Xάρτης με το υποτιθέμενο σχέδιο του ‘94. Bέλη, εκρήξεις, και η «μαλακιά πλευρά» των ηπα, προς ειρηνικό μεριά. Aν το (βρώμικο) μυαλό σας βρει αναλογίες με την σημερινή «μεγάλη έγνοια» που λέγεται «πυρηνικά + πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς» της β. κορέας ή της κίνας, μην ανησυχείτε. Tο «μέτωπο του ειρηνικού» είναι, έτσι κι αλλιώς, πρώτο σε σημασία για τους αμερικάνους.
Eν τω μεταξύ θυμήθηκαν τα εκρηκτικά σε μπιμπερό....

Συγχωρέστε μας την επιμονή, αλλά δύο κείμενα του 10ου τεύχους [Liquid skies και Shoot to kill] είναι αφιερωμένα στην «αντιτρομοκρατική αγγλία». Δεν είναι από συνήθεια. Mέσα σε ένα ιδεολογικό σύννεφο όπου όλα τα δεινά της (λίγο πολύ παγκόσμιας) «αντιτρομοκρατικής εκστρατείας» προέρχονται, υποτίθεται, από τις ηπα, διαστρέφεται εντελώς το γεγονός - το βασικό πολιτικό γεγονός κατ’ εμάς - πως κάθε καπιταλιστικό κράτος που σέβεται τον εαυτό του περνάει στη στρατηγική της έντασης. Tο αγγλικό κράτος είναι ένα από εκείνα που έχουν τεθεί στην πρώτη γραμμή (και) αυτής της «παράξενης» διάστασης που έχει ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος.
Mιας διάστασης κοινωνικής, και με έναν σαφή τρόπο ταξικής: εξελίσσεται σε «διαφορική» δικτατορία.

Έχει, επιπλέον, 1 + 1 χαρακτηριστικά που τραβάνε το ενδιαφέρον μας. Πρώτον, είχε μια υποτίθεται «ακλόνητη» φιλελεύθερη παράδοση στο δικαιϊκό του σύστημα, στο «νομικό πολιτισμό» του (που λένε και τ’ αφεντικά...)· μια παράδοση που καταρρέει σαν χάρτινος πύργος κάτω απ’ τους ελιγμούς της στρατηγικής της έντασης. Kαι δεύτερον, φαίνεται πως το ελληνικό κράτος (έχει επιλέξει να) «ψωνίζει» πολύ περισσότερα  από το Λονδίνο παρά απ’ την Oυάσιγκτον. Kαι όχι μόνο σε θέματα «δημόσιας τάξης» - έστω κι αν το κάνει διακριτικά κι αθόρυβα...
(Mην ξεχνάμε την «αποδοτική»  δουλειά που έκανε η MI6 στα μέρη μας μετά το 2002, ε;)

Liquid skies: τρομοκράτες σ’ ένα μπουκάλι

…μήπως οι αγγλικές (και όχι μόνο αυτές) μυστικές υπηρεσίες παράγουν σε δόσεις το δικό τους “όνειρο”, έναν παρατεταμένο εφιάλτη “απειλών” που χρειάζονται όλο και περισσότερα μέτρα δημόσιας τάξης κι ασφάλειας;

Αυτό αναρωτιόμασταν στο προηγούμενο τεύχος σχετικά με μια ακόμα μεγάλη “αντιτρομοκρατική επιτυχία” της αγγλικής αστυνομίας τον περασμένο Αύγουστο και προειδοποιούσαμε (στέλνοντας ένα σινιάλο κινδύνου) ότι τα κράτη ήδη από την δεκαετία του '50 παράγουν τη δική τους “τρομοκρατία”, στήνοντας δίκτυα πρακτόρων και προβοκάτσιες. Μας πιστεύετε ή όχι, τα γεγονότα κι η πρόσφατη ιστορία πολλά αποκαλύπτουν.
Tο τελευταίο «αντιτρομοκρατικό κατόρθωμα» made in england ξεκίνησε επίσημα στις 9 του περασμένου Αυγούστου, που αποδείχτηκε μία καθόλου συνηθισμένη μέρα για τους βρετανούς, για πολλούς λόγους... Την ημέρα εκείνη ο βρετανός υπουργός εσωτερικών John Reid έδωσε μια βαρυσήμαντη ομιλία στο ινστιτούτο Demos (μια από τις βασικές “δεξαμενές σκέψεις” του νέου εργατικού κόμματος) με θέμα τον “πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία”. Σύμφωνα με τον υπουργό οι βρετανοί θα έπρεπε επιτέλους να αλλάξουν την αντίληψη που έχουν για την ελευθερία κι αποκάλυψε ότι ετοιμάζεται ένα νέο πακέτο αντιτρομοκρατικών νόμων, επειδή η χώρα αντιμετωπίζει “πιθανότατα την πλέον παρατεταμένη περίοδο σοβαρών απειλών μετά το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου”. Κατά ένα παράδοξο τρόπο (τόσο παράδοξο ώστε να καταντάει απροκάλυπτα φανερή η σκηνοθετική μαεστρία της εξουσίας) λίγες ώρες αργότερα οι βρετανοί μπάτσοι επιβεβαίωναν με τον πλέον ηχηρό τρόπο το βάσιμο των υπουργικών προειδοποιήσεων.
Την επόμενη μέρα, 10 Αυγούστου, η βρετανική αστυνομία ανακοίνωσε ότι ύστερα από συντονισμένη επιχείρηση της αντιτρομοκρατικής και των μυστικών υπηρεσιών, σε συνεργασία με τις αντίστοιχες υπηρεσίες των ηπα και του πακιστάν (τα επίπεδα και το είδος της συνεργασίας αποκαλύπτονταν σταδιακά τις επόμενες μέρες) κατάφερε να εξαρθρώσει μια επικίνδυνη τρομοκρατική οργάνωση φανατικών ισλαμιστών - βρετανών υπηκόων, μουσουλμάνων με πακιστανική καταγωγή οι περισσότεροι - που σκόπευε να ανατινάξει ταυτόχρονα, με υγρά εκρηκτικά, γύρω στη μια ντουζίνα πολιτικά αεροπλάνα στις αμερικανο-βρετανικές γραμμές. Η επέμβαση της αστυνομίας υποτίθεται (θα κάνουμε επανειλημμένη χρήση αυτού του ρήματος) ότι απέτρεψε αυτό το κολοσσιαίο χτύπημα - που αν συνέβαινε θα ήταν ακόμη μεγαλύτερο από αυτό της 11ης/9ου - μόλις ελάχιστες μέρες πριν πραγματοποιηθεί.
Μετά από αυτή την επιτυχημένη αντιτρομοκρατική επιχείρηση, ο ρατσισμός εναντίον των μουσουλμάνων, κυρίως στη βρετανία και τις ηπα, αποχαλινώθηκε. Ο διάχυτος ρατσισμός νομιμοποιήθηκε κοινωνικά ως αυτοάμυνα, επιτρέποντας στους πρωτοκοσμικούς νοικοκυραίους να βγάζουν ελεύθερα τον μικρό Λυντς που κρύβουν μέσα τους. Yπήρξαν πτήσεις που ξεσηκώθηκαν οι επιβάτες οδηγώντας τα αεροπλάνα σε άλλ' άντ' άλλων προορισμούς για να πετάξουν έξω “υπόπτους” συνεπιβάτες τους, λόγω του χρώματος, του ντυσίματος ή της γλώσσας τους. Ο θεσμικός ρατσισμός έκανε κι αυτός το ένα βήμα παραπάνω προς το απαρτχάιντ, σκοπεύοντας στην επιβολή έκτακτων ιδιωνυμικών κανονισμών για τον έλεγχο και τον περιορισμό της κυκλοφορία των μουσουλμάνων (το περιοδικό Αυτό/ νο 11 10/06, αναφέρει πως οι υπουργοί εσωτερικών της εε συζήτησαν μέσα στον Aύγουστο το ενδεχόμενο “υιοθέτησης ενός θετικού συστήματος χρήσης στερεοτύπων” και χρησιμοποίησης “φυσιογνωμικών κι ενδυματολογικών χαρακτηριστικών για να εντοπίζονται όσοι μοιάζουν να προέρχονται από ευαίσθητες περιοχές”. Για να εντοπίζονται έγκαιρα οι «φανατικοί ισλαμιστές», εννοείται... Aυτές οι «σκέψεις» είναι αντίστοιχες των «αστεριών» που οι ναζί υποχρέωναν τους εβραίους να φοράνε - όταν ακόμα οι θάλαμοι αερίων ήταν «μακρυά»...)

Όσο θόρυβο, όμως, κι αν προκάλεσαν τα επιτεύγματα της αγγλικής αντιτρομοκρατικής, η υπόθεση των υγρών εκρηκτικών σε πολιτικά αεροπλάνα δεν παύει να αποτελεί παράδειγμα των πιο βασικών αρχών της θεωρίας του κράτους (: όσο πιο υπερβολικό είναι ένα ψέμα, τόσο πιο εύκολα γίνεται πιστευτό) κι εξίσου στοιχειωδών συμπερασμάτων της επαναστατικής κριτικής (: όσο πιο τρομοκρατική είναι μια υπόθεση, τόσο πιο βαθιά έχει χωθεί το χέρι του κράτους). Ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά:
- Ο άνθρωπος κλειδί στην όλη υπόθεση είναι ο πακιστανός Rashid Rauf που συνελήφθη από την πακιστανική αστυνομία στις 9/8, μετά από συνεργασία με την βρετανική MI6 και την αμερικάνικη CIA. Βασικό επιβαρυντικό στοιχείο ήταν ότι η σύζυγός του είναι συγγενής του Maulana Masood Azhar, ηγέτη της πακιστανικής οργάνωσης “στρατός του Μωάμεθ” που πολεμάει για την εκδίωξη της Ινδίας από το Κασμίρ. Κρίνοντας από το γεγονός ότι οι πακιστανικές μυστικές υπηρεσίες είναι έτσι κι αλλιώς σε οργανική σύνδεση, αν δεν αποτελούν τη μήτρα, πολλών ισλαμικών οργανώσεων της περιοχής κι ότι πολλές από τις ένοπλες οργανώσεις που δρουν στο κασμίρ εναντίον της ινδικής κατοχής είναι χρηματοδοτούμενες κι ελεγχόμενες από το Καράτσι, είναι πολύ πιθανό ότι το πακιστανικό κράτος “έδωσε” στους βρετανούς κάποιο περιφερειακό, χαμηλόβαθμο στέλεχος (αν όχι άσχετο) από τις λίστες των υπηρεσιών του ως εγκέφαλο της περίφημης συνωμοσίας των υγρών εκρηκτικών.
Αλλά γιατί, διάολε; Επειδή το πακιστανικό κράτος όλο τον τελευταίο καιρό είναι με την πλάτη στον τοίχο, κατηγορούμενο από τους - κατ' όνομα μόνο - συμμάχους του αμερικάνους και βρετανούς ότι όχι μόνο δεν συνεισφέρει τίποτε στον “πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας” αλλά ότι στηρίζει κιόλας την αλ κάιντα και τους ταλιμπάν.  Για το πακιστάν, η σύλληψη του “εγκεφάλου” και η συμβολή του στην αποτροπή ενός μεγάλου τρομοκρατικού χτυπήματος, ήταν ο καλύτερος τρόπος για να επιδείξει “αντιτρομοκρατικό” έργο και να ελαττώσει την πίεση σε βάρος του. Aς μην υποθέσουμε (όπως θα μπορούσαμε) πως το Kαράτσι ήξερε εκ των προτέρων ότι ο «εγκέφαλος» δεν ήταν τέτοιος...
Γι’ αυτόν τον Rauf λοιπόν, που κατηγορήθηκε ότι έπαιρνε εντολές από τον νο3 της αλ κάιντα στο αφγανιστάν κι ότι χρηματοδοτούσε τους “τρομοκράτες” στην βρετανία, μετά από δέκα μέρες ανακρίσεων κι εξονυχιστικών ερευνών στο περιβάλλον του και τις σχέσεις του, δεν προέκυψε τελικά τίποτε άξιο για να χρησιμοποιηθεί σε βάρος του. Έτσι οι βρετανοί ανακοίνωσαν ότι η έκδοση του “δεν είναι προτεραιότητα”, ενώ στις 18/8 το πακιστανικό υπουργείο εσωτερικών παραδεχόταν ότι “αυτή τη στιγμή δεν εξετάζεται καν το ενδεχόμενο έκδοσης” - του υποτιθέμενου ...εγκεφάλου!!!
- Στις 10/8 η μητροπολιτική αστυνομία στο Λονδίνο έκανε έφοδο σε 69 κτήρια συλλαμβάνοντας 25 άτομα. Η υπόθεση βγήκε στα μήντια στις 11/8 και την επόμενη μέρα οι Financial Times έγραφαν: “Η αστυνομία ξεκινάει τώρα το τιτάνιο έργο της συλλογής αποδείξεων για την τρομοκρατική συνωμοσία που αποκαλύφθηκε”. Δηλαδή, μ' άλλα λόγια, πρώτα τους έδεσαν και μετά προέκυψε το τιτάνιο έργο της συλλογής στοιχείων! Eντάξει, αυτά είναι διδακτικές μέθοδοι, κατανοούνται και από την θορυβημένη «κοινή γνώμη».
Tι έκαναν οι μπάτσοι; Από τους 25 αρχικά συλληφθέντες, οι 8 αφέθηκαν ελεύθεροι τις πρώτες μέρες, χωρίς καμιά κατηγορία. Δηλαδή, μετά από μήνες παρακολούθησης της υποτιθέμενης τρομοκρατικής οργάνωσης η αντιτρομοκρατική συλλαμβάνει κατά το ένα τρίτο λάθος ανθρώπους, ακόμη και με τα δικά της κριτήρια (που μετά τις βομβιστικές επιθέσεις της 7ης Ιούλης 2005 στο Λονδίνο είναι εξαιρετικά ελαστικά). Στους υπόλοιπους 17 απαγγέλθηκαν οι γενικές κι απροσδιόριστες κατηγορίες της “συνωμοσίας” ή της “κατοχής πληροφοριών που ήξεραν ή πίστευαν ότι θα βοηθούσαν άλλους να διαπράξουν τρομοκρατικές ενέργειες” ή της “μη αποκάλυψης ζωτικών πληροφοριών” - δεν έγιναν δηλαδή ρουφιάνοι, αν υποθέσουμε βέβαια πως, όντως, «κάτι έτρεχε».... Σύμφωνα με την αστυνομία, οι κατηγορούμενοι σκόπευαν να επιβιβαστούν σε 4, 9 ή 11 πτήσεις (ο αριθμός ποίκιλλε ανάλογα με την ανακοίνωση) από αγγλία προς ηπα και να τα ανατινάξουν με υγρά εκρηκτικά που θα είχαν βάλει σε μπουκάλια αναψυκτικών (lucozade έγραψαν οι New York Times).
Αντιγράφουμε από άρθρο του James Petras που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Information Clearing House στις 26/8:

Αρχικά οι βρετανικές και αμερικάνικες υπηρεσίες ισχυρίστηκαν ότι ο μηχανισμός ήταν “βόμβες υγρών εκρηκτικών”, αλλά μέχρι τώρα καμία υγρή ή μη-υγρή βόμβα δεν έχει ανακαλυφθεί στην κατοχή οποιουδήποτε από τους κατηγορούμενους. Ούτε έχει παρουσιαστεί κάποια στοιχείο που να δείχνει ότι κάποιος από τους κατηγορούμενος είχε την ικανότητα να κατασκευάσει, μεταφέρει ή ενεργοποιήσει τα “υγρά εκρηκτικά” -  μια εξαιρετικά ασταθή φόρμουλα στα χέρια ανίδεων. Κανένα στοιχείο δεν έχει επιδειχτεί πάνω στο είδος της συγκεκριμένης υγρής βόμβας, ούτε έχει καταγραφεί κάποια συγκεκριμένη συζήτηση ή έχει βρεθεί κάποιο έγγραφο, σχετικά με υγρά εκρηκτικά. Καμία εμφιαλωμένη, υγρή ή χημική φόρμουλα δεν έχει βρεθεί σε κάποιον από τους υπόπτους. Εξίσου δεν έχει βρεθεί κανένα απαραίτητο συστατικό για την κατασκευή μιας τέτοιας βόμβας. Ούτε έχει επιδειχτεί κάποιο στοιχείο που να φανερώνει την πηγή των εκρηκτικών ή αν η προμήθεια θα γινόταν τοπικά ή από το εξωτερικό.
Αντί να δώσει στοιχεία που να ξεκαθαρίζουν τα βασικά ερωτήματα γύρω από ονόματα, ημερομηνίες, όπλα και πτήσεις, ο επίτροπος της αστυνομίας Clark έδωσε στον τύπο μια λίστα με αντικείμενα που μπορούν να βρεθούν σε εκατομμύρια σπίτια και τον μεγάλο αριθμό των σπιτιών που ερευνήθηκαν (69 ως τώρα). Αν το ανεβοκατέβασμα σε σκάλες χάριζε προαγωγές, ο Clark θα έπρεπε να χριστεί ιππότης. Σύμφωνα με τον Clark η αστυνομία ανακάλυψε περισσότερους από 400 υπολογιστές, 200 κινητά τηλέφωνα, 8.000 ηλεκτρονικά μέσα αποθήκευσης (αντικείμενα τόσο καταστροφικά όπως οι κάρτες μνήμης, cd και dvd), και κατάσχεσε 6.000 gigabytes δεδομένων και λίγες βιντεοσκοπήσεις. Κάποιος μπορεί κάλιστα να υποθέσει (καθώς απουσιάζει οποιοδήποτε αξιόπιστο στοιχείο που να δείχνει ότι οι ύποπτοι ετοίμαζαν όντως βόμβες για να ανατινάξουν εννέα αεροπλάνα) ότι ο Clark επιζητά την δημόσια συμπάθεια για την εξαιρετική ικανότητα των υφιστάμενών του να μεταφέρουν ηλεκτρονικό εξοπλισμό από το ένα μέρος στο άλλο, ανεβοκατεβαίνοντας σε 69 κτήρια. Είναι όντως μια αξιοπρόσεκτη επίδοση αν μιλάμε για μια εταιρεία μετακομίσεων, αλλά όχι για μια μεγάλη αστυνομική έρευνα πάνω σε γεγονότα “καταστροφικών συνεπειών”.

Συνεχίζουμε με την υποτιθέμενη οργάνωση. Από τους 25 συλληφθέντες, στοιχεία δόθηκαν μόνο για τους 21. (Yπήρχαν άγγλοι πράκτορες undercover εξ’ αρχής σ’ αυτές τις παρέες, κι έτσι εξηγείται η «εξαφάνιση» των στοιχείων 4 ατόμων). Το κοινό στοιχείο των 21 είναι ότι επισκέπτονταν τακτικά ένα από τα πιο πολυσύχναστα τζαμιά του Λονδίνου. Από τους 21 μόνο για έξι ανακοινώθηκε ότι τους απαγγέλθηκε η κατηγορία της “συνωμοσίας με στόχο τον φόνο και την διάπραξη τρομοκρατικών ενεργειών”, οι υπόλοιποι κατηγορούνται για «πληροφορίες που κατείχαν», δηλαδή άρθρα εφημερίδων, προκηρύξεις και βίντεο κατεβασμένα από το δίκτυο. Ανάμεσα τους και μια γυναίκα που κατηγορείται ότι δεν “έδωσε” τον άντρα της και ένας άντρας που δεν “έδωσε” τον αδελφό του! Από τους 19 των οποίων η ηλικία αποκαλύφθηκε, οι 12 είναι κάτω των 25, με τον μικρότερο να είναι μόλις 17, ενώ ο μεγαλύτερος όλων κι ο μόνος πάνω απ' τα 30, σύμφωνα με την αστυνομία είναι “διανοητικά ασθενής”, ένας μπόντι-μπίλντερ που είχε δεχτεί σοβαρή επίθεση πριν χρόνια κι είχε μείνει σε κώμα για πολύ καιρό. Δηλαδή, σύμφωνα με την αστυνομική εκδοχή, μια παρέα (κατά βάση) πιτσιρικάδων λονδρέζων μουσουλμάνων ξέπλενε χρήματα, έπαιρνε εντολές από το πακιστάν, ετοίμαζε περίπλοκα εκρηκτικά κι σκόπευε να κάνει ρημαδιό τον υπερατλαντικό εναέριο χώρο, στέλνοντας στα θυμαράκια 4-5.000 χιλιάδες κόσμο. Έτσι είναι, αν έτσι νομίζει η αστυνομία κι αν εξαιρέσουμε φυσικά και την λεπτομέρεια ότι δεν βρέθηκε ούτε ένα εισιτήριο αεροπορικής πτήσης στην κατοχή κανενός κατηγορουμένου, ούτε εντοπίστηκε κάποια κράτηση στο όνομά τους κι επιπλέον οι περισσότεροι δεν είχαν καν διαβατήριο! Τρεις-τέσσερις μέρες πριν επιβιβαστούν στα αεροπλάνα σε ταξίδι χωρίς επιστροφή!
- Το σενάριο των πολλαπλών βομβιστικών επιθέσεων σε υπερατλαντικές πτήσεις από “φανατικούς ισλαμιστές” (και μάλιστα με χρήση υγρών εκρηκτικών κρυμμένων σε μπουκάλια) δεν είναι καινούργιο στο ρεπερτόριο της μοντέρνας “τρομοκρατίας”. Τον Γενάρη του 1995 η αστυνομία των φιλιππίνων αποκάλυψε (συμπτωματικά, μετά από φωτιά σε διαμέρισμα) σχέδιο ισλαμιστών να δολοφονήσουν τον πάπα κατά την διάρκεια επίσκεψής του στη χώρα, να ανατινάξουν με υγρά εκρηκτικά κρυμμένα σε μπουκάλια υγρού φακών επαφής 11 αεροπλάνα εν πτήσει προς ΗΠΑ και να κάνουν αεροπειρατεία σε άλλο αεροπλάνο που θα το έριχναν στο αρχηγείο της cia (οι ενέργειες θα γινόταν με αυτή τη σειρά). Για να σας διευκολύνουμε, ας σημειώσουμε ότι το δεύτερο σκέλος παραπέμπει ευθέως στο γεγονότα του Αυγούστου, το τρίτο στην 11η/9ου, ενώ για το πρώτο αγνοούμε την τύχη της υλοποίησής του. Το σχέδιο είχε όνομα που από μόνο του αρκεί να του προσδώσει ένα τόνο βρώμικου μυστηρίου: Oplan Bojinka. Πιθανόν, λένε οι “ειδικοί”, να προέρχεται από την αραβική αργκό, άλλοι λένε ότι είναι σερβοκροάτικα (οι κροάτες λένε bo-nica την έκρηξη) - τρέχα γύρευε... Έξι χρόνια πριν την 11η/9ου και πριν ο “πόλεμος ενάντια στην τρομοκρατία” γίνει το ψευδώνυμο του παγκόσμιου πολέμου, το σενάριο της Μανίλα είχε (μαζεμένα) όλα τα must στοιχεία των επόμενων: φανατικοί ισλαμιστές, θρησκευτικό μίσος, αεροπειρατείες, αεροπλάνα βόμβες, βρώμικες βόμβες, τυφλά χτυπήματα, αλ κάιντα, μπόλικο χρήμα, διεθνή δίκτυα, απόστρατοι του αφγανιστάν, μαχητές στη βοσνία... Όλες οι συνιστώσες της σύγχρονης τρομοκρατίας συμπυκνωμένες σε μία και μοναδική “συνωμοσία”. Κάτι σαν πρόβα τζενεράλε, σαν να λέμε. Ή σαν προβολή trailer με τις πιο δυνατές σκηνές του επόμενου blockbuster τρόμου.
Τα μέλη της “οργάνωσης” σχεδίαζαν (πάντα σύμφωνα με τις ανακοινώσεις της αστυνομίας) να δολοφονήσουν τον πάπα στις 15 Γενάρη κατά την επίσκεψή του στη Μανίλα για την παγκόσμια γιορτή της καθολικής νεολαίας. Στη συνέχεια, εκμεταλλευόμενα την αναταραχή, θα τοποθετούσαν εκρηκτικά σε 11 αεροπλάνα που ξεκινούσαν από διάφορα αεροδρόμια της νοτιοανατολικής Ασίας με κατεύθυνση τις ηπα. Το σχέδιο προέβλεπε ότι οι βομβιστές θα κατέβαιναν από τα αεροπλάνα σε κάποια ενδιάμεση στάση. Τέλος θα έκαναν αεροπειρατεία σε ένα δωδέκατο αεροπλάνο το οποίο θα έριχναν στο αρχηγείο της cia. Οι “τρομοκράτες” προετοίμαζαν προσεκτικά το σχέδιο τους από το φθινόπωρο του '94 που έφτασαν στη Μανίλα, έκαναν μάλιστα δοκιμές για να διαπιστώσουν την αποτελεσματικότητα των εκρηκτικών. Η πρώτη επιχειρησιακή δοκιμή έγινε σε κάποιο εμπορικό κέντρο, αλλά δεν πήγε καλά. Η έκρηξη καθυστέρησε προκαλώντας μόνο υλικές ζημιές. Η δεύτερη έγινε την 1η Δεκέμβρη με βόμβα που τοποθετήθηκε κάτω από το κάθισμα ενός θεάτρου. Η δοκιμή αυτή πέτυχε, προκαλώντας τον τραυματισμό πολλών θαμώνων. Η τελευταία πραγματοποιήθηκε σε αεροπλάνο κι ήταν επίσης επιτυχημένη: στις 11/12 μια βόμβα εξερράγη στην πτήση 434 των φιλιππινέζικων αερογραμμών, σκοτώνοντας έναν επιβάτη και τραυματίζοντας δέκα. Κατάστημα, θέατρο, αεροπλάνο: τρεις ενέργειες στη σειρά - για δοκιμή!... Tρία τυφλά χτυπήματα - έτσι! για ν' αποδεικνύεται η ανισορροπία των “τρομοκρατών” και να ποτίζουν λάδι οι μηχανές του φόβου· τρία αδιάψευστα σημάδια ότι οι υπηρεσίες είχαν αρχίσει να δουλεύουν το σενάριο του τόμου καιρό πριν τις 11/9ου.
Τελικά, μετά την (τυχαία ή όχι, δεν γνωρίζουμε) επέμβαση των φιλιππινέζων μπάτσων η Oplan Bojinka ακυρώθηκε πριν φτάσει στο “ψαχνό”. Για την αμερικάνικη “κοινή γνώμη”, μετά το σοκ των δίδυμων πύργων, η bojinka ήταν η απόδειξη ότι οι προετοιμασίες της 11ης/9ου είχαν αρχίσει από χρόνια πριν· και της ανικανότητας της κυβέρνησης να “διαβάσει” σωστά τα σημάδια και να επέμβει εγκαίρως. Τουλάχιστον αγνωμοσύνη! Όχι μόνο χαμένη δεν πήγε, αλλά το αντίθετο· οι πράκτορες εκτίμησαν με τον καλύτερο τρόπο εκείνη την πρόβα τζενεράλε. Και τα διάφορα στελέχη της bojinka, αναλόγως των σεναρίων, ανακυκλώθηκαν στη συνέχεια σε κάθε μεγάλη “τρομοκρατική ενέργεια”, αλλά και η εμπειρία, κατά πως φαίνεται, αποδείχτηκε σχολείο σωστό για τις αντιτρομοκρατικές υπηρεσίες ανά την υφήλιο· όπως τώρα με την βρετανική υπερπαραγωγή του τρόμου - που - παραλίγο - να - ξεπηδήσει - από - τις - lucozade - τρελαμένων - μουσουλμάνων - αλλά - στο - τσακ - τους - πρόλαβαν....

Hθικό δίδαγμα; Tο γνωστό: GOD-SAVE-THE-COPS!!!!