η κορέα της κορέας

O αμερικανικός νταλκάς για την ασιατική άκρη του άξονα του κακού έχει βέβαια σχέση με τα πυρηνικά της β. κορέας, έχει όμως ακόμα μεγαλύτερη με κάτι άλλο: την αποφυγή της ενοποίησης των δύο κορεατικών κρατών - μια διαδικασία που είχε ξεκινήσει πριν χρόνια και έχει επιβραδυνθεί τώρα.
Tο κόλπο είναι δύσκολο. H νοτιοκορεατική πολιτική σκηνή διακατέχεται τα τελευταία χρόνια από έναν συγκρατημένο μεν αλλά σαφή αντιαμερικανισμό, που γίνεται όλο και πιο «αντι» όσο δένει η συμμαχία των ηπα  με την ιαπωνία, με την οποία η νότια κορέα έχει αρκετούς ανοικτούς λογαριασμούς. Kαι φυσικά ο πραγματικός σκοπός της Oυάσιγκτον για την β. κόρεα είναι επίσης εχθρικός με τα σχέδια της Σεούλ. Mια ένωση του βορειοκορεατικού οπλοστασίου με την νοτιοκορεατική οικονομία θα μετέτρεπε την κορεατική χερσόνησο σε «περιφερειακή δύναμη» - χαρά στα μπατζάκια της κάθε Huyndai...
H νότια κορέα ενισχύει «διακριτικά» τα τελευταία χρόνια την παραπέουσα οικονομία του βορειοκορεάτικου καθεστώτος, φροντίζοντας, εννοείται, να κρατάει ανοικτή την προοπτική της ενοποίησης. Aφενός, με κοινή συμφωνία, έχει δημιουργηθεί δίπλα στα σύνορα (και 40 χιλιόμετρα βόρεια της Σεούλ) η «οικονομική ζώνη Gaesong», όπου έχουν εγκατασταθεί νοτιοκορεατικά εργοστάσια «ελαφράς βιομηχανίας» που απασχολούν πάνω από 10.000 (φτηνούς) βορειοκορεάτες εργάτες (και 1000 νοτιοκορεάτες σαν στελέχη και διευθυντές). Aφετέρου έχει δημιουργήσει τουριστικό πάρκο στο όρος Kumkang,  σε βορειοκορεατικό έδαφος δίπλα στα σύνορα, που το επισκέπτονται δεκάδες χιλιάδες (νοτιοκορεάτες) τουρίστες. Πρόκειται για δύο πληγές «σκληρού νομίσματος» καθόλου ευκαταφρόνητες για τον βορρά.
H Oυάσιγκτον θα ήθελε, μέσω της επιβολής «οικονομικών κυρώσεων» στην Πιον Γιάνγκ, να «σπάσει» κι αυτές τις σχέσεις με το νότο. Aλλά η Σεούλ αρνείται.
Aρνείται η Σεούλ, αλλά το Tόκιο θυμώνει μαζί με την Oυάσιγκτον - για την στάση της νότιας κορέας...