιλιάδες άλλοι στην ουρά. Όμως στην πράξη, για τις στρατιωτικές της ανάγκες, που είναι επείγουσες στο ιράκ και στη συρία, η διοίκηση του isis “δεν περιμένει” απ’ την ευρώπη, ούτε απ’ την ακόμα μεγαλύτερη περιθωριοποίηση των μουσουλμάνων (στόχος της οποίας ήταν, υποτίθεται, οι επιθέσεις στο Παρίσι). Οι αποδοτικές στρατολογήσεις της είναι απ’ αλλού. Απ’ την κεντρική και την ανατολική ασία. Απ’ την βόρεια ή την υποσαχάρια αφρική. Από εκείνα τα μέρη του κόσμου, δηλαδή, όπου ένας μισθός των 250 δολαρίων (ο μισθός του απλού στρατιώτη του isis) είναι υπολογίσιμα λεφτά! [4Ο isis είναι πιο “καλοπληρωτής” στην ευρύτερη περιοχή. 250 με 300 δολάρια είναι ο μισθός του απλού στρατιώτη. Στους αξιωματικούς οι μισθοί φτάνουν τα 1000 δολάρια ή και παραπάνω. Σε αντίθεση (και για να υπάρχει μέτρο σύγκρισης) στον “ελεύθερο συριακό στρατό” (αγαπημένο της δύσης) ο απλός στρατιώτης πληρώνεται 50 δολάρια, ίσως και 30. Και μπορεί να μείνει απλήρωτος για μήνες...]
H “άποψη” ότι ο isis (του ιράκ και της συρίας) οργάνωσε το μακελιό στο Παρίσι για να αναγκάσει τους γάλλους (κράτος και κοινωνία) να “πιέσουν” ακόμα περισσότερο τους νεαρούς γάλλους μουσουλμάνους, ώστε αυτοί με τη σειρά τους να στραφούν ακόμα περισσότερο σ’ αυτόν (τον isis), γελοιοποιείται στην πράξη απ’ τα δεδομένα της ίδιας της 13ης Νοέμβρη. Λογικό, αφού πρόκειται για άποψη “ειδικών”, που προβάλλουν αντεστραμμένες σε άλλους τις δικές τους ρατσιστικές / φασιστικές απόψεις.
Όμως η ερώτηση γιατί; παραμένει. Οπότε θα πρέπει να ανατρέξετε στα προηγούμενα κεφάλαια αυτής της αναφοράς, μήπως είναι λογικά τα συμπεράσματά μας. Θυμηθείτε πάντως αυτό: οι γαλλικές μυστικές υπηρεσίες έχουν μεγάλη πείρα στο να “οργανώνουν” τρομοκρατικές οργανώσεις (που μπορεί να δρουν ακόμα και σε γαλλικό έδαφος) με μαγκρεμπιανούς... Και isis - ξεisis, η ηγεσία του χαλιφάτου δεν έχει άμεση πολιτική, πρακτική καθοδήγηση στους ιδεολογικούς συγγενείς της.
Αυτό σημαίνει πολλά για τις δυνατότητες “εισοδισμού”, “διάβρωσης”, ακόμα και “καθοδήγησης”... Από τις “υπηρεσίες”.

ανακεφαλαίωση

Μιας και είναι μια θέση που σαν αυτόνομοι εργάτες υποστηρίζουμε (τεκμηριωμένα) εδώ και πάνω από μια δεκαετία, είναι εύκολο να πει κάποιος: α, λένε τα ίδια που λένε πάντα. Η αλήθεια μας είναι (κι αν θέλετε το δεχόσαστε...) ότι ερευνήσαμε την Παρισινή “σφαγή στο ψαχνό” από “μηδέν αφετηρία”, και μάλιστα με μια διαφορετική αρχική προσέγγιση. Όμως ναι, ξανά, πρόκειται για ένα inside job. Στους “inside” δεν είναι υποχρεωτικό να συμμετείχαν μόνο γάλλοι (των μυστικών υπηρεσιών, παρακρατικοί, κλπ). Είναι πάντα πιθανό να υπάρχει και διεθνής συνεργασία - τα καθάρματα βοηθούν τους ομοίους τους.
Υπάρχουν ορισμένοι που υποστηρίζουν ότι μ’ αυτή τη θέση μας μειώνουμε (ή και γελοιοποιούμε) τις “φονικές δυνατότητες” που έχουν οι πληβείοι, ακόμα κι αν έχουν παρασυρθεί από “λάθος ιδεολογία”. Ότι τους υποτιμάμε.
Έστω. Ας υποθέσουμε ότι ο καθένας μπορεί να έχει απεριόριστες φονικές φαντασιώσεις - εξαιτίας υπαρκτών λόγων, ακόμα και ταξικών. Όμως ανάμεσα στο “αχ να έκανα αυτό ή το άλλο” και στο “τώρα ξεκινάω να το κάνω” υπάρχει τεράστια απόσταση. Που μόνο μικροαστοί φαντασιόπληκτοι δεν καταλαβαίνουν.
Ένα παράδειγμα: τα όπλα. Πού και πως μπορεί να βρει κανείς αυτόματα στη γαλλία (ή στην ελλάδα), ε; Ακόμα κι αν υπάρχουν αρκετοί που φαντάζονται ότι γαζώνουν τους εχθρούς τους, το εμπόριο και η διακίνηση όπλων (στην ευρώπη, που δεν υπάρχει “ελευθέρας” στην οπλοφορία) ελέγχεται απόλυτα. Όχι με έναν αλλά με πολλούς τρόπους, στους οποίους δεν θέλουμε να αναφερθούμε.
Ακόμα κι αν, λοιπόν, ο Τζον ή ο Μοχάμεντ (ευρωπαίοι και οι δύο) είναι έτοιμοι να σκοτώσουν, που θα βρουν τα όπλα; Που θα βρουν τις σφαίρες; Που θα κάνουν τις εκπαιδευτικές τους βολές; Αυτά δεν είναι φαντασιώσεις. Αυτά είναι πρακτικά ζητήματα. Κι εκεί είναι (αν όχι πολύ νωρίτερα) που μπαίνουν στο κόλπο οι “αρχές”...
Στο Σαν Ντενίζ η γαλλική στρατοαστυνομία έπαθε αμόκ - επειδή (είπε) είχε απέναντί της αποφασισμένους και πάνοπλους “τρομοκράτες”. Έριξε 5.000 σφαίρες, και καμάρωνε γι’ αυτό. Σκότωσε τρεις - οι νεκροί δεν μιλούν. Κι ύστερα είπε ότι στο διαμέρισμα δεν υπήρχαν όπλα, εκτός από ένα πιστόλι. Δεν υπήρχαν όπλα; Υπήρχαν και έπρεπε να πάψουν να υπάρχουν; Δεν ξέρουμε. [5Υπάρχει μια άποψη που επικαλείται διάφορα στοιχεία, την οποία κρατάμε στην άκρη, πως η γαλλική στρατοαστυνομία έκανε ό,τι μπορούσε για να μην συλλάβει τον υποτιθέμενο “εγκέφαλο” του μακελιού στο Παρίσι, τον Abdelhamid Abaaoud. Γάζωσε το διαμέρισμα στο Σαν Ντενίζ, για παράδειγμα. Οπωσδήποτε να μην τον συλλάβει ζωντανό. Γιατί αν μιλήσει (υπαινίσσεται αυτή η άποψη) πολλοί και υψηλά ιστάμενοι σε διάφορα δυτικά κράτη θα χάσουν τον ύπνο τους.
Τι να πούμε κι εμείς; Γίνονται τέτοια πράματα;]
Στη Μαδρίτη οι “ύποπτοι τρομοκράτες ανατινάχτηκαν”, στο διαμερίσμά τους, μέσα σε βροχή από αστυνομικές σφαίρες. Οι νεκροί δεν μιλούν. Κι ύστερα κάπου - κάπως προέκυψε ότι αυτός που τους είχε πουλήσει όπλα ήταν ένας νταραβεριτζής, πληροφοριοδότης της αστυνομίας. Αυτό επειδή κάποιοι θα πουν: υπάρχει “μαύρη αγορά”. Ακριβώς!!! Η “μαύρη αγορά” είναι ένας τρόπος ελέγχου του ποιός έχει τι! Όπως στα drugs. Ή κάνουμε λάθος;

Υπάρχει ένα πολιτικό κίνητρο “ανατίμησης” των φονικών δυνατοτήτων εκείνων που τα κράτη υποδεικνύουν σαν “τρομοκράτες”: αν δεν γίνει αυτό, τότε θα πρέπει ο καθένας να αναμετρηθεί με το ακράδαντο γεγονός ότι τα κράτη σκοτώνουν, ακόμα και τους υπηκόους τους, αν αυτό τα βολεύει. Είναι πιο εύκολο να λέει κάποιος ναι αυτοί (που μου υπέδειξαν...) το έκαναν· είτε τους θεωρεί “επαναστάτες” είτε τους θεωρεί σκουλήκια. Γιατί αν ΔΕΝ το έκαναν αυτοί; Τότε δεν μπορείς να σηκώσεις τους ώμους σου και να φλυαρείς.
Μετά τις βόμβες στο σιδηροδρομικό σταθμό της Μαδρίτης, στις 11 Μάρτη του 2004, η τότε δεξιά κυβέρνηση του Αθνάρ υπέδειξε σαν αυτουργούς την βασκική ετα. Οι ισπανοί “το έφαγαν” - και δεν είναι ούτε απολίτικοι ούτε μέτριας νοημοσύνης! Επί δύο ημέρες γίνονταν σε πολλές πόλεις ογκώδεις διαδηλώσεις κατά των δολοφόνων της ετα. Ύστερα, στις 13 Μάρτη, μια μέρα πριν τις βουλευτικές εκλογές (τις οποίες οι δεξιοί κανονικά θα κέρδιζαν δια περιπάτου) η ισπανική αστυνομία βγήκε και είπε: ισλαμιστές τρομοκράτες. Ποια ετα; (και ποιοι ισλαμιστές τρομοκράτες;....) Οι ισπανοί ένοιωσαν εξαπατημένοι. Την Κυριακή 14 Μάρτη το κόμμα του Αθνάρ καταποντίστηκε. Οι νικητές σοσιαλδημοκράτες είχαν υποσχεθεί να φέρουν πίσω τον ισπανικό στρατό απ’ το ιράκ. Το έκαναν. Η σφαγή (που αποσκοπούσε σε περισσότερο ισπανικό στρατό στο ιράκ) απέτυχε στο στόχο της. Επειδή προφανώς οι δολοφόνοι (κάποιες φράξιες των υπηρεσιών) δεν είχαν ενημερώσει έγκαιρα τον Αθνάρ, για να κάνει τις σωστές δηλώσεις.
Το πάθημα έγινε μάθημα. Καλύτερα να το λες έγκαιρα: περιμένουμε μια γαλλική “11η/9ου”... και δεν μπορούμε να την εμποδίσουμε...
Πες το κι έγινε.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1 - Τα ίδια είπε ο Pelloux σε τηλεοπτική εκπομή:
Δημοσιογράφος: Το δύσκολο για ‘σας ήταν ότι οι επιθέσεις ήταν σε πολλά διαφορετικά σημεία.
Patrick Pelloux: Απ’ την στιγμή που συντονίστηκαν οι δυνάμεις όλα πήγαν από μόνα τους. Δεν δυσκολευτήκαμε. Το πρόβλημα ήταν ότι ήταν σε πολλά σημεία... αλλά το τραγικό ήταν ότι την ίδια μέρα κάναμε άσκηση για επιθέσεις σε πολλά διαφορετικά σημεία. Το ξέραμε ότι περιμέναμε επιθέσεις. Γενικά προσπαθούμε να δουλεύουμε όσο το δυνατόν πιο συχνά με τα ασθενοφόρα και την αστυνομία, ώστε να μπορούμε να οργανώσουμε όλοι μαζί την παροχή βοήθειας.
[ επιστροφή ]

2 - Η ανταποκρίτρια στο Παρίσι του ελληνικού καθεστωτικού δημοσιογραφικού ομίλου real Μαρία Δεναξά είχε ετοιμάσει σχετικό ρεπορτάζ για την κυριακάτικη έκδοση της ομότιτλης εφημερίδας, στις 15 Νοέμβρη. Δεν ξέρουμε αν αυτό δημοσιεύτηκε.
[ επιστροφή ]

3 - Η λιβύη ενδιαφέρει, φυσικά, και τον ιταλικό ιμπεριαλισμό. Δεν θέλουμε να γίνουμε μάντεις κακών... Όμως αν το ενδεχόμενο χερσαίας στρατιωτικής εισβολής “αντιτρομοκρατών” στη λιβύη είναι σοβαρό, κι εφόσον ο ιταλικός στρατός δεν μπορεί να μείνει έξω από μια τέτοια “ευκαιρία”, οι ιταλοί υπήκοοι δεν θα πρέπει να είναι καθόλου ήσυχοι. Οι “βόμβες στο ψαχνό απ’ τους τρομοκράτες του isis” (της λιβύης όμως!) καραδοκούν...
[ επιστροφή ]

4 - Ο isis είναι πιο “καλοπληρωτής” στην ευρύτερη περιοχή. 250 με 300 δολάρια είναι ο μισθός του απλού στρατιώτη. Στους αξιωματικούς οι μισθοί φτάνουν τα 1000 δολάρια ή και παραπάνω. Σε αντίθεση (και για να υπάρχει μέτρο σύγκρισης) στον “ελεύθερο συριακό στρατό” (αγαπημένο της δύσης) ο απλός στρατιώτης πληρώνεται 50 δολάρια, ίσως και 30. Και μπορεί να μείνει απλήρωτος για μήνες...
[ επιστροφή ]

5 - Υπάρχει μια άποψη που επικαλείται διάφορα στοιχεία, την οποία κρατάμε στην άκρη, πως η γαλλική στρατοαστυνομία έκανε ό,τι μπορούσε για να μην συλλάβει τον υποτιθέμενο “εγκέφαλο” του μακελιού στο Παρίσι, τον Abdelhamid Abaaoud. Γάζωσε το διαμέρισμα στο Σαν Ντενίζ, για παράδειγμα. Οπωσδήποτε να μην τον συλλάβει ζωντανό. Γιατί αν μιλήσει (υπαινίσσεται αυτή η άποψη) πολλοί και υψηλά ιστάμενοι σε διάφορα δυτικά κράτη θα χάσουν τον ύπνο τους.
Τι να πούμε κι εμείς; Γίνονται τέτοια πράματα;
[ επιστροφή ]